شماره ٧٧٢: گرچه انفاس گرامى سينه صرف آه کرد

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش سوم

افزودن به مورد علاقه ها
گرچه انفاس گرامى سينه صرف آه کرد
اينقدر شد دانه خود را جدا از کاه کرد
تا نگارين شد زمى دست سبو در زير سر
دست ارباب طمع را از طلب کوتاه کرد
بى وداع ما سفر کردن نه از آداب بود
مى توانستيم آخر همتى همراه کرده
برگ را پنهان کند بسيارى بار درخت
کثرت نعمت زبان شکر را کوتاه کرد
رنگها در روز روشن مى نمايد خويش را
از سيه کارى مرا موى سفيد آگاه کرد
با خس و خاشاک، صائب موجه دريا نکرد
آنچه با ما ساده لوحان آب زير کاه کرد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید