غزلستان :: صائب تبریزی

• شماره ١: ز راه صلح مهياى جنگ مى آيد
• شماره ٢: به پرسش من در خون نشسته مى آيد
• شماره ٣: ز ماه نو سفرم تا خبر نمى آيد
• شماره ٤: ز دل خيال ميانش بدر نمى آيد
• شماره ٥: خيال روى تو از دل بدر نمى آيد
• شماره ٦: خرد به زور مى ناب برنمى آيد
• شماره ٧: برون ز کيسه ممسک درم نمى آيد
• شماره ٨: گل از عذار تو چيدن ز من نمى آيد
• شماره ٩: ز سينه ام نفس خوش برون نمى آيد
• شماره ١٠: ز گل محافظت رنگ وبو نمى آيد
• شماره ١١: ز مغز پوچ برون آرزو نمى آيد
• شماره ١٢: تردد از دل بى آرزو نمى آيد
• شماره ١٣: مدام چشم تو مست شراب مى بايد
• شماره ١٤: اسير بند قضا رو گشاده مى بايد
• شماره ١٥: دو چشم شوخ ترا ديده بان نمى بايد
• شماره ١٦: زبان شکوه به خشم زمانه افزايد
• شماره ١٧: ز روى نو خط دلدار جان بياسايد
• شماره ١٨: دل گرفته کى از لاله زار بگشايد
• شماره ١٩: دل از مشاهده لاله زار نگشايد
• شماره ٢٠: شکسته حالى من پيش يار بايد ديد
• شماره ٢١: برون نرفته ز خود حسن يار نتوان ديد
• شماره ٢٢: چه شد که دامن يار از کفم رها گرديد
• شماره ٢٣: خطش دميد وبه عشاق مهربان گرديد
• شماره ٢٤: رسيد جان به لبم تا به لب شراب رسيد
• شماره ٢٥: به زلف او دلم از برق گوشواره رسيد
• شماره ٢٦: بهار مى رسد آماده جنون باشيد
• شماره ٢٧: خط تو تيغ به رخسار آفتاب کشيد
• شماره ٢٨: خط عذارتو خورشيد رابه دام کشيد
• شماره ٢٩: توان به صبر سر سرکشان به دام کشيد
• شماره ٣٠: کنون که ناخن تدبير من شکسته دميد
• شماره ٣١: دميد صبح تجلى به جان شتاب کنيد
• شماره ٣٢: حذر ز فتنه آن چشم نيم باز کنيد
• شماره ٣٣: که با تو حرف شهيدان عشق مى گويد
• شماره ٣٤: سيه دلى که ز دوران حضور مى جويد
• شماره ٣٥: عرق ز شرم تو بر روى آفتاب دويد
• شماره ٣٦: کجا ز سينه من غم شراب مى شويد
• شماره ٣٧: اگر چو رشته تن خود به پيچ وتاب دهيد
• شماره ٣٨: دنبال دل کمند نگاه کسى مباد
• شماره ٣٩: خط را گذار برلب آن سيمبر فتاد
• شماره ٤٠: کو سرو قامتى که دل من ز جا برد
• شماره ٤١: روى تو صبر از دل بيتاب مى برد
• شماره ٤٢: عاشق ز رفتن دل بيتاب مى برد
• شماره ٤٣: پيغام بيکسان که به دلدار مى برد
• شماره ٤٤: از شرم ناله ام که دل از کار مى برد
• شماره ٤٥: زخمى که ره به لذت ناسور مى برد
• شماره ٤٦: عشاق را خرام تو از خويش مى برد
• شماره ٤٧: ديوانه را به دامن صحرا که مى برد
• شماره ٤٨: هشيار را به مجلس مستان که مى برد
• شماره ٤٩: مکتوب من به خدمت جانان که مى برد
• شماره ٥٠: سودا کدورت از ديوانه مى برد
• شماره ٥١: از بهر دل چه رنج عبث سينه مى برد
• شماره ٥٢: چشم تو دل به شيوه پنهان نمى برد
• شماره ٥٣: پروانه اى که گرد تو يک بار مى پرد
• شماره ٥٤: راهى که مرغ عقل به يک سال مى پرد
• شماره ٥٥: از چشم ودل کى آن گل سيراب بگذرد
• شماره ٥٦: از کوچه اى که آن گل بى خار بگذرد
• شماره ٥٧: زان قامت بلند نظر باز نگذرد
• شماره ٥٨: آن راکه چشم مست تو بى اختيارکرد
• شماره ٥٩: پيش نسيم صبح گل آغوش باز کرد
• شماره ٦٠: تيغ ستم ببين چه به زلف اياز کرد
• شماره ٦١: مجنون نظر به شوخى چشم غزال کرد
• شماره ٦٢: داغى که کوه را جگر گرم لاله کرد
• شماره ٦٣: خرم کسى که قصر اقامت بنا نکرد
• شماره ٦٤: خوش وقت قطره اى که زدريا سفر نکرد
• شماره ٦٥: دل آب گشت وتربيت دانه اى نکرد
• شماره ٦٦: هر کس ز قيد تن دل روشن برآورد
• شماره ٦٧: روزى که خط سر از لب دلبر برآورد
• شماره ٦٨: کى غم مرا ز دل مى احمر برآورد
• شماره ٦٩: روى تو اشک را ز چکيدن برآورد
• شماره ٧٠: تنها ز باغ خود چمن آرا ثمر خورد
• شماره ٧١: پوشيده يار اگر نه مى ناب مى خورد
• شماره ٧٢: کم کم دل مرا غم وانديشه مى خورد
• شماره ٧٣: حرف درشت بردل بى کينه مى خورد
• شماره ٧٤: زين نقش نو که روى تو از خط برآب زد
• شماره ٧٥: لعل تو خنده بر گهر آفتاب زد
• شماره ٧٦: عاقل ز فکر چون به در کبريا رسد
• شماره ٧٧: زخم از هنر هميشه به صاحب هنر رسد
• شماره ٧٨: آيينه کى به چهره شبنم فشان رسد
• شماره ٧٩: عيسى دمى کجاست به درد سخن رسد
• شماره ٨٠: عيسى دمى کجاست به درد سخن رسد
• شماره ٨١: نالان مباد هر که به فرياد من رسد
• شماره ٨٢: فيضى که سهيل به خاک يمن رسد
• شماره ٨٣: از گرد راه قاصد مطلوب مى رسد
• شماره ٨٤: دولت به لعل پاک گهر زود مى رسد
• شماره ٨٥: دل مى تپد مگر خبر يار مى رسد
• شماره ٨٦: گردنکشى به سرو سرافراز مى رسد
• شماره ٨٧: هر ناله کى به خلوت جانانه مى رسد
• شماره ٨٨: شاهى به نشاه مى احمر نمى رسد
• شماره ٨٩: از شعر بهره اى به سخنور نمى رسد
• شماره ٩٠: رهرو ز فکر پوچ به منزل نمى رسد
• شماره ٩١: هر ساغرى به آن لب خندان نمى رسد
• شماره ٩٢: عمرى گذشت ونامه جانان نمى رسد
• شماره ٩٣: تا گردباد آه به گردون نمى رسد
• شماره ٩٤: هرگز به چشم شوخى ابرو نمى رسد
• شماره ٩٥: از خط صفاى روى تو پادر رکاب شد
• شماره ٩٦: تا ديده محو روى تو شد کامياب شد
• شماره ٩٧: زين درد بى شمار که دل را نصيب شد
• شماره ٩٨: تا آفتاب رايت گل آشکار شد
• شماره ٩٩: تا بهله محرم کمر آن نگار شد
• شماره ١٠٠: لعل لبش ز سبزه خط دلنواز شد
• شماره ١٠١: تا چهره تو از مى گلرنگ آل شد
• شماره ١٠٢: مستانه سرو قامت او در خرام شد
• شماره ١٠٣: از شب نشين هند دل من سياه شد
• شماره ١٠٤: انگور ما رسيد و به خم رفت وباده شد
• شماره ١٠٥: شوق مى از بهار گل اندام تازه شد
• شماره ١٠٦: پيرى که بار عشق به دوش رضاکشد
• شماره ١٠٧: تا چند دل ترا به هوا وهوس کشد
• شماره ١٠٨: اشکم به خاک چهره سيلاب مى کشد
• شماره ١٠٩: کلفت ز چرخ ديده بيدار مى کشد
• شماره ١١٠: آيينه ام ز روشنى آزار مى کشد
• شماره ١١١: از روى درد هر که ز دل آه مى کشد
• شماره ١١٢: از هيچ کس سپهر خجالت نمى کشد
• شماره ١١٣: از سرگذشته سربه گريبان نمى کشد
• شماره ١١٤: چون غنچه هر که سربه گريبان نمى کشد
• شماره ١١٥: يک دل ز ناوک مژه او رها نشد
• شماره ١١٦: خط ترا که ديد که زير و زبر نشد
• شماره ١١٧: چون چشم خوابناک که شوخى ازو چکد
• شماره ١١٨: شرم از نگاه آن گل سيراب مى چکد
• شماره ١١٩: از جلوه تو برگ ز پيوند بگسلد
• شماره ١٢٠: ساقى به يک پياله که وقت سحر رساند
• شماره ١٢١: دل را کجا به زلف رسا مى توان رساند
• شماره ١٢٢: طى شد زمان پيرى ودل داغدار ماند
• شماره ١٢٣: از همت بلند اثر در جهان نماند
• شماره ١٢٤: نه آسمان سبو کش ميخانه تواند
• شماره ١٢٥: جمعى که دل به طره طرار بسته اند
• شماره ١٢٦: خوبان دلم به زلف گرهگير بسته اند
• شماره ١٢٧: آنان که دل به معنى بيگانه بسته اند
• شماره ١٢٨: مستان چو غنچه بند قبا را نبسته اند
• شماره ١٢٩: در کوى عشق بر رخ کس در نبسته اند
• شماره ١٣٠: روى ترا به آتش دلها برشته اند
• شماره ١٣١: مردان ز جان خويش نه آسان گذشته اند
• شماره ١٣٢: دلهاکه جا به زلف معنبر گرفته اند
• شماره ١٣٣: هوش از نظر به نرگس مستم گرفته اند
• شماره ١٣٤: جمعى که هوش خود به مى ناب داده اند
• شماره ١٣٥: جمعى که بوسه بر قدم دار داده اند
• شماره ١٣٦: آنان که دل به عقل خدا دور داده اند
• شماره ١٣٧: عيش جهان به رند مى آشام داده اند
• شماره ١٣٨: هرگز عنان رشته به گوهر نداده اند
• شماره ١٣٩: جمعى که بار درد تو بر دل نهاده اند
• شماره ١٤٠: جمعى که ره به چشم و دل سير برده اند
• شماره ١٤١: جمعى که جان به لب گويا سپرده اند
• شماره ١٤٢: آنان که دل ز کينه سبکبار کرده اند
• شماره ١٤٣: گر خلق را به حرف دهن باز کرده اند
• شماره ١٤٤: خال ترا ز ديده تر سبز کرده اند
• شماره ١٤٥: اين غافلان که جود فراموش کرده اند
• شماره ١٤٦: جمعى که افسر از خرد خام کرده اند
• شماره ١٤٧: اين آهوان که گردن دعوى کشيده اند
• شماره ١٤٨: مردم ز فيض عالم بالا چه ديده اند
• شماره ١٤٩: گوش از براى نغمه تر آفريده اند
• شماره ١٥٠: گر يار را غنى ز نياز آفريده اند
• شماره ١٥١: مردان اگر نفس به فراغت کشيده اند
• شماره ١٥٢: عشاق سر به جيب نه آسان کشيده اند
• شماره ١٥٣: عشاق دل به ديده روشن کشيده اند
• شماره ١٥٤: از آفتاب چاشنى صبح شد بلند
• شماره ١٥٥: جمعى که زير خاک دل پاک مى برند
• شماره ١٥٦: اين غافلان که دست به پيمانه مى برند
• شماره ١٥٧: قربانيان شکفته به قصاب برخورند
• شماره ١٥٨: آزادگان کجا غم دستار مى خورند
• شماره ١٥٩: چون حرف شکوه برق ز تيغ زبان زند
• شماره ١٦٠: زير سپهر دست دعا موج مى زند
• شماره ١٦١: داغ از حرارت جگرم داد مى زند
• شماره ١٦٢: گلزار جوش حسن خداداد مى زند
• شماره ١٦٣: ابر بهار سينه به گلزار مى زند
• شماره ١٦٤: عاشق که حرف عشق به اغيار مى زند
• شماره ١٦٥: فال وصال او دل رنجور مى زند
• شماره ١٦٦: خط تو راه دين ودل وهوش مى زند
• شماره ١٦٧: ياقوت با لب تودم از رنگ مى زند
• شماره ١٦٨: زخم تو تيغ بر جگر ماه مى زند
• شماره ١٦٩: زينسان که شيشه خنده مستانه مى زند
• شماره ١٧٠: تا سالکان به آبله پايى نمى رسند
• شماره ١٧١: جمعى که در لباس مى ناب مى کشند
• شماره ١٧٢: عاشق کجا به کعبه و دير التجا کند
• شماره ١٧٣: وقت است نوبهار در عيش وا کند
• شماره ١٧٤: محبوس آسمان چه پروبال واکند
• شماره ١٧٥: آنجا که شوق دست حمايت بدر کند
• شماره ١٧٦: آرام را خرام تو آتش عنان کند
• شماره ١٧٧: مشکل دل رميده هواى وطن کند
• شماره ١٧٨: هشيار را خرام تو سر مست مى کند
• شماره ١٧٩: هربلبلى که زمزمه بنياد مى کند
• شماره ١٨٠: معشوق کى زاهل هوس ياد مى کند
• شماره ١٨١: دل را سياه آه غم آلود مى کند
• شماره ١٨٢: بى حاصلى که تربيت بيد مى کند
• شماره ١٨٣: مخمور را نگاه توسرشار مى کند
• شماره ١٨٤: از دور باش کى حذر اغيار مى کند
• شماره ١٨٥: مست است وخنده بر من مهجور مى کند
• شماره ١٨٦: پيمانه چاره سر پرشور مى کند
• شماره ١٨٧: تقدير قطع رشته تدبير مى کند
• شماره ١٨٨: از آه هر طرف دل ما سير مى کند
• شماره ١٨٩: عاشق کجا به شکوه دهن باز مى کند
• شماره ١٩٠: از نسبت عذار تو گل نازمى کند
• شماره ١٩١: هر غافلى که خنده به آوازمى کند
• شماره ١٩٢: نازش کسى که بر پدر خويش مى کند
• شماره ١٩٣: هردم نه بى سبب دل ما رقص مى کند
• شماره ١٩٤: با مردم آنچه شعله ادراک مى کند
• شماره ١٩٥: جان رميده جسم گران را چه مى کند
• شماره ١٩٦: با خاطر گرفته کدورت چه مى کند
• شماره ١٩٧: حيران عشق او زر وگوهر چه مى کند
• شماره ١٩٨: از کف عنان گذاشته منزل چه مى کند
• شماره ١٩٩: تيغ زبان به عاشق حيران چه مى کند
• شماره ٢٠٠: با عاشقان عداوت گردون چه مى کند
• شماره ٢٠١: با طفل آنچه جنبش گهواره مى کند
• شماره ٢٠٢: ريزش چو شيشه هرکه به آوازه مى کند
• شماره ٢٠٣: دل را نگاه گرم تو ديوانه مى کند
