شماره ١٨: جوش مى خشتى اگر از خم صهبا برداشت
جوش مى خشتى اگر از خم صهبا برداشت
سقف اين ميکده را جوش من از جا برداشت
دست اگر در کمر کوه کند مى گسلد
زور شوقى که مرا سلسله از پا برداشت
شورى از ناله مجنون به بيابان افتاد
که دل از سينه ليلى ره صحرا برداشت
من نه آنم که تراوش کند از من سخنى
پرده از راز من آن آينه سيما برداشت
پاى من بر سر گنج است به هر جا که روم
تا که از خاک مرا آبله پا برداشت
چه ز انديشه تجريد به خود مى لرزي؟
سوزنى بود درين راه، مسيحا برداشت
شرم انديشه گداز تو که روزافزون باد
از دل اهل هوس ياد تمنا برداشت
طاقت ديدن همچشم که دارد صائب؟
ديد از دور مرا بلبل و غوغا برداشت
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده