رباعی شماره ۱۲۱۰
چون می‌دانی که از نکوئی دورم
گر بگریزم ز نیکوان معذورم
او همچو عصا کش است و من نابینا
من گام به خود نمیزنم مأمورم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- گر چرخ پر از ناله کنم معذورم
- از جان بگریزم ار ز جان بگریزی
- ای چشم بیا دامن خود در خون کش
- طبعی نه که با دوست در آمیزم من
- چون جوشش خنب عشق دیدم ز تو من
نظرات نوشته شده