غزل شماره ۱۷۷۲
چند گهی فاتحه خوانت كنم
از پس آن شاه جهانت كنم
پیر شدی در غم ما باك نیست
پیر بیا تا كه جوانت كنم
هیچ غم جان مخور ار جان برفت
بگلر لشكرگه جانت كنم
آنچ محال است تصور دهم
وجه محالیش بیانت كنم
ره دهمت تا به اصول اصول
راه چه باشد كه چنانت كنم
گر چه كلیمی همه در اعتراض
كشف كنم خضر زمانت كنم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- كاری ندارد این جهان تا چند گل كاری كنم
- ای عاشقان ای عاشقان من خاك را گوهر كنم
- عاشقی بر من پریشانت كنم
- هم به درد این درد را درمان كنم
- تا كی به حبس این جهان من خویش زندانی كنم
نظرات نوشته شده
- ناشناس در تاریخ ۸ آذر ۱۴۰۲ نوشته
- جانم…