• شماره ٢٠٤: هر چند يار ما همه جا جلوه مى کند
• شماره ٢٠٥: عاشق حذر ز آتش سودا نمى کند
• شماره ٢٠٦: زاهد هواى عالم بالا نمى کند
• شماره ٢٠٧: عاشق حذر ز ديده اختر نمى کند
• شماره ٢٠٨: الفت به عاشقان سگ آن کو نمى کند
• شماره ٢٠٩: آفت ز خودپسند جدايى نمى کند
• شماره ٢١٠: در موج خيز غم دل آزاد نشکند
• شماره ٢١١: مهر لب مرا مى منصور نشکند
• شماره ٢١٢: از پختگى است گر نشد آواز ما بلند
• شماره ٢١٣: بعد از فنا ز هستى ما شور شد بلند
• شماره ٢١٤: شد چون هدف سر که درين خاکدان بلند
• شماره ٢١٥: جمعى که زير تيغ فنا دست وپا زنند
• شماره ٢١٦: آنها که در چمن قدح مل نمى زنند
• شماره ٢١٧: اول ثناى عشق فصيحان اداکنند
• شماره ٢١٨: حاشا که خلق کار براى خدا کنند
• شماره ٢١٩: گر يوسف مرا به دو عالم بها کنند
• شماره ٢٢٠: جمعى که قطع راه به مژگان تر کنند
• شماره ٢٢١: مردان به آب تيغ شهادت وضو کنند
• شماره ٢٢٢: روزى که زخم کاهکشان را رفوکنند
• شماره ٢٢٣: گيرم نقاب دور ز سيماى او کنند
• شماره ٢٢٤: اين ناکسان که فخر به اجداد مى کنند
• شماره ٢٢٥: مستان که رو در آينه جام مى کنند
• شماره ٢٢٦: يوسف رخان ز شوق سراغ تومى کنند
• شماره ٢٢٧: نازک لبان سخن به زبان تو مى کنند
• شماره ٢٢٨: مردان نظر سياه به دنيا نميکنند
• شماره ٢٢٩: چشمى کز انتظار سفيدش نمى کنند
• شماره ٢٣٠: آمد بهار وخلق به گلزار مى روند
• شماره ٢٣١: کى دلبران زصحبت دل سير مى شوند
• شماره ٢٣٢: چشم طمع ندوخته حرصم به مال هند
• شماره ٢٣٣: توفيق درد وداغ به هر دل نمى دهند
• شماره ٢٣٤: از عيب پاک شو که هنرها همى دهند
• شماره ٢٣٥: دولت ز دستگيرى مردم بپا بود
• شماره ٢٣٦: دولت ز دستگيرى مردم بپابود
• شماره ٢٣٧: اشکى که گوهرش ز نژاد جگر بود
• شماره ٢٣٨: از دل هرآنچه خاست دل آن را مکان بود
• شماره ٢٣٩: آن را که در جگر نفس آتشين بود
• شماره ٢٤٠: آن راکه زخمى از دم شمشير او بود
• شماره ٢٤١: غير از دل دو نيم که خندان چوپسته بود
• شماره ٢٤٢: زين پيشتر متاع سخن رايگان نبود
• شماره ٢٤٣: بيرون ز خود کسى که پى مدعا رود
• شماره ٢٤٤: هر کس که در نماز به روى و ريا رود
• شماره ٢٤٥: هر جا حديث خامه من بر زبان رود
• شماره ٢٤٦: چون غمزه تو بر سر بيداد مى رود
• شماره ٢٤٧: زاهد به کعبه با سر و دستار مى رود
• شماره ٢٤٨: آزاده چون مسيح بر افلاک مى رود
• شماره ٢٤٩: هوش من از نسيم سحرگاه مى رود
• شماره ٢٥٠: مى در پياله کن که گل و لاله مى رود
• شماره ٢٥١: کى ياد زلفش از دل بى کينه مى رود
• شماره ٢٥٢: يک شب نمى رود که دل از جا نمى رود
• شماره ٢٥٣: رفتى و خط و خال تو از دل نمى رود
• شماره ٢٥٤: حکم خرد به مردم مجنون نمى رود
• شماره ٢٥٥: طغيان نفس بيش به وقت غنا شود
• شماره ٢٥٦: چينى اگر ز سنبل زلف تو وا شود
• شماره ٢٥٧: در گلشنى که بند قباى تو وا شود
• شماره ٢٥٨: از خط فروغ روى تو پنهان کجا شود
• شماره ٢٥٩: آلوده دردمند به درمان چرا شود
• شماره ٢٦٠: دل از هجوم نشتر آزار وا شود
• شماره ٢٦١: آنجا که خنده لعل ترا پرده در شود
• شماره ٢٦٢: دل چون کمال يافت سخن مختصر شود
• شماره ٢٦٣: از نور وحدت آن که دلش بهره ور شود
• شماره ٢٦٤: پهلوى چرب، دشمن روشن گهر شود
• شماره ٢٦٥: از آه دل سرآمد ارباب غم شود
• شماره ٢٦٦: در هر دلى که ريشه غم زعفران شود
• شماره ٢٦٧: وقت است از شکوفه چمن سيمتن شود
• شماره ٢٦٨: خلوت ز گفتگوى دو تن انجمن شود
• شماره ٢٦٩: آن آفتاب رو چو خريدار من شود
• شماره ٢٧٠: جوش درون کم از دو سه تبخال چون شود
• شماره ٢٧١: سرو اين چنين ز شرم تو گر آب مى شود
• شماره ٢٧٢: از روى آتشين تو دل آب مى شود
• شماره ٢٧٣: از مى چو آن غزال، سيه مست مى شود
• شماره ٢٧٤: از ترکتاز غم دل من شاد مى شود
• شماره ٢٧٥: لعل تو چون به خنده گهربار مى شود
• شماره ٢٧٦: گفتار صدق، مايه آزار مى شود
• شماره ٢٧٧: دل روشن از رياضت بسيار مى شود
• شماره ٢٧٨: از ياد وصل، ديده من سير مى شود
• شماره ٢٧٩: جان از وداع سبکتاز مى شود
• شماره ٢٨٠: در شوره زار دانه اگر سبز مى شود
• شماره ٢٨١: دل بى غبار از لب خاموش مى شود
• شماره ٢٨٢: رخسار او ز مى چو عرقناک مى شود
• شماره ٢٨٣: از جلوه تو سنگ سبکبال مى شود
• شماره ٢٨٤: روشن دلم ز باده گلفام مى شود
• شماره ٢٨٥: دستى ز روى لطف برآرى چه مى شود؟
• شماره ٢٨٦: از خط نگاه پردگى ديده مى شود
• شماره ٢٨٧: از حسن نوخطان دل ما تازه مى شود
• شماره ٢٨٨: دل کى تهى ز خنده طفلانه مى شود
• شماره ٢٨٩: بى روى دل گره ز زبان وا نمى شود
• شماره ٢٩٠: تا غنچه شکايت من وا نمى شود
• شماره ٢٩١: تسکين دل به شور محبت نمى شود
• شماره ٢٩٢: دل ساده در قلمرو صورت نمى شود
• شماره ٢٩٣: پايندگى به زور ميسر نمى شود
• شماره ٢٩٤: بى صحبت تو عيش ميسر نمى شود
• شماره ٢٩٥: هر رهروى دچار به منزل نمى شود
• شماره ٢٩٦: آزاده رو مقيد عالم نمى شود
• شماره ٢٩٧: در کوى عشق درد وبلا کم نمى شود
• شماره ٢٩٨: از خط گرفته آن مه تابان نمى شود
• شماره ٢٩٩: مژگان ز موج اشک گريزان نمى شود
• شماره ٣٠٠: سير از رخ تو ديده به ديدن نمى شود
• شماره ٣٠١: يک بار رو به اهل وفا مى توان نمود
• شماره ٣٠٢: هر بلبلى که بوى گل از خار نشنود
• شماره ٣٠٣: برقم ز خرمن از دل بيتاب مى جهد
• شماره ٣٠٤: عشق غيور تن به نصيحت کجا دهد
• شماره ٣٠٥: در دل کسى که راه هوا وهوس دهد
• شماره ٣٠٦: گل داده هرزه نالى چمن دهد
• شماره ٣٠٧: شوخى که عرض حسن به اغيار مى دهد
• شماره ٣٠٨: در پرده غنچه برگ سفر ساز مى دهد
• شماره ٣٠٩: هر کس سخن به دشمن انصاف مى دهد
• شماره ٣١٠: مجنون عنان به مردم عاقل نمى دهد
• شماره ٣١١: خالش خبر ز سر دهانم نمى دهد
• شماره ٣١٢: آن را که عشق بخت جوانى نمى دهد
• شماره ٣١٣: نتوان ز عندليب نسيمى به جان خريد
• شماره ٣١٤: از ناله عندليب به برگ ونوارسيد
• شماره ٣١٥: بى خواست حرف تلخى ازان نوش لب رسيد
• شماره ٣١٦: از پيچ وتاب عمردرازم بسر رسيد
• شماره ٣١٧: تا بوسه اى به من ز لب دلستان رسيد
• شماره ٣١٨: پيرانه سر هماى سعادت به من رسيد
• شماره ٣١٩: از بحر فيض قسمت ديگر به من رسيد
• شماره ٣٢٠: از نغمه پرده مطرب دستانسرا کشيد
• شماره ٣٢١: صبح شکوفه از افق شاخ سر کشيد
• شماره ٣٢٢: با عشق انتقام توان ز آسمان کشيد
• شماره ٣٢٣: بر ياد عشق بار هوس مى توان کشيد
• شماره ٣٢٤: هر کس نوايى از من آتش زبان شنيد
• شماره ٣٢٥: از زير خاک ناله مامى توان شنيد
• شماره ٣٢٦: تا کى درين جهان مکرر به سر کنيد
• شماره ٣٢٧: هر پرده که از چهره مقصود برافتاد
• شماره ٣٢٨: در مشرب من صبح چه گويم چه اثر داد
• شماره ٣٢٩: تا روشنى صدق به دل يار نگردد
• شماره ٣٣٠: چشمى که مقيد به نظر باز نگردد
• شماره ٣٣١: بى ابر گهربار چمن شسته نگردد
• شماره ٣٣٢: در سينه نهان گريه مستانه نگردد
• شماره ٣٣٣: کى دست کرم خواجه ز امساک برآرد
• شماره ٣٣٤: کو عشق که دودم ز دل تنگ برآرد
• شماره ٣٣٥: هر لحظه ترا حسن به صد رنگ برآرد
• شماره ٣٣٦: آن کس که تمناى برو دوش تو دارد
• شماره ٣٣٧: از گردش افلاک کجا دل گله دارد
• شماره ٣٣٨: از گرمروان خار مغيلان گله دارد
• شماره ٣٣٩: از گرمى اشکم صف مژگان گله دارد
• شماره ٣٤٠: انديشه ز کلفت دل بيتاب ندارد
• شماره ٣٤١: سيرى ز تپيدن دل بيتاب ندارد
• شماره ٣٤٢: طفل است وغم ناله ما هيچ ندارد
• شماره ٣٤٣: آزاده ما برگ سفر هيچ ندارد
• شماره ٣٤٤: از تفرقه پروا دل آزاد ندارد
• شماره ٣٤٥: تر دامنيم آه غم آلود ندارد
• شماره ٣٤٦: دل طاقت حيرانى ديدار ندارد
• شماره ٣٤٧: جوياى تو با کعبه گل کار ندارد
• شماره ٣٤٨: پرواى خط آن غنچه مستور ندارد
• شماره ٣٤٩: هر شيشه دلى حوصله شور ندارد
• شماره ٣٥٠: دل بردن ما اينهمه تدبير ندارد
• شماره ٣٥١: دل راه در آن زلف گرهگير ندارد
• شماره ٣٥٢: چشم تو که پرواى نظر باز ندارد
• شماره ٣٥٣: صبح ازل اين طرف بنا گوش ندارد
• شماره ٣٥٤: بيگانه معنى لب خاموش ندارد
• شماره ٣٥٥: از تلخى مى ساغر ما باک ندارد
• شماره ٣٥٦: آن سنگدل از شکوه ما باک ندارد
• شماره ٣٥٧: زهرازقدح صافدلان رنگ ندارد
• شماره ٣٥٨: پرواى خط آن عارض گلفام ندارد
• شماره ٣٥٩: در سينه عشاق هوس راه ندارد
• شماره ٣٦٠: بى روى تو دل روى به آيينه گذارد
• شماره ٣٦١: نتوان به فلک شکوه ز بيداد قضا برد
• شماره ٣٦٢: تنها نه صفا خط ز لب لعل بتان برد
• شماره ٣٦٣: آن شوخ چه گويم که دل از دست چسان برد
• شماره ٣٦٤: از خال توان راه به آن کنج دهان برد
• شماره ٣٦٥: آسايش تن غافلم از ياد خداکرد
• شماره ٣٦٦: ساقى دهن شيشه ما باز به لب کرد
• شماره ٣٦٧: از بس عرق از چهره گلفام تو گل کرد
• شماره ٣٦٨: خط از لب لعل گهرافشان تو گل کرد
• شماره ٣٦٩: رخسار جهانسوز تو بى پا و سرم کرد
• شماره ٣٧٠: رخسار ترا خط نتوانست نهان کرد
• شماره ٣٧١: دل را چه خيال است به مى شاد توان کرد
• شماره ٣٧٢: دل چون تهى از دردوغم يار توان کرد
• شماره ٣٧٣: از مستى چشم تو چه تقرير توان کرد
• شماره ٣٧٤: شوريده تر از سيل بهارم چه توان کرد
• شماره ٣٧٥: جانى که سر از روزن فتراک برآورد
• شماره ٣٧٦: چون پسته زبان در دهنم زنگ برآورد
• شماره ٣٧٧: از طوطى من روى سخن رنگ برآورد
• شماره ٣٧٨: گر غير مرا از تو به نيرنگ برآورد
• شماره ٣٧٩: جان در بدن خاکى ما زنگ برآورد
• شماره ٣٨٠: نظاره خط توام از خال برآورد
• شماره ٣٨١: دل سخت چو گرديد نصيحت نپذيرد
• شماره ٣٨٢: گل مرتبه عارض جانانه نگيرد
• شماره ٣٨٣: سرگرم تو با کشمکش دار نسازد
• شماره ٣٨٤: از عود دل گرم من اخگربگريزد
• شماره ٣٨٥: روزى که مرا موج نفس دام سخن شد
• شماره ٣٨٦: از حسن غريب تو جهان صبح وطن شد
• شماره ٣٨٧: تيغ تو مى وساقى وپيمانه من شد
• شماره ٣٨٨: يوسف شود آن کس که خريدار تو باشد
• شماره ٣٨٩: در راه توهر کس دل ودين باخته باشد
• شماره ٣٩٠: عاشق غم اسباب چرا داشته باشد
• شماره ٣٩١: چشم تو ز دلها چه خبر داشته باشد
• شماره ٣٩٢: اين اشک جگرگون چه اثرداشته باشد
• شماره ٣٩٣: انديشه چرا عشق ز کس داشته باشد
• شماره ٣٩٤: زان سفله حذرکن که توانگرشده باشد
• شماره ٣٩٥: شرمى که بود ساخته مطلوب نباشد
• شماره ٣٩٦: با کعبه پرستار ترا کار نباشد
• شماره ٣٩٧: تا چنددلت برمن مهجور نبخشد
• شماره ٣٩٨: زخمى که ز تيغ تو مرا برسپرآمد
• شماره ٣٩٩: تا خنده ازان غنچه مستور برآمد
• شماره ٤٠٠: آن آفت جان بر سر انصاف نيامد
• شماره ٤٠١: کيفيت مى زاهد فرزانه نداند
• شماره ٤٠٢: فيض دم صبح از لب خندان تو يابند
• شماره ٤٠٣: در خويش چو گردون نکنى تا سفرى چند
• شماره ٤٠٤: جمعى که درانديشه آن چشم خمارند
• شماره ٤٠٥: خوش وقت گروهى که در انديشه يارند
• شماره ٤٠٦: داغى که مرا بر دل ديوانه گذارند
• شماره ٤٠٧: خون بهتر ازان مى که چشيدن نگذارند
• شماره ٤٠٨: هر نقطه کز اين دايره بيکار شمارند
• شماره ٤٠٩: حکم است که کار شب آدينه بسازند
• شماره ٤١٠: از دشت به حى مردم ديوانه نسازند
• شماره ٤١١: از دست رود خامه چو نام تو نويسند
• شماره ٤١٢: در کوى خرابات گروهى که خموشند
• شماره ٤١٣: آنها که به فردوس رخ يار فروشند
• شماره ٤١٤: تا حسن گلو سوز تو در جان شرر افکند
• شماره ٤١٥: غفلت زدگان ديده بيدار ندانند
• شماره ٤١٦: آنها که نظرباز به نو خط پسرانند
• شماره ٤١٧: چون شبنم مى بر رخ جانان بنشيند
• شماره ٤١٨: سوز دل عاشق ز تماشا ننشيند
• شماره ٤١٩: در کودکى از جبهه من عشق عيان بود
• شماره ٤٢٠: در زير فلک چند خردمند توان بود
• شماره ٤٢١: تامنزل من باديه بيخبرى بود
• شماره ٤٢٢: گر يار ز احوال من آگاه نمى بود
• شماره ٤٢٣: با روى تو آيينه روشن چه نمايد
• شماره ٤٢٤: داغ از جگر سوختگان دير برآيد
• شماره ٤٢٥: سرمست چو آن شاخ گل از باغ برآيد
• شماره ٤٢٦: آن خرمن گل چون ز در باغ درآيد
• شماره ٤٢٧: خطى که ازان چهره روشن بدر آيد
• شماره ٤٢٨: آه از دل جوياى تو بيتاب برآيد
• شماره ٤٢٩: حرفى که ازان لعل گهربار برآيد
• شماره ٤٣٠: تدبير محال است به تقدير برآيد
• شماره ٤٣١: حسنى که به نور نظر پاک برآيد
• شماره ٤٣٢: کى پيچ وخم از طبع هوسناک برآيد
• شماره ٤٣٣: آهى که ز دلهاى هوسناک برآيد
• شماره ٤٣٤: آن روز ز دل شهپر اقبال برآيد
• شماره ٤٣٥: گر چشم تر از پوست چو بادام برآيد
• شماره ٤٣٦: خوب است که بى رنج طلب کام برآيد
• شماره ٤٣٧: حاشا که زعاشق سخن کام برآيد
• شماره ٤٣٨: بيخواست ز دل ناله جانکاه برآيد
• شماره ٤٣٩: لعل از جگر سنگ گر از تيشه برآيد
• شماره ٤٤٠: هويى که مرا از دل ديوانه برآيد
• شماره ٤٤١: خورشيد اگر از چشم کسان آب گشايد
• شماره ٤٤٢: مشکل که دل از ناله و فرياد گشايد
• شماره ٤٤٣: از سير چمن کى دل افگار گشايد
• شماره ٤٤٤: با تنگدلى از لب خندان چه گشايد
• شماره ٤٤٥: يک شعله شوخ است که ديدار نمايد
• شماره ٤٤٦: غفلت چه اثر در دل هشيارنمايد
• شماره ٤٤٧: با روى تو خورشيد درخشان چه نمايد
• شماره ٤٤٨: با روى تو صبر از دل بيتاب نيايد
• شماره ٤٤٩: صحبت به حريفان سيه کار مداريد
• شماره ٤٥٠: از قيد فلک برزده دامن بگريزيد
• شماره ٤٥١: فارغ بود از افسر زرين سر خورشيد
• شماره ٤٥٢: طوفان گل و جوش بهارست ببينيد
• شماره ٤٥٣: خشت از سرخم پنبه ز مينا برباييد
• شماره ٤٥٤: خال از دميدن خط بى انتظارم گردد
• شماره ٤٥٥: شب زنده دار را دل روشن چو ماه گردد
• شماره ٤٥٦: خط سيه مبادا زان خال سربرآرد
• شماره ٤٥٧: شرم وحجاب مارا در پيچ وتاب دارد
• شماره ٤٥٨: از حلقه هاى زنجير سودا چه باک دارد
• شماره ٤٥٩: پرواى خط مشکين آن دلرباندارد
• شماره ٤٦٠: پرواى شکوه من آن سيمتن ندارد
• شماره ٤٦١: سوداى عشق ما را بى نام وبى نشان کرد
• شماره ٤٦٢: دل را به زلف پرچين تسخير مى توان کرد
• شماره ٤٦٣: هر چند ره در آن زلف پيدا نمى توان کرد
• شماره ٤٦٤: خالت ز خط مشکين دست دگر برآورد
• شماره ٤٦٥: خوش آن که خواب راحت برخودحرام سازد
• شماره ٤٦٦: از ترک گفتگو دل با معنى آشنا شد
• شماره ٤٦٧: از حلقه هاى آن زلف دل صاحب نظر شد
• شماره ٤٦٨: در زلف نااميدى روى اميد باشد
• شماره ٤٦٩: چون آفتاب هر کس روشن ضمير باشد
• شماره ٤٧٠: دولت چونيست باقى بربادرفته باشد
• شماره ٤٧١: تن را اگر گذارى در عشق ما چه باشد
• شماره ٤٧٢: گر بى طلب رسد رزق ما را عجب نباشد
• شماره ٤٧٣: سر چون گران شد از مى دستارگو نباشد
• شماره ٤٧٤: کى از ستاره برمن سنگ ستم نيامد
• شماره ٤٧٥: از عشق يار نوخط دل زود مى گشايد
• شماره ٤٧٦: از روى نو خط يار هر جا سخن برآيد
• شماره ٤٧٧: چون رنگ مى زمينا بيرون دويد بايد
• شماره ٤٧٨: آن چشم اگر چه خود را بيمارمى نمايد
• شماره ٤٧٩: سفر گزين که سخن در وطن غريب نگردد
• شماره ٤٨٠: سياه چون دل رنگين سخن ز آه نگردد
• شماره ٤٨١: نظر به روى تو خورشيد آب وتاب ندارد
• شماره ٤٨٢: زوعده هاى دروغش دل اضطراب ندارد
• شماره ٤٨٣: ستاره سوخته پرواى اعتبار ندارد
• شماره ٤٨٤: گل هميشه بهار سخن زوال ندارد
• شماره ٤٨٥: همين نه سينه ما آه صبحگاه ندارد
• شماره ٤٨٦: دهان بوسه فريب ترا پياله ندارد
• شماره ٤٨٧: رخ تو رنگ زگلگونه شراب نگيرد
• شماره ٤٨٨: نگه ز چشم تو چون چنان نشأه مدام نگيرد
• شماره ٤٨٩: خوشا دلى که در انديشه جمال تو باشد
• شماره ٤٩٠: به جاى سبزه چو ايام زندگى بسر آيد
• شماره ٤٩١: مباد روى تو از پرده حجاب بر آيد
• شماره ٤٩٢: دل از تردد وخاطر ز انقلاب برآيد
• شماره ٤٩٣: بغير خط که ز روى لطيف يار برآيد
• شماره ٤٩٤: آتش عشق تو چون زبانه برآرد
• شماره ٤٩٥: رتبه خال تو مشک ناب ندارد
• شماره ٤٩٦: در دل ما بخت سبز بارندارد
• شماره ٤٩٧: قد ترا سرواعتدال ندارد
• شماره ٤٩٨: دولت روشندلى زوال ندارد
• شماره ٤٩٩: دامن دشت عدم گياه ندارد
• شماره ٥٠٠: مستى ما از مى شبانه نباشد
• شماره ٥٠١: مستى ما از مى شبانه نباشد
• شماره ٥٠٢: غنچه مستور از نقاب برآمد
• شماره ٥٠٣: از کمرش کام دل چگونه برآيد
• شماره ٥٠٤: چون مه روى تو از حجاب برآيد
• شماره ٥٠٥: فتنه چشم تو چون ز خواب برآيد
• شماره ٥٠٦: سرى راکه سودا ز سامان برآرد
• شماره ٥٠٧: دل صاف پرواى محشر ندارد
• شماره ٥٠٨: چرا با دل من صفايى ندارد
• شماره ٥٠٩: دل از خاکسارى بهشت خدا شد
• شماره ٥١٠: چه گل از خودآن مرده دل چيده باشد
• شماره ٥١١: نشاط جهان را بقايى نباشد
• شماره ٥١٢: سخن کى به جانهاى غافل نشنيد
• شماره ٥١٣: مرا ناله از پرده دل برآيد
• شماره ٥١٤: به همچون منى آسمان چون برآيد
• شماره ٥١٥: چرا از خم مى فلاطون برآيد
• شماره ٥١٦: بس که در زلف تو دلها آب شد
• شماره ٥١٧: تا به زانو پاى من در خار شد
• شماره ٥١٨: رنگ خط برلعل جانان ريختند
• شماره ٥١٩: بخل ممسک از مى افزونتر شود
• شماره ٥٢٠: زخم ما پهلو به خنجر مى دهد
• شماره ٥٢١: شش جهت راه است ومنزل ناپديد
• شماره ٥٢٢: برانگيزد غبار از مغز جان درد
• شماره ٥٢٣: نمى گردد به خاموشى نهان درد
• شماره ٥٢٤: درين عالم که جز وحشت نباشد
• شماره ٥٢٥: ترا چون صبح خندان آفريدند
• شماره ٥٢٦: چه کار از يارى دوران برآيد
• شماره ٥٢٧: از ناله نى هر کس هشيار نمى گردد
• شماره ٥٢٨: هر ذره ازو در سر سوداى دگر دارد
• شماره ٥٢٩: از بيم خط آن لب شد باريک وچنين باشد
• شماره ٥٣٠: ازبيم خط آن لب شد باريک و چنين باشد
• شماره ٥٣١: مى مى چکد از چشمش جانانه چنين بايد
• شماره ٥٣٢: از نمک تبسمت رنگ شراب مى پرد
• شماره ٥٣٣: جان غريب ازين جهان ميل وطن نمى کند
• شماره ٥٣٤: شوخى حسن کى نهان زير نقاب مى شود
• شماره ٥٣٥: چه خوش است ناله من به نوا رسيده باشد
• شماره ٥٣٦: چو خوش است اتحادى که حجاب تن نماند
• شماره ٥٣٧: هر که رنگ شکسته اى دارد
• شماره ٥٣٨: دل ز سير وسلوک بينا شد
• شماره ٥٣٩: محو تو بهشت جو نباشد
• شماره ٥٤٠: خوش آن که به گوشه اى نشيند
• شماره ٥٤١: آتش لعل از رخت در عرق شرم مرد
• شماره ٥٤٢: خطى کان رخ تازه مى آورد
• شماره ٥٤٣: خال او يک نظر از ديده ما دور نباشد
• شماره ٥٤٤: مورنه اى پيش قند تنگ ميان را ببند
• شماره ٥٤٥: صوفيان صاف روان مى باشند
• شماره ٥٤٦: عشق تو ز دل بدر نمى آيد
• شماره ٥٤٧: اى زياد لعل ميگون تو کام جان لذيذ
• شماره ٥٤٨: قلم ز بال سمندر کند مگرکاغذ
• شماره ٥٤٩: ز شور عشق مرا شد دل خراب لذيذ
• شماره ٥٥٠: از حب جاه خوارى دنيا شود لذيذ
• شماره ٥٥١: چندان که خواب صبح بود بر جوان لذيذ
• شماره ٥٥٢: پاک گوهر را سزوارست اوج اعتبار
• شماره ٥٥٣: آب گوهر از تهى چشمان نمى شويد غبار
• شماره ٥٥٤: برد دستم رابياض گردن جانان ز کار
• شماره ٥٥٥: زخم را آماده شو چون شد مساعد روزگار
• شماره ٥٥٦: بيشتر گردد دل نازک ز غمخواران فگار
• شماره ٥٥٧: مردمک را سير کن در حلقه چشم نگار
• شماره ٥٥٨: پرده مشکين به چشم شوخ بسته است آن نگار؟
• شماره ٥٥٩: مى برد خواهى نخواهى دل زمردم خط يار
• شماره ٥٦٠: اى دل غافل زمانى از گريبان سر برآر
• شماره ٥٦١: پيچ وتاب خط برآن رخسار گلرنگ است بار
• شماره ٥٦٢: برلب بام خطر باشد مکان اعتبار
• شماره ٥٦٣: مى پرستان رابه دل ننشيند از دشمن غبار
• شماره ٥٦٤: پاس درد وداغ عشق از ديده هاى شوردار
• شماره ٥٦٥: شوختر گردد شود چون خال از خط بالدار
• شماره ٥٦٦: غير عبرت هيچ چيز از دار دنيا برمدار
• شماره ٥٦٧: از زمين برخاستن چشم از زمين داران مدار
• شماره ٥٦٨: آرزو در دل بسوزان، عود در مجمر گذار
• شماره ٥٦٩: فارغ از دامند مرغان سبک پر در گذار
• شماره ٥٧٠: دل چو شبنم آب کن رو در گلستانش گذار
• شماره ٥٧١: من نمى آيم به هوش از پند، بيهوشم گذار
• شماره ٥٧٢: اشک در چشم من بيتاب چون گيرد قرار؟
• شماره ٥٧٣: دل کجا در سينه ويرانه مى گيرد قرار؟
• شماره ٥٧٤: بيقرار عشق در يک جا نمى گيرد قرار
• شماره ٥٧٥: خون دل تا هست چشم تر نمى گيرد قرار
• شماره ٥٧٦: هر که مى داند که برگردد سخن درکوهسار
• شماره ٥٧٧: اهل دل رايارى دوران نمى آيد به کار
• شماره ٥٧٨: تخم مهرى گر به دلها مى فشاند روزگار
• شماره ٥٧٩: مى شود رنگين تر آن لعل سخنگودر خمار
• شماره ٥٨٠: سر نمى پيچم ز خار سرزنش ديواروار
• شماره ٥٨١: از فروغ لاله آتش زير پاداردبهار
• شماره ٥٨٢: از فروغ لاله آتش زير پا دارد بهار
• شماره ٥٨٣: از دل پرخون بلبل کى خبردارد بهار؟
• شماره ٥٨٤: از خرام ناز منت بر زمين داردبهار
• شماره ٥٨٥: سنبل او مى خرامد دست بر دوش بهار
• شماره ٥٨٦: کوه سنگين را سبک جولان کند جام بهار
• شماره ٥٨٧: بوى گل مى آيداز چاک گريبان بهار
• شماره ٥٨٨: خاک راجان کرد درتن ابر احسان بهار
• شماره ٥٨٩: نيست بى مى باغ رانورى مى روشن بيار
• شماره ٥٩٠: دل به آن زلف چليپا مى کشد بى اختيار
• شماره ٥٩١: گلعذار من برون از پرده بوى خود ميار
• شماره ٥٩٢: بى دل بيدار، سر از خرقه تن برميار
• شماره ٥٩٣: شد خرابات مغان از توبه ام زير و زبر
• شماره ٥٩٤: اى بر روى تو از آينه گل صافتر
• شماره ٥٩٥: ترک من کزپسته اش بى خواست مى ريزد شکر
• شماره ٥٩٦: بوسه اى در کار من کن زان لب همچون شکر
• شماره ٥٩٧: از فروغ ماه مى گردد به آب وتاب ابر
• شماره ٥٩٨: حسن از چشم نظربازان شود شاداب تر
• شماره ٥٩٩: مى شود در وسمه ابروى بتان خونخوارتر
• شماره ٦٠٠: از دم تيغ است آن موى کمر خونريزتر
• شماره ٦٠١: هرکه وحشت مى کند ز آميزش ما بيشتر
• شماره ٦٠٢: ناقص از کامل برد لذت ز دنيا بيشتر
• شماره ٦٠٣: باده دارد بر سر پاميکشان رابيشتر
• شماره ٦٠٤: دل ز خط بر عارض جانانه لرزد بيشتر
• شماره ٦٠٥: خار و خس را چرخ گل برسرفشاند بيشتر
• شماره ٦٠٦: تلخکام ايمن ز چشم شور ماند بيشتر
• شماره ٦٠٧: يارنو خط زنگ از دل مى زدايد بيشتر
• شماره ٦٠٨: مى کشداز بى هنر کلفت هنرور بيشتر
• شماره ٦٠٩: شورش ديوانه گردد از بيابان بيشتر
• شماره ٦١٠: مى کشد عزت طلب خوارى زدوران بيشتر
• شماره ٦١١: دل بود مايل به خط عنبرافشان بيشتر
• شماره ٦١٢: جانب اغيار داردآن جفا جو بيشتر
• شماره ٦١٣: مى شود مغلوب، خصم از بردبارى بيشتر
• شماره ٦١٤: عشق راباشد به عاشق دلنوازى بيشتر
• شماره ٦١٥: گرچه از جان نيست چيزى بابدن نزديکتر
• شماره ٦١٦: زاهد از آلوده دنياست دنيا خواه تر
• شماره ٦١٧: خامشى سازد من بيتاب را ديوانه تر
• شماره ٦١٨: هرطرف صد راه پيما هست سر گردان خضر
• شماره ٦١٩: ياسمينش لاله گون از تاب نظر
• شماره ٦٢٠: لاله ها چشم غزالان مى نمايد در نظر
• شماره ٦٢١: نيست درظاهر مرا گر گلعذارى درنظر
• شماره ٦٢٢: نيست رخسارى زخال وخط نگارين اينقدر
• شماره ٦٢٣: حسن را در کار نبود باده ناب دگر
• شماره ٦٢٤: چشم مارا صبح پيرى شد شکر خواب دگر
• شماره ٦٢٥: از عزيزان با تو ما را هست پيوند دگر
• شماره ٦٢٦: مى برد دل حسن او هردم به نيرنگ دگر
• شماره ٦٢٧: اى ز رويت هرنگاهى راگلستان دگر
• شماره ٦٢٨: حسن دارد در سوارى شوکت و شان دگر
• شماره ٦٢٩: داده ام دل را به دست دشمن دين دگر
• شماره ٦٣٠: چند روزى مى دهم دل رابه دلجوى دگر
• شماره ٦٣١: مى شود طى در ورق گرداندنى ديوان عمر
• شماره ٦٣٢: سبزه خط مى دمد از لعل جانان غم مخور
• شماره ٦٣٣: مى شود از درد و داغ عشق دلها ديده ور
• شماره ٦٣٤: کى ز خواريهاى غربت مى کند پرواگهر؟
• شماره ٦٣٥: تا نسازد پاى خود از سر طلبکارگهر
• شماره ٦٣٦: سود ندهد عامل بيدادگر را کارخير
• شماره ٦٣٧: از مى گلرنگ مى گردد اگر پيمانه سير
• شماره ٦٣٨: گر کند مادر زخشکى بخل دراعطاى شير
• شماره ٦٣٩: آنکه مى آيد زطفلى از دهانش بوى شير
• شماره ٦٤٠: زيرتيغ از مرغ بسمل پرفشانى ياد گير
• شماره ٦٤١: برگ عيش خويش را چون گل زهم پاشيده گير
• شماره ٦٤٢: بوسه را کنج دهان يار دارد گوشه گير
• شماره ٦٤٣: مى شوى آواره از عالم عنان ما مگير
• شماره ٦٤٤: به نادانى کند اقرارهرکس هست داناتر
• شماره ٦٤٥: رخ گلرنگش از مژگان خونخوارست گيراتر
• شماره ٦٤٦: خط سبز از دعاى صبح خيزان است گيراتر
• شماره ٦٤٧: شود از پرده پوشى سوز اهل حال رسواتر
• شماره ٦٤٨: شراب زندگى درخاکساريهاست بى غش تر
• شماره ٦٤٩: زمهرخامشى شد خرده رازم پريشانتر
• شماره ٦٥٠: زمى شد چهره آن مهرعالمتاب روشنتر
• شماره ٦٥١: سخن کز عشق شادابى ندارددردهان بهتر
• شماره ٦٥٢: نمى دانند اهل غفلت انجام شراب آخر
• شماره ٦٥٣: ترا درخواب غفلت رفت عمر خوش عنان آخر
• شماره ٦٥٤: بيا اى محتسب از وادى دردى کشان بگذر
• شماره ٦٥٥: فريب دل مخور از ديده شيرانه اخگر
• شماره ٦٥٦: ندارد خاطر آگاه جز غفلت غم ديگر
• شماره ٦٥٧: جز آن لبهاى ميگون دل راچاره ديگر
• شماره ٦٥٨: نخواهد دردمند عشق او ميخانه ديگر
• شماره ٦٥٩: نيست بى خار درين باديه يک آبله وار
• شماره ٦٦٠: باد دستانه مکن خرج نفس رازنهار
• شماره ٦٦١: گربه ما همسفرى سلسله از پا بردار
• شماره ٦٦٢: نسخه کفر از آن زلف پريشان بردار
• شماره ٦٦٣: نيست بيرون ز تو مقصود، تکاپو بگذار
• شماره ٦٦٤: کار دنيا کن و انديشه عقبى مگذار
• شماره ٦٦٥: نفس هرزه مرس رابه کشيدن مگذار
• شماره ٦٦٦: ناله اى از ته دل کرد سپند آخر کار
• شماره ٦٦٧: چين پيشانى ما شد مه عيد آخر کار
• شماره ٦٦٨: اى رخت شسته تر از دامن مهتاب بهار
• شماره ٦٦٩: دوسه روزى است صفاى رخ گلپوش بهار
• شماره ٦٧٠: سينه اى چاک نکرديم درين فصل بهار
• شماره ٦٧١: اى صبا برگى ازان گلشن بى خار بيار
• شماره ٦٧٢: جام در دور به اندازه مخمور بيار
• شماره ٦٧٣: اين نه هاله است نمايان شده از دور قمر
• شماره ٦٧٤: برفروز از مى و زنگ از دل آگاه ببر
• شماره ٦٧٥: اى دهان تو و گفتار ز هم شيرين تر
• شماره ٦٧٦: الفت خلق عذاب دل فرزانه شمر
• شماره ٦٧٧: چشم آرام مداريد ز سر منزل عمر
• شماره ٦٧٨: تيغ الماس بر اطراف کمر دارد مهر
• شماره ٦٧٩: چند روزى چو قلم سربه ته انداخته گير
• شماره ٦٨٠: گشاده رويى من برد دست خصم از کار
• شماره ٦٨١: به زندگى دل آزاده را ز تن بردار
• شماره ٦٨٢: چو غنچه نکهت خود از صبا دريغ مدار
• شماره ٦٨٣: ز طوطيان شکر ناب را دريغ مدار
• شماره ٦٨٤: چو شمع، جان ز نسيم سحر دريغ مدار
• شماره ٦٨٥: نخست کعبه و بتخانه رابجا بگذار
• شماره ٦٨٦: ز آب تيغ اثر در گلوى ما بگذار
• شماره ٦٨٧: دل رميده به اميد اين جهان مگذار
• شماره ٦٨٨: بياکه عقده زکارجهان گشاد بهار
• شماره ٦٨٩: سخن دريغ مداراز سخن کشان زنهار
• شماره ٦٩٠: مبند دل به تماشاى اين جهان زنهار
• شماره ٦٩١: ز حال تشنه لبان خنجر ترا چه خبر؟
• شماره ٦٩٢: ترا لبى است ز چشم ستاره خندانتر
• شماره ٦٩٣: اگر چه چهره بود بى نقاب روشنتر
• شماره ٦٩٤: صفاى يار به ديدن نمى شود آخر
• شماره ٦٩٥: بهار دربغل غنچه ريخت پنهان زر
• شماره ٦٩٦: ترا به هرگذرى هست بيقراردگر
• شماره ٦٩٧: ربوده خواب مرا حسن بى مثال دگر
• شماره ٦٩٨: ربوده است مراذوق جستجوى دگر
• شماره ٦٩٩: درين جهان مزور به ترس وباک نگر
• شماره ٧٠٠: مکن دلير تماشاى تاب موى کمر
• شماره ٧٠١: اگر چه دردلم از ترکش است افزون تير
• شماره ٧٠٢: فروغ دولت بيدار از شراب بگير
• شماره ٧٠٣: بهار مى گذرد ساغر چو لاله بگير
• شماره ٧٠٤: ز داغ عشق مرا چون شودجگر دلگير؟
• شماره ٧٠٥: از انقلاب دهر نيفتم ز اعتبار
• شماره ٧٠٦: درويش را زخرقه صد پاره نيست عار
• شماره ٧٠٧: دل راز سينه درنظر دلستان برآر
• شماره ٧٠٨: در زير خرقه شيشه مى را نگاه دار
• شماره ٧٠٩: از بيغمان جميله غم را نگاه دار
• شماره ٧١٠: اى دل عنان توسن طاقت نگاه دار
• شماره ٧١١: اى دل عنان توسن طاقت نگاه دار
• شماره ٧١٢: يارب مرا زپوتو منت نگاه دار
• شماره ٧١٣: پيکان يار را به دل و جان نگاه دار
• شماره ٧١٤: از بوسه ظلم بر رخ جانان روا مدار
• شماره ٧١٥: سنجيدگى ز هيچ سبکسر طمع مدار
• شماره ٧١٦: عارف ز نه سپهر چو صرصر کند گذار
• شماره ٧١٧: خشتى به خير چون خم مى بر زمين گذار
• شماره ٧١٨: داغ است برگ عيش گلستان روزگار
• شماره ٧١٩: بيرون ميا ز گوشه ميخانه در بهار
• شماره ٧٢٠: اى زلف و عارض تو ز هم ديده زيب تر
• شماره ٧٢١: اى زلفت از کمند تمنابلند تر
• شماره ٧٢٢: از خط سبز چهره شود آبدارتر
• شماره ٧٢٣: دل روشن از سياهى سوداست بيشتر
• شماره ٧٢٤: نادان ز حرص درتب و تاب است بيشتر
• شماره ٧٢٥: از سعي، کار عشق شود خام بيشتر
• شماره ٧٢٦: در سينه هاى تنگ بود آه بيشتر
• شماره ٧٢٧: اى چشمت از غزال ختن خوش نگاه تر
• شماره ٧٢٨: اى زلف و خط و خال تو از هم کشنده تر
• شماره ٧٢٩: اى زلف سرکش تو ز بالا کشيد ه تر
• شماره ٧٣٠: شد ناله ام به دور خطش عاشقانه تر
• شماره ٧٣١: معشوق در برابر و مهتاب درنظر
• شماره ٧٣٢: اى هرنظر خيال ترا منزل دگر
• شماره ٧٣٣: اى هر دل از خيال تو ميخانه دگر
• شماره ٧٣٤: از زير چشم در رخ مستور مى نگر
• شماره ٧٣٥: برق سبک عنان نرسد در شتاب عمر
• شماره ٧٣٦: از ره مرو به جلوه ناپايدار عمر
• شماره ٧٣٧: صبح است ساقيا مى چون آفتاب گير
• شماره ٧٣٨: منصوروار پختگى از چوب دار گير
• شماره ٧٣٩: سرمايه جنون ز نسيم بهار گير
• شماره ٧٤٠: فصل شباب رفت ره خانه پيش گير
• شماره ٧٤١: نخل خزان رسيده ما را فشانده گير
• شماره ٧٤٢: جز گوشه قناعت ازين خاکدان مگير
• شماره ٧٤٣: از هيچ آفريده به دل گرد کين مگير
• شماره ٧٤٤: هرچند جهانسوز بود جلوه دلدار
• شماره ٧٤٥: از صحبت خامان، دل آگاه نگه دار
• شماره ٧٤٦: اى بيجگر از تلخى عالم گله بگذار
• شماره ٧٤٧: دارم ز تو ساده دليها گله بسيار
• شماره ٧٤٨: اى صفحه رخسار تو ازگل بصفاتر
• شماره ٧٤٩: از درد بود پرسش اغيار گرانتر
• شماره ٧٥٠: اى هر ورق گل زتو آيينه ديگر
• شماره ٧٥١: هر چند ترا ديده بدکرد زمن دور
• شماره ٧٥٢: کام دل ازان چهره افروخته برگير
• شماره ٧٥٣: مطرباچنگ را بکش به کنار
• شماره ٧٥٤: مطربا مهر از دهان بردار
• شماره ٧٥٥: از سنگلاخ دنيا اى شيشه بار بگذر
• شماره ٧٥٦: مرو ز گوشه عزلت به هيچ منظر ديگر
• شماره ٧٥٧: جوشن داودى قلمرو تدبير
• شماره ٧٥٨: از شراب ارغوانى چهره را گلرنگ ساز
• شماره ٧٥٩: بهر روى خلق تاکى آرزو کردن نماز؟
• شماره ٧٦٠: شد جدا از زخم من آن خنجر سيراب سبز
• شماره ٧٦١: کى شود کشت اميد از ديده نمناک سبز؟
• شماره ٧٦٢: شعله اى در مغز هست ازآتش سودا هنوز
• شماره ٧٦٣: با قيامت قامتش همدوش مى گردد هنوز
• شماره ٧٦٤: حسنش از خط عالمى زيرو زبر دارد هنوز
• شماره ٧٦٥: چشم حيران را حجابش دام مى داند هنوز
• شماره ٧٦٦: بى صفا از خط نگرديده است رخسارش هنوز
• شماره ٧٦٧: رخنه در دل مى کند مژگان قتالش هنوز
• شماره ٧٦٨: خط برآورد وترو تازه است بستانش هنوز
• شماره ٧٦٩: درتن خود يک هدف واراستخوان دارم هنوز
• شماره ٧٧٠: غوطه خوردم درشراب ناب و مخمورم هنوز
• شماره ٧٧١: خاک من بربادرفت ودردى آشامم هنوز
• شماره ٧٧٢: از سرشک گرم زرين است مژگانم هنوز
• شماره ٧٧٣: مى دهد يادى ز چشمش نرگس پر فن هنوز
• شماره ٧٧٤: دشت بيرون نامده است از ماتم مجنون هنوز
• شماره ٧٧٥: مى رود با قامت خم در پى دنيى هنوز
• شماره ٧٧٦: ريخت دندانهاو در فکر لب نانى هنوز
• شماره ٧٧٧: دل مکدر ز غم يار نگردد هرگز
• شماره ٧٧٨: محو رخسار تو دلگير نگردد هرگز
• شماره ٧٧٩: صحبت عشق و خرد ساز نگردد هرگز
• شماره ٧٨٠: دل ما روشن از افلاک نگردد هرگز
• شماره ٧٨١: عشق گرد دل فرزانه نگردد هرگز
• شماره ٧٨٢: نيست بى خون دل آن زلف پريشان هرگز
• شماره ٧٨٣: هيچ جا از خوشى آثار نمانده است امروز
• شماره ٧٨٤: از جبينش عرق شرم روان است هنوز
• شماره ٧٨٥: لاله داغ است ازان عارض گلفام هنوز
• شماره ٧٨٦: درآ به زمزمه اى مطرب غزال پرداز
• شماره ٧٨٧: دگر که را کنم از اهل درد محرم راز؟
• شماره ٧٨٨: نمى رسد به حقيقت کس از سراى مجاز
• شماره ٧٨٩: نخست دفتر هوش و خرد درآب انداز
• شماره ٧٩٠: بگير جام هلالى ز رخ نقاب انداز
• شماره ٧٩١: چو آفتاب به هر ذره اى نگاه انداز
• شماره ٧٩٢: به ياد سنبل آن زلف با صبا مى ساز
• شماره ٧٩٣: ز خط چو يار رخ آل راکند سرسبز
• شماره ٧٩٤: ز سروقدتو شد شوره زار امکان سبز
• شماره ٧٩٥: نبسته اى گره عهد برقبا هرگز
• شماره ٧٩٦: حديث عشق نگيرد به زاهدان هرگز
• شماره ٧٩٧: که را به گوشه گلخن کشيده اند امروز؟
• شماره ٧٩٨: مگر به فکر سوارى است آن نگار امروز؟
• شماره ٧٩٩: بيا و تازه کن ايمان به نوبهار امروز
• شماره ٨٠٠: نبرده خط ز عذار تو آب و تاب هنوز

---