شماره ١٩٠: از نسبت عذار تو گل نازمى کند

از نسبت عذار تو گل نازمى کند

سنبل به بال زلف تو پرواز مى کند

از بس که مرغ من زقضا طبل خورده است

گل را خيال چنگل شهبازمى کند

در بوستان چو برگ خزان ديده بى رخت

رنگ شکسته است که پرواز مى کند

حسن تو بى نياز بود از نيازمند

هر عضوى از تو بر دگرى نازمى کند

در انتهاى خوبى وانجام دلبرى

حسنت هنوز جلوه آغازمى کند

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.