شماره ٢٦٣: در محفلى که تيغ زبان بر کشيده ايم
در محفلى که تيغ زبان بر کشيده ايم
در گوش تيغ حلقه جوهر کشيده ايم
گر حنظل سپهر به ساغر فشرده اند
ابرو ترش نساخته بر سر کشيده ايم
در پرده دل است شب و روز عيش ما
دايم چو غنچه سر به ته پر کشيده ايم
شاخ شکوفه ايم، سبيل است سيم ما
چون نوبهار رشته ز گوهر کشيده ايم
از داغ لاله نامه ما دل سيه ترست
چون لاله بس که باده احمر کشيده ايم
هرگز ز پيش چشم چو مژگان نمى رود
خارى که در ره تو ز پا بر کشيده ايم
از نقش بورياى قناعت، که سبز باد!
صائب هميشه صفحه مسطر کشيده ايم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده