غزل شماره ۲۶۴۹
منم فانی و غرقه در ثبوتی
به دریاهای حی لایموتی
مگر من یوسفم در قعر چاهی
مگر من یونسم در بطن حوتی
وجود ظاهرم تا چند بینی
كه اطلس‌هاست اندر برگ توتی
فقیرم من ولیكن نی فقیری
كه گردد در به در در عشق لوتی
ز بهر قهر جان لوت خوارم
بمالیده چو جلادان بروتی
به غیر عشق شمس الدین تبریز
نیرزد پیش بنده تره توتی
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- منم آن حلقه در گوش و نشسته گوش شمس الدین
- الا ای باد شبگیرم بیار اخبار شمس الدین
- بویی همی‌آید مرا مانا كه باشد یار من
- اه چه بی‌رنگ و بی‌نشان كه منم
- بازرسید آن بت زیبای من
نظرات نوشته شده