شماره ٢٨٨: شده عمرها که نشانده ام بکمين اشک چکيده ئى

غزلستان :: بيدل دهلوی :: غزليات - بخش نهم

افزودن به مورد علاقه ها
شده عمرها که نشانده ام بکمين اشک چکيده ئى
دلکى زناله بى اثر گرهى زرشته بريده ئى
بکجاست آنهمه دسترس که زنم زطاقت دل نفس
چو حباب ميکشم از هوس عرقى بدوش خميده ئى
من برق سير جنون قدح بکدام مرحله تاختم
که چو شمع شد همه عضو من کف پاى آبله ديده ئى
زخمار فطرت نارسا بدو جام شعله فسون برا
زده شور مستيم اين صدا بدماغ نشه رسيده ئى
حذر از فضولى عزوشان که مباد در دم امتحان
هوست ز نقش نگين خورد غم پشت دست گزيده ئى
بخيال گوشه عافيت چو غبار هرزه فسرده ام
بکجاست همت وحشت که رسم بدامن چيده ئى
ز وداع فرصت پر فشان بکدام ناله دهم نشان
مگر اين جريده رقم زنم بخط غبار رميده ئى
بفنا مگر شود آشکار اثر سجود دوام من
ز حيا بجبهه نهفته ام خط بر زمين نکشيده ئى
ز قبول معنى دلنشين نيم آنقدر باثر قرين
که بگوش من کشد آفرين سخن ز کس نشنيده ئى
نه ز شور انجمنم خبر نه به ز شوخى چمنم نظر
مژه ئى چو شمع گشوده ام بغبار رنگ پرده ئى
من (بيدل) از چمن وفا چو دل شکسته دميده ام
ثمر نهال ندامتى بهزار ناله رسيده ئى



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید