رباعی شماره ۱۳۲
آن را که غمی باشد و بتواند گفت
گر از دل خود بگفت بتواند رفت
این طرفه گلی نگر که ما را بشکفت
نه رنگ توان نمود و نه بوی نهفت
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین
- گه می‌گفتم که من امیرم خود را
- ای شاخ گلی که از صبا می‌رنجی
- گر ما نه همه تنور سوزان باشد
- طبعی نه که با دوست در آمیزم من
نظرات نوشته شده