رباعی شماره ۹۴۶
بازی بودم پریده از عالم راز
تا بو که برم ز شیب صیدی بفراز
اینجا چه نیافتم کسی را دمساز
زان در که بیامدم برون رفتم باز
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- در چشم منست این زمان ناز کسی
- جان دید ز جانان ازل دمسازی
- گر آنکه امین و محرم این رازی
- یک چند به تقلید گزیدم خود را
- از روی تو من همیشه گلشن بودم
نظرات نوشته شده