رباعی شماره ۱۶۰۰
ای آنکه به جان این جهانی زنده
شرمت بادا چرا چنانی زنده
بی‌عشق مباش تا نباشی مرده
در عشق بمیر تا بمانی زنده
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- در صحبت حق خموش میباید بود
- وقف است مرا عمر در این مشتاقی
- گفتم بنما که چون کنم بمیر
- عاشق همه سال مست و رسوا بادا
- گوید چونی خوشی و در خنده شود
نظرات نوشته شده