تو شوخ هر کجا لب خندان گشوده اى
از دل بسى گره که به دندان گشوده اى
آب حيات مى رودت در سخن که لب
گويى ره آب چشمه حيوان گشوده اى
ما چون زييم بيش که از بهر جان ما
مستى و خوى چکان و گريبان گشوده اى
هست از براى کينه ما خط کشيدنت
مضمون نهان مدار که عنوان گشوده اى
فرياد رس مرا و ز فرياد وارهانش
خسرو که هر شبى ز وى افغان گشوده اى