شماره ١٥٢: ز خاک همچون هدف هر که سر برآورده است
ز خاک همچون هدف هر که سر برآورده است
به جرم سرکشى از تير پر برآورده است
دلم چو برگ خزان ديده باز مى لرزد
که آه سرد دگر از جگر برآورده است؟
تو چون ز خويش توانى برآمد اى زاهد؟
که زهد خشک به روى تو در برآورده است
ز غيرت لب لعل تو آه سرد کشد
نه رشته است که سر از گهر برآورده است
که کرده است ز دل دست آرزو کوتاه؟
که اين سفينه ز موج خطر برآورده است؟
فغان که حسن گلوسوز حرف، چون طوطى
مرا ز خامشى چون شکر برآورده است
ترا که بال و پرى هست سير کن صائب
که پاى خفته مرا از سفر برآورده است
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده