«تبریز» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «تبریز» در غزلیات حافظ شیرازی
- مولوی
- «تبریز» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- ای شمس تبریزی بگو سر شهان شاه خو
بی حرف و صوت و رنگ و بو بی‌شمس كی تابد ضیا - مخدوم جانم شمس دین از جاهت ای روح الامین
تبریز چون عرش مكین از مسجد اقصی بیا - وز دعوت جذب خوشی آن شمس تبریزی شود
هر ذره انگیزنده‌ای هر موی چون سرهنگ‌ها - ای جان سخن كوتاه كن یا این سخن در راه كن
در راه شاهنشاه كن در سوی تبریز صفا - از شه چو دید او مژده‌ای آورد در حین سجده‌ای
تبریز را از وعده‌ای كارزد به این هر دو سرا - عالی خداوند شمس دین تبریز از او جان زمین
پرنور چون عرش مكین كو رشك شد انوار را - از تبریز شمس دین روی نمود عاشقان
ای كه هزار آفرین بر مه و آفتاب ما - در عوض عبیر جان در بدن هزار سنگ
از تبریز خاك را كحل ضیای نفس ما - ز شمس الدین تبریزی منم قاصد به خون ریزی
كه عشقی هست در دستم كه ماند ذوالفقاری را - تو شادی كن ز شمس الدین تبریزی و از عشقش
كه از عشقش صفا یابی و از لطفش حمایت‌ها - ز شمس الدین تبریزی به ناگه ساقی دولت
به جام خاص سلطانی مدام آورد مستان را - چو با تبریز گردیدم ز شمس الدین بپرسیدم
از آن سری كز او دیدم همه ایجاد صورت را - زهی عنقای ربانی شهنشه شمس تبریزی
كه او شمسیست نی شرقی و نی غربی و نی در جا - زهی ابر گهربیزی ز شمس الدین تبریزی
زهی امن و شكرریزی میان عالم غوغا - بگو ای شمس تبریزی از آن می‌های پاییزی
به خود در ساغرم ریزی نفرمایی غلامی را - بكن این رمز را تعیین بگو مخدوم شمس الدین
به تبریز نكوآیین ببر این نكته غرا - در آن روزی كه در عالم الست آمد ندا از حق
بده تبریز از اول بلی گویان الستش را - به سوی خطه تبریز چه چشمه آب حیوانست
كشاند دل بدان جانب به عشق چون كنب ما را - شمس الحق تبریزی در برج حمل آمد
تا بر شجر فطرت خوش خوش بپزد ما را - شمس الحق تبریزی با غنچه دل گوید
چون باز شود چشمت بیننده شوی با ما - شمس الحق تبریزی ای مشرق تو جان‌ها
از تابش تو یابد این شمس حرارت را - خورشید حقایق‌ها شمس الحق تبریز است
دل روی زمین بوسد آن جان سمایی را - شمس الحق تبریزی از بس كه درآمیزی
تبریز خراسان شد تا باد چنین بادا - شمس الحق تبریزی شاهنشه خون ریزی
ای بحر كمربسته پیش تو گهر جانا - تو كعبه عشاقی شمس الحق تبریزی
زمزم شكر آمیزد از زمزم تو جانا - ز شمس الحق تبریز دل و جان و دو دیده
سراسیمه و آشفته سوداست خدایا - بگو باقی تو شمس الدین تبریز
كه به گوید حدیث قاف عنقا - نما ای شمس تبریزی كمالی
كه تا نقصی نباشد كاف و نون را - بیا ای شمس تبریزی نیر
بدان رخ نور ده دیدار ما را - بنه آن سر به پیش شمس تبریز
كه ایمانست سجده آن صنم را - بیا ای عید اكبر شمس تبریز
به دست این و آن مگذار ما را - شمس تبریز جو روان كن
گردان كن سنگ آسیا را - از دور بدیده شمس دین را
فخر تبریز و رشك چین را - در پیش تو داشت جام باقی
شمس تبریز شاه و ساقی - اندر تبریز بد فلانی
اقبال دل فلانه ما - شمس تبریز لطف فرمود
چون رفت ببرد لطف‌ها را - تبریز از او چو آسمان شد
دل گم مكناد نردبان را - چون نامه رسید سجده‌ای كن
شمس تبریز درفشان را - نور آن مه چون سهیل و شهر تبریز آن یمن
این یكی رمزی بود از شاه ما صدرالعلا - شمس تبریزی تویی خورشید اندر ابر حرف
چون برآمد آفتابت محو شد گفتارها - شمس تبریزی برآر از چاه مغرب مشرقی
همچو صبحی كو برآرد خنجر مغمود را - شهر تبریزست آنك از شوق او مستی بود
گر خبر گردد ز سر سر او اسلاف را - عاشقان عشق را بسیار یاری‌ها دهیم
چونك شمس الدین تبریزی كنون شد یار ما - شه به حق چون شمس تبریزیست ثانی نیستش
ناحقی را اصل گویی شاه را ثانی چرا - تا فراق شمس تبریزی همی خنجر كشد
دست‌های گل بجز خنجر مبادا بی‌شما - چون به نقد عشق شمس الدین تبریزی خوشم
رخ چو زر كردم بگفتم كان مبادا بی‌شما - سجده تبریز را خم درشده سرو سهی
غاشیه تبریز را برداشته جان سها - چون درستی و تمامی شاه تبریزی بدید
در صف نقصان نشست است از حیا مثقال‌ها - دیده نقصان ما را خاك تبریز صفا
كحل بادا تا بیابد زان بسی اكمال‌ها - در نوای عشق شمس الدین تبریزی بزن
مطرب تبریز در پرده عشاقی چنگ ما - تو ز جام خاص شاهان تا نیاشامی مدام
كز مدام شمس تبریزی چشیدستی دلا - خاك تبریزست اندر رغبت لطف و صفا
چون صفای كوثر و چون چشمه حیوان ما - از می تبریز گردان كن پیاپی رطل‌ها
تا ببرد تارهای چنگ عارت ساقیا - شكر آن را سوی تبریز معظم رو نهد
كز زمینش می‌بروید نرگس و ریحان ما - شاه جانست آن خداوند دل و سر شمس دین
كش مكان تبریز شد آن چشمه رواق را - چون درختی را نبینی مرغ كی بینی برو
پس چه گویم با تو جان جان این تبریز را - نفس تو عجل سمین و تو مثال سامری
چون شناسد دیده عجل سمین تبریز را - دیده حاصل كن دلا آنگه ببین تبریز را
بی بصیرت كی توان دیدن چنین تبریز را - همچو دریاییست تبریز از جواهر و ز درر
چشم درناید دو صد در ثمین تبریز را - هر چه بر افلاك روحانیست از بهر شرف
می‌نهد بر خاك پنهانی جبین تبریز را - گر بدان افلاك كاین افلاك گردانست از آن
وافروشی هست بر جانت غبین تبریز را - پا نهادی بر فلك از كبر و نخوت بی‌درنگ
گر به چشم سر بدیدستی زمین تبریز را - گر نه جسمستی تو را من گفتمی بهر مثال
جوهرین یا از زمرد یا زرین تبریز را - روح حیوانی تو را و عقل شب كوری دگر
با همین دیده دلا بینی همین تبریز را - چون همه روحانیون روح قدسی عاجزند
چون بدانی تو بدین رای رزین تبریز را - تو اگر اوصاف خواهی هست فردوس برین
از صفا و نور سر بنده كمین تبریز را - تا نیارد سجده‌ای بر خاك تبریز صفا
كم نگردد از جبینش داغ نفرین خدا - جان نگیرد شمس تبریزی به دست
دست بر دل نه برون رو قالبا - شمس تبریزی جوانم كرد باز
تا ببینم بعد ستین شیوه‌ها - قبله شمس الدین تبریزی بود
نور دیده مر دل و دیدار را - نورهای شمس تبریزی چو تافت
ایمنیم از دوزخ و از نارها - چون ز شمس الدین جهان پرنور شد
سوی تبریز آ دلا بر سر بیا - كعبه عالم ز تو تبریز شد
شمس حق ركن یمانی فاسقنا - مخدوم شمس دین است تبریز رشك چین است
اندر بهار حسنش شاخ و شجر به رقص آ - از شمس دین چون مه تبریز هست آگه
بشنو دعا و گه گه آمین كن این دعا را - مجموع چون شوم چو به تبریز شد مقیم
شمس الحقی كه او شد سرجمع هر علا - داد خداوند دین شمس حقست این ببین
ای شده تبریز چین آن رخ گلنار را - پیر شدم از غمش لیك چو تبریز را
نام بری بازگشت جمله جوانی مرا - مفخر تبریزیان شمس حق بی‌زیان
توی به تو عشق توست باز كن این توی‌ها - برآ بتاب بر افلاك شمس تبریزی
به مغز نغز بیارای برج جوزا را - شمس تبریز موسی عهدی
در فراقت مدارهارون را - شمس تبریز این دل آشفته
بر جگر بسته است نام تو را - شمس تبریز ابرسوز شدست
سایه‌اش كم مباد از سر ما - خسرو تبریز تویی شمس دین
سرور شاهان جهان علا - شمس حق مفخر تبریزیان
بستم لب را تو بیا برگشا - خسرو تبریز شهم شمس دین
بستم لب را تو بیا برگشا - یا دهر سوی صدر شمس الحق تبریز
هل ابصر فی الدنیا انسانك انسانا - سقی الله ارضا شمس دین یدوسها
كلا الله تبریزا باحسن ما كلا - یا فراق الشیخ شمس الدین من تبریزنا
كم تری فی وجهنا آثار ما حرشتنا - جاء من تبریز سربال نسیج بالهوی
اكتست روحی صباحا انزعت سربالها - اصبحت تبریز عندی قبله او مشرقا
ساعه اضحی لنور ساعه ابغی الصلا - عین بحر فجرت من ارض تبریز لها
ارض تبریز فداك روحنا نعم الثری - و ذلك شمس الدین مولا و سیدا
و تبریز منه كالفرادیس قد غدا - از هجر تو پرهیزم در عشق تو برخیزم
شمس الحق تبریزم ای دوست مخسب امشب - خورشیدروی مفخر تبریز شمس دین
اندر پیش دوان شده دل‌های چون سحاب - مفخر تبریز توی شمس دین
حسرت روزی و تمنای شب - شمس تبریز جام عشق از تو
و خذ الكبد للشراب كباب - تبریز جل به شمس دین سیدی
ابكی دما مما جنیت و اشرب - ای شمس تبریزی بیا ای معدن نور و ضیا
كاین روح باكار و كیا بی‌تابش تو جامدست - خسرو شرق شمس دین از تبریز چون رسد
از مه و از ستاره‌ها والله عار آیدت - پیچیده ورق بر وی نوری ز خداوندی
شمس الحق تبریزی روشن حدقی مانده‌ست - شمس الحق تبریز چو در دام كشیدت
منگر به چپ و راست كه امكان حذر نیست - هر جان كه به شمس الحق تبریز دهد دل
او كافر خویش است و مسلمان خرابات - خداوندی شمس الدین تبریز
ورای هفت چرخ نیلگونست - ایا تبریز خاك توست كحلم
كه در خاكت عجایب‌ها فنونست - ركاب شمس تبریزی گرفتم
كه زین شمس زركند عظیمست - گریزان شو از آن خار و به گل رو
كه شمس الدین تبریزی بهارست - هوای شمس تبریزی چو قدس است
تو آن خوكی كه نپذیرد فرنگت - ای دیده كرم ز شمس تبریز
مر حاتم را مگو كریمست - ما مات تویم شمس تبریز
صد خدمت و صد سلام از مات - شمس تبریز روز نقد است
عالم به چه در حدیث دوش است - شمس تبریزی چو جمع و شمع‌ها پروانه‌اش
زانك اندر عین دل او را عیانی دیگرست - شمس تبریزی چو بگشاید دهان چون شكر
از طرب در جنبش آید هم رمیم و هم رفات - شمس تبریزی تو خورشیدی چه گویم مدح تو
صد زبان دارم چو تیغ اما به وصفت الكنست - شمس تبریزی به دورت هیچ كس هشیار نیست
كافر و ممن خراب و زاهد و خمار مست - گر نه شمس الدین تبریزی قباد جان‌ها است
صد هزاران جان قدسی هر دمش منقاد چیست - شمس تبریزی قدومت خانه اقبال را
صحن را افروزش است و بام را اندایش است - شمس تبریزی تویی دریا و هم گوهر تویی
زانك بود تو سراسر جز سر خلاق نیست - شمس دین و شمس دین آن جان ما اینك بدان
جز به سوی راه تبریز اسب ما رهوار نیست - شمس تبریزی برآمد در دلم بزمی نهاد
از شراب عشق گشتست این در و دیوار مست - چون حجاب چشم دل شد چشم صورت لاجرم
شمس تبریزی حجاب شمس تبریزی شدست - از حدیث شمس دین آن فخر تبریز صفا
آن مزاجش گرم باید كاین نه كار پلپلست - گر بنتوانی ز نقص خود شدن سوی كمال
شمس تبریزی كنون اندر كمالت كاملست - شمس تبریز اگر نیست مقیم اندر چشم
چشمه شهد از او در بن هر دندان چیست - سر برآور ز میان دل شمس تبریز
كو خدیو ابد و خسرو هر فرمانست - مونس احمد مرسل به جهان كیست بگو
شمس تبریز شهنشاه كه احدی الكبرست - شمس تبریز ز بام ار نه كلوخ اندازد
سوی دل پس ز چه جان‌هاش چو دربان شده است - شمس تبریزی به نور ذوالجلال
در دو عالم مایه اقرار ماست - شمس تبریزی كه مر هر ذره را
روشن و فرزانه كردی عاقبت - شمس تبریزی گشاده‌ست این گره
ای عجب این قدرت و امكان كیست - شمس تبریزی كه شاه دلبری‌ست
با همه شاهنشهی جاندار ماست - شمس تبریزی كه فخر اولیاست
سین دندان‌هاش یاسین منست - چونك خاك شمس تبریزی شدی
نور سقفی لاجوردی عاقبت - شمس تبریزی كه نور اولیاست
با چنان عز و شرف سلطان كیست - شمس تبریز كه نور دل‌ها است
دایما با گل رعنا خوشكست - بنمای شمس مفخر تبریز رو ز شرق
من هدهدم حضور سلیمانم آرزوست - اندر خیال مفخر تبریز شمس دین
منگر تو خوار كان شه خون خوار نازكست - پیش آ تو شمس مفخر تبریز شاه عشق
كاین قصه پرآتش از حرف برترست - همچون قمر بتافت ز تبریز شمس دین
نی خود قمر چه باشد كان روی اقمرست - در دل خیال خطه تبریز نقش بست
كان خانه اجابت و دل خانه دعاست - تبریز چون بهشت ز دیدار شمس دین
اندر بهشت رفته و دیدارم آرزوست - رخت به تبریز برد مفخر جان شمس دین
بازبیاریم زود كان همه كالای ماست - خسرو جان شمس دین مفخر تبریزیان
در دو جهان همچو او شاه خوش آیین كه راست - شاه شهی بخش جان مفخر تبریزیان
آنك در اسرار عشق همنفس مصطفاست - از سوی تبریز تافت شمس حق و گفتمش
نور تو هم متصل با همه و هم جداست - مفخر تبریزیان شمس حق آگه بود
كز غم عشق این تنم بر مثل موست موست - مفخر جان شمس دین عقل به تبریز یافت
آن گهری را كه بحر در نظرش سرسریست - ندانم از سرمستیست شمس تبریزی
كه بر لبت زده‌ام بوسه‌ها و یا بر پات - كه برد مفخر تبریز شمس تبریزی
خرد ز حلقه مغزم كه سخت حلقه رباست - قفا بداد و سفر كرد شمس تبریزی
بگو مرا تو كه خورشید را چه رو و قفاست - در آن هوا كه خداوند شمس تبریزیست
نه لاف چرخه چرخست و نی سماواتست - خلایق اختر و خورشید شمس تبریزی
كدام اختر كز شمس او منور نیست - بیا تو مفخر آفاق شمس تبریزی
كه تو غریب مهی و غریب اركانت - ایا دو دیده تبریز شمس دین به حق
تو كهربای دلی دل به عاشقی كه توست - نشان عشق شد این دل ز شمس تبریزی
ببین ز دولت عشقش نشانه را چه شدست - دلا خوش گزیدی غم شمس تبریز
گزیده كسی را گزیدی كه نوشت - شمس تبریز شاه تركانست
رو به صحرا كه شه به خرگه نیست - شمس تبریز از خیالت خواب
چون خطاییست كز صواب گریخت - جز كه به تبریز بر شمس دین
روح نیاسود و نخفت و نخاست - مفخر تبریز تویی شمس دین
گفتن اسرار تو دستور نیست - مفخر تبریز شهم شمس دین
با همه فرخنده و تنها خوشست - هاتوا من التبریز من صهبائهم
من مازح متروق وشاح - ای شمس تبریزی كه تو از پرده شب فارغی
لاشرقی و لاغربیی اكنون سخن كوتاه شد - دل را فرستادم به گه كو تیز داند رفت ره
تا سوی تبریز وفا اوصاف شمس الدین كند - از تبریز شمس دین چونك مرا نعم رسد
جز تبریز و شمس دین جمله وجود لا بود - از تبریز شمس دین دست دراز می‌كند
سوی دل و دل من از دسترسی چه می‌شود - سجده كنم به هر نفس از پی شكر آنك حق
در تبریز مر مرا بنده شمس دین كند - راز دل تو شمس دین در تبریز بشنود
دور ز گوش و جان او كز سخنت گران بود - از تبریز شمس دین سوی كه رای می‌كند
بحر چه موج زد گهر بر در ما چه می‌كند - از تبریز شمس دین راست شود دل و نظر
آن نظر خوش از كژ و كژنگری چه می‌شود - ز گنج عشق زر ریزند غلام شمس تبریزند
و كان لعل و یاقوتند و در كان جان اركانند - سخن بخش زبان من چو باشد شمس تبریزی
تو خامش تا زبان‌ها خود چو دل جنبان من باشد - اگر چه لطف شمس الدین تبریزی گذر دارد
ز باد و آب و خاك و نار جان هر چهار آمد - ز شمس الدین تبریزی مقیم عشق می‌گویم
خداوندا چرا چندین شهی اندر سفر باشد - شمس الحق تبریزی بر لوح چو پیدا شد
والله كه بسی منت بر لوح و قلم دارد - شمس الحق تبریزی خورشید وجود آمد
كان چرخ چه چرخست آن كان جا سیران دارد - شمس الحق تبریزی شاه همه شیرانست
در بیشه جان ما آن شیر وطن دارد - شمس الحق تبریزی رانی تو چنان بالا
تا جز من پابرجا خود دست مرس باشد - جام می موسی كش شمس الحق تبریزی
تا آب شود پیشت هر نیل كه خون باشد - زین شرح اگر خواهی از شمس حق و شاهی
تبریز همه عالم زو نور نو افشاند - شمس الحق تبریزی این مكر كه حق دارد
بی مهره تو جانم كی نرد دغا داند - شمس الحق تبریزی هر جا كه كنی مقدم
آن جا و مكان در دم بی‌جان و مكان باشد - شمس الحق تبریزی اندیشه چو باد خوش
جان تازه كند زیرا صحرای تو می‌آید - تبریز ز برج تو گر تابد شمس الدین
هم ابر شود چون مه هم ماه درافزاید - جانم ز پی عشق شمس الحق تبریزی
بی پای چو كشتی‌ها در بحر همی‌پوید - شمس الحق تبریزی هم خسرو و هم میرست
پیراهن هر صبری زان میر همی‌درد - شمس الحق تبریزی چون شمس دل ما را
در فعل كند تیغی در ذات سپر سازد - شمس الحق تبریزی بر شمس فلك روزی
باشد كه طراز نو شعشاع تو بطرازد - ای عشق خداوندی شمس الحق تبریزی
چندانك بیفزایی این باده بیفزاید - شمس الحق تبریز رسیدست مگویید
كز چرخ صفا آن مه اسرار برآمد - گفتند ز شمس الحق تبریز چه دیدیت
گفتیم كز آن نور به ما این نظر افتاد - شمس الحق تبریز چو نقد آمد و پیدا
از پار كی گوید غم پیرار كی دارد - شمس الحق تبریز چو بگشاد پر عشق
جبریل امین را ز پی خویش دوان كرد - آن آهوی خوش ناف به تبریز روان گشت
بغداد جهان را به بصیرت همدان كرد - بی دولت مخدومی شمس الحق تبریز
نی ماه توان دیدن و نی بحر توان شد - شمس الحق تبریز رسیدست بگویید
كز چرخ صفا آن مه انوار برآمد - شمس الحق تبریز چو این شور برانگیخت
از مشرق جان آن مه مشهور برآمد - آیینه كه شمس الحق تبریز بسازد
زنگار كجا گیرد و صیقل به چه باید - ور زانك سزیدیت به شمس الحق تبریز
والله كه شما خاصبك روز سزایید - خداوندی شمس الدین تبریز
كه بوی خالق جبار دارد - ز شمس الدین تبریزی بیابی
دلی كو مست و بس هشیار باشد - بگو تو نام شمس الدین تبریز
كه نامش را نشان‌ها برنتابد - خداوند شمس دین آن نور تبریز
كه هر كس را چو من چاكر نگیرد - منور شد چو گردون خاك تبریز
چو شمس الدین در آن میدان درآمد - قراضه كیست پیش شمس تبریز
كه گنج زر بیارد یا بگنجد - بگو روشن كه شمس الدین تبریز
چو گفت الشمس لا یخفی كجا شد - از آن مستی به تبریز است گردان
كه از جانش هوای كافری شد - به برج روح شمس الدین تبریز
بپرد روح من یك دم نپاید - از دیده غیب شمس تبریز
این دیده غیب دان چه می‌شد - شمس تبریز كم سخن بود
شاهان همه صابر و امینند - بویی ببری ز شمس تبریز
كو را است ملك مطیع و منقاد - منمای تو نقد شمس تبریز
آن را كه عیار ما ندارد - بگذار نشان چو شمس تبریز
آن شمس كه او كران ندارد - از رحمت شمس دین تبریز
هر سینه جدا جدا چه دارد - نور رخ شمس حق تبریز
عالم بگرفت و راز آمد - در قالب خلق شمس تبریز
چون نفخه صور می‌خرامد - شمس تبریز شرح فرما
چون فصل بهار ما نیامد - شمس تبریز اصل اصلش
آخر نه به روی آن پری بود - زان روی كه شمس دین تبریز
داند كه شما در انتظارید - اندر تبریزهای و هوییست
آن را كه ز هجر با ره آمد - در عشق خدیو شمس تبریز
انصاف كه بی‌شما شمایید - شادست زمان به شمس تبریز
آخر بنگر زمان كی دارد - شمس تبریزی برآمد بر افق چون آفتاب
شمع‌های اختران را بی‌محابا می‌كشد - گر به فقر و صدق پیش آیی به راه عاشقان
شمس تبریزی تو را همصحبت مردان كند - شهر تبریز ار خبر داری بگو آن عهد را
آن زمان كی شمس دین بی‌شمس دین مشهور بود - شمس تبریزی تو دانی حالت مستان خویش
بی دل و دستم خداوندا اگر تقصیر بود - شمس تبریزی اگر من از جنون عشق تو
برشكستم عاشقان را كار و بازاری چه شد - ای خنك جانی كه لطف شمس تبریزی بیافت
برگذشت از نه فلك بر لامكان باشنده شد - هر كه نام شمس تبریزی شنید و سجده كرد
روح او مقبول حضرت شد اناالحق می‌زند - شمس تبریز ایستاده مست در دستش كمان
تیر زهرآلود را بر جان احمق می‌زند - كیست آن كس كو چنین مردی كند اندر جهان
شمس تبریزی كه ماه بدر را شق می‌زند - نرگسان مست شمس الدین تبریزی كه هست
چشم آهو تا شكار شیر آن آهو كند - تا بود كز شمس تبریزی بیابی مستیی
از ورای هر دو عالم كان تو را بی‌تو كند - نقش شمس الدین تبریزیست جان جان عشق
كاین به دفترهای عشق اندر ازل مسطور بود - آنك حامل شد عدم از آفرینش بخت نیك
ناف او بر عشق شمس الدین تبریزی برید - با شه تبریز شمس الدین خداوند شهان
جان فدا دارید و تن قربان ز بهر وی كنید - شمس تبریزیست تابان از ورای هفت چرخ
لاجرم تاب نوآیین بر چهاراركان نهاد - شاه جان‌ها شمس تبریزیست و این دم آن اوست
رخ بدو آرید و خود را جمله مات شه كنید - با هزاران لابه‌هاتف همین تبریز گفت
گشت بی‌هوش و فتاد این دل شكستن تار و پود - بنما شمس حقایق تو ز تبریز مشارق
كه مه و شمس و عطارد غم دیدار تو دارد - سوی تبریز شو ای دل بر شمس الحق مفضل
چو خیالش به تو آید كه تقاضای تو دارد - شمس تبریز اگر تاج بقا می‌بخشد
دل و جان را تو بشارت ده اگر بیدارند - شمس تبریز به نور تو كه ذرات وجود
همه در عشق تو موم‌اند اگر پولادند - شمس تبریز تویی صبح شكرریز تویی
عاشق روز به شب قبله پنهان چه كند - شمس تبریز تویی واقف اسرار رسول
نام شیرین تو هر گمشده را درمان باد - شمس تبریز تو سلطان همه خوبانی
هم جمال تو مگر یوسف كنعان باشد - شمس تبریز درآمد به عیان عذر نماند
دیده روح طلب را به رخش بسپارید - تا ببینید پس پرده یكی خورشیدی
شمس تبریز كز او دیده به دیدار دهید - شمس تبریز اگر بلبل باغ ارمی
باش تا قوت تو از روضه رضوان آرند - لحظه‌ای قصه كنان قصه تبریز كنید
لحظه‌ای قصه آن غمزه خون ریز كنید - شمس تبریز كه خورشید یكی ذره اوست
ذره را شمس مگوییدش و پرهیز كنید - بهر نور شمس تبریزی تنم
شمع وارش با شرر آمیختند - شمس تبریز ار چه پشتش سوی ماست
صد هزاران آفرین بر روش باد - شمس تبریزی چو آمد در میان
اهل معنی را سخن كوتاه شد - آن جا كه شمس دینم پیدا شود به تبریز
والله كه در دو عالم نی درد و درد ماند - ای شمس حق تبریز دل پیش آفتابت
در كم زنی مطلق از ذره كمتر آمد - می‌خواهم از خدا من تا شمس حق تبریز
در غار دل بتابد با یار غار ماند - مخدوم شمس دینست هم سید و خداوند
كز وی زمین تبریز مشك و عبیر باشد - ای شمس حق تبریز در گفتنم كشیدی
روزی دو در خموشی دم دركشید باید - خورشیدروی مفخر تبریز شمس دین
بر فانیی نتافت كه آن را بقا نكرد - فخر جهان و دیده تبریز شمس دین
كاجزای خاك از گذرش زیب و فر كنند - تبریز با شراب چنان صدر نامدار
بر تو حرام باشد بی‌شبهه تو جام عید - داد دل و عقل و جان مفخر تبریزیان
از مدد این سه داد یافت زمانه سداد - مفخر تبریزیان شمس حق ای خوش نشان
عالم ای شاه جان بی‌رخ خوبت مباد - جانب تبریز در شمس حقم دیده‌اند
ترك دكان خواندند چونك به كان آمدند - مفخر تبریز گفت شمس حق و دین نهفت
رو ترش از توست عشق سركه نشاید فزود - جان سوی تبریز شد در هوس شمس دین
جان صدفست و سوی بحر گهر می‌رود - چونك به تبریز چشم شمس حقم را بدید
گفت حقش پر شدی گفت كه هل من مزید - لطف خداوند جان مفخر تبریزیان
شمس حق و دین شده بر همه بختی مزید - چو شمس مفخر تبریز ماه نو بنماید
در آن نمایش موزون ز كار و بار چه باشد - نهیم دست دهان بر كه نازكست معانی
ز شمس مفخر تبریز سوخت جان و همو شد - چو شمس مفخر تبریز زد آتشی به درختی
ز شعله‌های لطیفش درخت و بار چه می‌شد - هر آن دلی كه به تبریز و شمس دین شده باشد
چو شاه ماه به میدان چرخ اسب دواند - چو سر ز سجده برآورد شمس تبریزی
هزار كافر و ممن نهاد سر به سجود - چو تاج مفخر تبریز شمس دین آمد
لقای هر دو جهان جز بدان لقا مدهید - ز شمس تبریز ار چه قرضه ایست وجود
قراضه ایست كه جان را ز كان حجاب كند - ز لوح عشق نبشتیم این غزل‌ها را
به شمس مفخر تبریز از این غلام برید - چو مرغ در قفصم بهر شمس تبریزی
ز دشمنی قفصم بشكنید و بدرانید - خبر ببر سوی تبریز مفخر آفاق
مگر كه مدح تو را شمس دین ما گوید - ز شمس مفخر تبریز آنك نور نیافت
وجود تیره او را دگر چه سود كند - رسید مژده به شامست شمس تبریزی
چه صبح‌ها كه نماید اگر به شام بود - زهی سخاوت و ایثار شمس تبریزی
كه شمس گنبد خضرا از او عطا خواهد - ز شمس مفخر تبریز پرس كاین از چیست
وگر چه دفع دهد دم مخور كه او دارد - به سایه‌ها و به خورشید شمس تبریزی
كه بی‌مكان و زمان آفتاب و فی باشد - برو به نزد خداوند شمس تبریزی
فقیر او شو جانا غنا چه سود كند - من آن ندانم دانم كه آه از تبریز
كز آتشش ز دلم الحذار بازآید - غنیست چشم من از سرمه سپاهانی
ز خاك تبریز او را مگر نثار كنید - بزرگی از شه ارواح شمس تبریزست
وجودها پی این كبریا صغار كنید - همای سایه دولت چو شمس تبریزیست
نگر كه در دل آن شاه جا توانی كرد - چو می‌كرد بخشش نظر شمس تبریز
به بینا چه بخشید و بینا چه می‌شد - نور عشاق شمس تبریزی
نور در دیده شمس وار نهاد - شمس تبریز آفتاب دلست
میوه‌های دل آن تفش پرورد - شمس تبریز چون قرار گرفت
دل از او بی‌قرار خواهد بود - شمس تبریز خسرو عهدست
خسروان را هله به جان بخرید - تبریزی شوید اگر در عشق
بنده شمس ملت و دینید - بخت نقدست شمس تبریزی
او بسم غیر او ملی باد - همچو پرواز شمس تبریزی
جمله پران كه هر چه بادا باد - دیده را كحل شمس تبریزی
جز به معشوق لامكان نبرد - شمس تبریز نردبانی ساخت
بام گردون برآ كه آسان شد - شمس تبریز هر كی بی‌تو نشست
عذر او پیش عشق لنگ آمد - ز انتظارات شمس تبریزی
شمس و ناهید و مه دوار كند - بی اثرهای شمس تبریزی
از جهان جز ملال ننماید - رو بكن تو خراب خانه از آنك
شمس تبریز مست می‌آید - تبریزی شوید اگر در عشق
بنده شمس ملت و دینید - مفخر تبریز تو را شمس دین
شرق نه در پنج و نه در شش بود - در تبریزست تو را دام دل
رحمت پیوسته در آن دام داد - مژده ده ای عشق كه از شمس دین
از تبریز آیت نو می‌رسد - مفخر تبریز و جهان شمس دین
باز مراعات شما می‌كند - تافت ز تبریز رخ شمس دین
شمس بود نور جهان را كلید - ای گوهر بحر بقا چون حق تو بس پنهان لقا
مخدوم شمس الدین را تبریز شهر و مشتهر - فاش بگو كه شمس دین خاصبك و شه یقین
در تبریز همچو دین اوست نهان و مشتهر - عقل رباست و دلربا در تبریز شمس دین
آن تبریز چون بصر شمس در اوست چون نظر - اگر مشتاق اشراقات شمس الدین تبریزی
شراب صبر و تقوا را تو بی‌اكراه و صفرا خور - شمس الحق تبریزی در آینه صافت
گر غیر خدا بینم باشم بتر از كافر - آن شیر خدایی را شمس الحق تبریزی
صیدی كه نه روبه شد او را به سگی مشمر - در قدرت مخدومی شمس الحق تبریزی
غوطی بخوری بینی حق را به نظار آخر - آن نقش خداوندی شمس الحق تبریزی
پرنور از او عالم تبریز از او انور - به قصد از شمس تبریزی نگردم
چگونه زهر نوشد مرد هشیار - خیال شمس تبریزی بیامد
ز عشق خال او گشتم ز غم سیر - كه از تبریز پیغامی فرستی
كه اینست لابه ما اندر اسحار - گویم آن گازر كه باشد شمس تبریزی و بس
كز برای او برآید آفتاب از هر كنار - زانك آن سو در نوازش رحمتی جوشیده است
شمس تبریزیش گویم یا جمال كردگار - چون نلافم شمس تبریز از سگان كوی تو
بر سر شیران عالم مر مرا لافیده گیر - شمس تبریزی از آن روزی كه دیدم روی تو
دین من شد عشق رویت مفخر دین یاد دار - لشكر دین را ز شاهم شمس تبریزی ضیاست
ای خدایا تا ابد بر موكبش پاینده دار - جسم خاك از شمس تبریزی چو كلی كیمیاست
تابش آن كیمیا را بر مس ایشان گمار - در فراق شمس تبریزی از آن كاهید تن
تا فزاید جان‌ها را جان فزایی سیر سیر - شمس تبریزی تو خورشیدی و از تو چاره نیست
چونك بی‌تو شب بود استاره‌ها بشمرده گیر - بی‌می از شمس الحق تبریز مست گفتنم
طوطیم یا بلبلم یا سوسنم این الفرار - وانگهی این مست عشق اندر هوای شمس دین
رفته تبریز و شنیده رو تو را آن جا چه كار - شمس تبریزی برفت اما شعاع روی او
هر طرف نوری دهد آن را كه هستش اختیار - شمس تبریزی نشسته شاهوار و پیش او
شعر من صف‌ها زده چون بندگان اختیار - ای دلیل بی‌دلان و ای رسول عاشقان
شمس تبریزی بیا زنهار دست از ما مدار - چون كه در جان منی شسته به چشمان منی
شمس تبریز خداوند تو چونی به سفر - شمس تبریز در آن صبح كه تو درتابی
روز روشن شود از روی چو ماهت شب تار - خاك تبریز كه از وی چو حریم حرم است
بس از او برخورد آن جان و روان زوار - شاه شمس الدین تبریزی مرا
مست می‌دارد خمار اندر خمار - شمس تبریز آمد و جان شادمان
چونك با شمسش قرانست ای پسر - سوی بحر شمس تبریزی گریز
تا برآرد ز آینه جانت گهر - از هوای شمس دین آموختم
جانب تبریز آدابی دگر - شمس تبریز بگو دولت را
بپذیر اندك و بسیار بیار - هر كو بقا نیابد از شمس حق تبریز
او هست در حقایق فانی و چیز دیگر - گر زانك جنس مفخر تبریز گشت جان
احسنت ای ولایت و شاباش كار و بار - تبریز رو دلا و ز شمس حق این بپرس
تا بر براق سر معانی شوی سوار - سیمرغ جان و مفخر تبریز شمس دین
بیند هزار روضه و یابد هزار پر - منكر شه كور زاد بی‌خبر و كور باد
از شه ما شمس دین در تبریز افتخار - رنگ همه روی‌ها آب همه جوی‌ها
مفخر تبریز دان شمس حق ای دیده ور - جانب تبریز تاز جانب شمع طراز
شمس حق سرفراز تا شودت زیب و فر - مفخر تبریزیان شمس حق و دین بیا
تا برهد پای دل ز آب و گل همچو قیر - درآ به مجلس عشاق شمس تبریزی
كه آفتاب از آن شمس می‌برد انوار - بیا تو مفخر تبریز شمس دین به حق
كمینه چاكر تو شمس گنبد دوار - خیار امت محتاج شمس تبریزند
شكافت خربزه زین غم چه جای خیر و خیار - تو شمس مفخر تبریز چاره‌ها داری
شتاب كن كه تو را قدرتیست در اسرار - نبات مصر چه حاجت كه شمس تبریزی
دو صد نبات بریزد ز لفظ شكربار - ز شمس مفخر تبریز جوی شیرینی
از آنك هر ثمر از نور شمس یابد فر - اگر نه عفو كند حلم شمس تبریزی
تو روح را ز چنین یار شرمسار نگر - مگر كه لطف كند باز شمس تبریزی
وگر نه ماند سخن در دهن چنین مقصور - برو به باده مخدوم شمس دین آمیز
كه نیست باده تبریز را خمار خمار - چو شمس مفخر تبریز در سفر افتاد
چه مملكت كه بگسترد در دوار سفر - ز سوی تبریز آن آفتاب درتابد
شوند زنده ذرایر مثال نفخه صور - چو شرمسارم از احسان شمس تبریزی
كه جان مباد از این شرم و شرمساری سیر - كیست یوسف جان شاه شمس تبریزی
به غیر حضرت او را تو اعتبار مگیر - چو دررسید ز تبریز شمس دین چو قمر
ببست شمس و قمر پیش بندگیش كمر - شمس تبریز عیسی عهدی
هست در عهد تو چنین بیمار - شمس تبریز را بشر بینند
چون گشایند دیده‌ها كفار - شمس تبریز همتی می‌دار
تا شوم در تو من عجب دانتر - هین مگو راز شمس تبریزی
مكن اسپید و جام احمر گیر - شمس تبریز گوهر عشقست
گوهر عشق را تو خوار مدار - برآ ای شاه شمس الدین تبریز
یكی نوری عجب بر اختر انداز - مبند آن زلف شمس الدین تبریز
كه چون ماهی در این شستم من امروز - خمش كن از خصال شمس تبریز
همان بهتر كه باشد گنج مكنوز - گر نیازت را پذیرد شمس تبریزی ز لطف
بعد از آن بر عرش نه تو چاربالش بهر ناز - شمس تبریزی تویی سلطان سلطانان جان
چون تو محمودی نیامد همچو من دیگر ایاز - گر همی‌خواهی كه بویی بشنوی زین رمزها
چشم را از غیر شمس الدین تبریزی بدوز - تبریز را كرامت شمس حقست و او
گوش مرا به خویش كشیدن گرفت باز - شمس حق و دین بتاب بر من و تبریزیان
تا كه ز تف تموز سوزد پرده حجیز - بگیر دامن اقبال شمس تبریزی
كه تا كمال تو یابد ز آستینش طراز - چند پرسی شمس تبریزی كی بود
چشم جیحون بین و از دریا مپرس - رو تو به تبریز زود از پی این شكر را
با لطف شمس حق از می و شكر مپرس - ای شمس تبریزی تویی كاندر جلالت صدتویی
جان منست آن ماهیی در وی چو تو ذاالنون خوش - چو یوسف شمس تبریزی به بازار صفا آمد
مر اخوان صفا را گو در آن بازار جوییدش - دلا تا چند پرهیزی بگو تو شمس تبریزی
بنه سر تو ز سرتیزی برای فخر بر پایش - تبریز بگو آخر با غمزه شمس الدین
كای فتنه جادویان ای سحر حلالت خوش - شمس الحق تبریزی در عشق مسیح آمد
هر كس كه از او دارد زنار بشوریدش - اندر چمن عشقت شمس الحق تبریزی
صد گلشن و گل گردد یك خار به آمیزش - شمس الحق تبریزی كو هر دل بی‌دل را
می‌آرد و می‌آرد تا حضرت سلطانش - ز هجران خداوند شمس تبریز
شده نالان حیاتش از مماتش - بگو القاب شمس الدین تبریز
مدار از گوش مشتاقان نهانش - چو پختی در هوای شمس تبریز
از این خامان بیهوده میندیش - گوهر آدم به عالم شمس تبریزی تویی
ای ز تو حیران شده بحر معانی شاد باش - شمس تبریز مرا عشق تو سرمست كند
هر كی او باده كشد باده بدین سان كشدش - شمس تبریزی تویی سلطان من
بازگشتم باز سلطان را مكش - شمس تبریزی مرا كردی خراب
هم تو ساقی هم تو می هم می فروش - چون عشق شمس تبریز آهن ربای باشد
ما بر طریق خدمت مانند آهنیمش - دل سوی تبریز رفت در هوس شمس دین
رو رو ای دل بجو زر به حرمدان خویش - جان صفا شمس دین از تبریزی چو چین
از تو مرا غیر این پرده دری گو مباش - ز شمس مفخر تبریز باده گشت وظیفه
چگونه بنده نباشد به هر دمی دل و جانش - دلم در گوش من گوید ز حرص وصل شمس الدین
الی تبریز یستسعی و فی تبریز یستفتش - بیا كه صورت عشقست شمس تبریزی
كه باز ماند ز عشق لبش دهان سماع - بیار قند معانی ز شمس تبریزی
كه باز ماند ز عشق لبش دهان سماع - چون غزلی به سر بری مدحت شمس دین بگو
وز تبریز یاد كن كوری خصم ناخلف - چون غزلی به سر بری مدحت شمس دین بگو
از تبریز یاد كن كوری خصم ناخلف - وان رغیف و آش و كاسه صدقه تبریز دان
از كمال و حرمت شهر شهنشاه شریف - منم كمانچه نداف شمس تبریزی
فتاده آتش او در دكان این نداف - شمس تبریز ار بتاند از قباب رشك حق
قبه‌های موج خیزد آن دم از دریای عشق - ای آفتاب جان‌ها ای شمس حق تبریز
هر ذره از شعاعت جان لطیف ناطق - بنگر در شمس دین خسرو تبریزیان
شادی جان‌های پاك دیده دل‌های عشق - مكن ای شمس تبریزی چنین تندی چنین تیزی
كجا یابم تو را ای شاه دیگربار پنهانك - شمس الحق تبریزی خود آب حیاتی تو
وان آب كجا یابد جز دیده نمگینك - شه شطرنجی ار تو كژ ببازی
به شمس الدین تبریزی تو نردك - گر بدیدی شمس تبریزی بگو
یك نشان با كهترین كه راستك - اگر نه مفخر تبریز شمس دین جویاست
چرا شود غم عشقش موكل و سرهنگ - كنون ز هجر زنم سنگ بر دلم لیكن
بیاورید ز تبریز نزد من زو سنگ - ز بس كه روی نهادم به سنگ در تبریز
به هر طرف دهدت خود نشانه رو سنگ - ره سیرت شمس تبریز گیر
به جرات چو شیر و به حمله پلنگ - در تبریزست دلم ای صبا
خدمت ما را برسان بی‌درنگ - تویی ای شمس تبریزی نه زین مشرق نه زین مغرب
نه آن شمسی كه هر باری كسوف آید شود مختل - شنودی شمس تبریزی گمان بردی از او چیزی
یكی سری دل آمیزی تو را آمد عیان ای دل - به خاك پای تبریزی كه اكسیرست خاك او
كه جان‌ها یابی ار بر وی كنی جانی نثار ای دل - صبوری كن مكن تیزی ز شمس الدین تبریزی
بشر خسپی ملك خیزی كه او شاهیست بس مفضل - شمس الحق تبریزی تابنده چو خورشیدست
وز تابش خورشیدش همچون سحرست این دل - هله بنشین تو بجنبان سر و می‌گوی بلی
شمس تبریز نماید به تو اسرار غزل - شمس تبریز مگر ماه ندانست حقت
كه گرفتار شدست او به چنین علت سل - پیش شمس الدین تبریزی شاه
خاك بی‌جان گشته با جان الرحیل - در لمع قرص او صورت شه شمس دین
زینت تبریز كوست سعد مبارك به فال - خود آفتاب جهانی تو شمس تبریزی
ولی مدام نه آن شمس كو رسد به زوال - چو ملك گشت وصالت ز شمس تبریزی
نماند حیله حال و نه التفات به قال - چو صبحدم برسد شاه شمس تبریزی
چو آفتاب جهان بی‌حشم زهی اقبال - بگفتم این مه ماند به شمس تبریزی
بگفت دل كه كجایست تا كجا ای دل - هر غوره‌ای نالان شده كای شمس تبریزی بیا
كز خامی و بی‌لذتی در خویشتن چغزیده‌ام - از شمس تبریزی اگر باده رسد مستم كند
من لاابالی وار خود استون كیوان بشكنم - با شمس تبریزی اگر همخو و هم استاره‌ام
چون شمس اندر شش جهت باید كه انواری كنم - ای شمس تبریزی ببین ما را تو این نعم المعین
ای قوت پا در روش وی صحت جان در سقم - تبریز این تعظیم را تو از الست آورده‌ای
از مفخر من شمس دین از اول جف القلم - ای شمس تبریزی نظر در كل عالم كی كنی
كاندر بیابان فنا جان و دل افگار آمدم - ای تبریز شمس دین با تو قرین و چون قرین
دور قمر اگر هله با تو یكی قران كنم - از تبریز شمس دین بازبیا مرا ببین
مات شدم ز عشق تو لیك از او زیاده‌ام - منم چو آسمان دوتو ز عشق شمس تبریزی
بزن تو زخمه آهسته كه تا برنسكلد تارم - سعادت‌ها كه من دارم ز شمس الدین تبریزی
سعادت‌ها سجود آرد به پیش این سعاداتم - بیا ای شمس تبریزی شفق وار ار چه بگریزی
شفق وار از پی شمست بر این اقطار می گردم - یكی سوزی است سازنده عتاب شمس تبریزی
رهم از عالم ناری چو با این سوز درسازم - در آن محوی كه شمس الدین تبریزیم پالاید
ملك را بال می ریزد من آن جا چون بشر باشم - اگر من در وطن باشم وگر بیرون ز تن باشم
ز تاب شمس تبریزی سهیل اندر یمن باشم - بیا ای شمس تبریزی مكن سنگین دلی با من
كه با تو سنگ و لولو را نمی‌دانم نمی‌دانم - شمس الحق آزاده تبریز و می ساده
تا حشر من افتاده آهسته كه سرمستم - شمس الحق تبریزی تو روشنی روزی
و اندر پی روز تو من چون شب سیارم - تبریز دل و جانم با شمس حق است این جا
هر چند به تن اكنون تصدیع نمی‌آرم - ای منكر مخدومی شمس الحق تبریزی
ز اقرار چو تو كوری بیزارم و بیزارم - زیر و زبر عشقم شمس الحق تبریز است
جان را ز پی عشقش من زیر و زبر گیرم - شمس الحق تبریزی ما بیضه مرغ تو
در زیر پرت جوشان تا آید وقت قم - شمس الحق تبریزم جز با تو نیامیزم
می افتم و می خیزم من خانه نمی‌دانم - هم شمس شكرریزم هم خطه تبریزم
هم ساقی و هم مستم هم شهره و پنهانم - جز قصه شمس حق تبریز مگویید
از ماه مگویید كه خورشیدپرستیم - زنار گسستیم بر قیصر رومی
تبریز ببر قصه كه در روم رسیدیم - چون از می شمس الحق تبریز بنوشیم
صد جوش عجب از خم و خمار برآریم - در حضرت شمس الحق تبریز ببارم
تا سوسن‌ها روید بر شكل زبانم - مخدومی شمس الحق تبریز گر آن جاست
مولای دمشقیم و چه مولای دمشقیم - بگو باقی تو شمس الدین تبریز
كه بر تو ختم شد والله اعلم - برآمد شمس تبریزی بزد تیغ
زبان از تیغ او پولاد كردم - مرادم كیست زین‌ها شمس تبریز
ازیرا شمس آمد جان عالم - شبی بربود ناگه شمس تبریز
ز من یكتا دو تایی من چه دانم - بگفتم شمس تبریزی كیی گفت
شمایم من شمایم من شمایم - ز بی‌صبری بگویم شمس تبریز
چنینی و چنانی من چه دانم - گوییم ز رشك شمس تبریز
نی سیم و نه زر نه یار داریم - ای شمس الدین و شاه تبریز
از بندگیت شهنشهانیم - شمس تبریز جان جان است
در برج ابد برابر آییم - بس كردم ذكر شمس تبریز
ای عالم سر تار و پودم - شمس تبریز دعوتم كن
چون دعوت توست نفخ صورم - از مشكل شمس حق تبریز
من نكته مشكل جهانم - شمس تبریز چون سفر كرد
چون ماه از آن سفر گرفتیم - شمس تبریز خود بهانه‌ست
ماییم به حسن لطف ماییم - محویم به حسن شمس تبریز
در محو نه او بود نه ماییم - مجموع همه است شمس تبریز
حق است كه من عدد نخواهم - شمس تبریز ز آفتابت
همچون قمریم ما چه دانیم - تبریز ببین چه تاجداریم
زان سر كه غلام شمس دینیم - چون بهارم از بهار شمس تبریزی خدیو
از درونم جمله خنده وز برون زاریده‌ام - شمس تبریز ارمغانم گوهر بحر دل است
من ز شرم جان پاكت همچو عمان می برم - چون سكندر ملك دارم شمس تبریزی ز لطف
سوی لشكرهای معنی لاجرم سرلشكرم - شاه شمس الدین تبریزی منت عاشق بسم
روز بزمت همچو مومم روز رزمت آهنم - نام شمس الدین تبریزی چو بنویسم بدانك
شكر دلخواه را در اشكم كاغذ نهم - مفخر تبریز شمس الدین تو بازآ زین سفر
بهر حق یك بارگی ما عاشق یك باره‌ایم - سوی شمع شمس تبریزی به بیشه شیر جان
بوده پروانه نپنداری كه اكنون تاختیم - شمس تبریزی تو سلطانی و ما بنده توییم
لاجرم در دور تو باده به جام جم خوریم - من همی‌كشتی سوی تبریز راندم می نرفت
پس ز جان بر كشتی خود لنگری را یافتم - هله شمس الحق تبریز ز فراق تو چنانم
كه هیاهوی و فغان از سر بازار برآرم - چو ز تبریز برآمد مه شمس الحق و دینم
سر این ماه شبستان سپهدار ندارم - صفت مفخر تبریز نگویم به تمامت
چه كنم رشك نخواهد كه من آن غالیه بیزم - چو به تبریز رسد جان سوی شمس الحق و دینم
همه اسرار سخن را به نهایت برسانم - تبریز عهد كردم كه چو شمس دین بیاید
بنهم به شكر این سر كه به غیر سر ندارم - تبریز و شمس دین شد سبب فروغ اختر
رخ شمس از او منور به فراز سبز طارم - شمس تبریز كه نور مه و اختر هم از اوست
گر چه زارم ز غمش همچو هلال عیدم - شمس تبریز كه مشهورتر از خورشید است
من كه همسایه شمسم چو قمر مشهورم - شمس تبریز شنو خدمت ما را ز صبا
گر شمال است و صبا هم ز شمالت بردیم - شمس تبریز كه سرمایه لعل است و عقیق
ما از او لعل بدخشان و عقیق یمنیم - شمس تبریز كه بگزیده و محبوب وی است
مگر او را به همان قطب زمان بفریبم - شمس تبریز كه آفاق از او شد پرنور
من به هر سوی چو سایه ز پیش گردیدم - شمس تبریز كسانی كه به تو زنده نیند
سوی تو زنده شوم از سوی ایشان میرم - طالع شمس چو ما راست چه باشد اختر
روز و شب در نظر شمس حق تبریزیم - شمس تبریز پی نور تو زان ذره شدیم
تا ز ذرات جهان در عدد افزون باشیم - شمس تبریز چو در باغ صفا رو بنمود
زود در گردن عشقش همه آونگ شویم - شمس تبریز شهنشاه همه مردان است
ما از آن قطب جهان حجت و برهان داریم - شمس تبریز مرا طالع زهره داده‌ست
تا چو زهره همه شب جز به بطر می نروم - شمس تبریزی چو آمد آشكار
ز آشكارا و نهان نگریختم - شمس تبریزی كه انوار از تو تافت
اندر آن انوار چونت یافتم - عید اكبر شمس تبریزی بود
عید را قربانی اعظم شدم - یا ز بوی شمس تبریزی ز عشق
نعره‌ها بی‌خویشتن می آیدم - سینه غار و شمس تبریزی است یار
سخره بهر یار غاری می كشم - شمس تبریزی همی‌گوید به روح
من ز عین روح سرور می كنم - سعد شمس الدین تبریزی بتافت
وز قران سعد او ما اسعدیم - رو نمود از سوی تبریز آفتاب
تا دل از رخت طبیعت آختیم - شمس تبریز كه نور سحر است
جز به نورش به سحر می نروم - شمس الحق است رازم تبریز شد نیازم
او قبله نمازم او نور آب دستم - تبریز شمس دین را گفتم تنا كی باشی
تن گفت خاك و جان گفت سرگشته همچو بادم - ای شمس حق تبریز ای اصل اصل جان‌ها
بی‌بصره وجودت من یك رطب ندیدم - پر كرد شمس تبریز در عشق یك كمانی
كز عشق زه برآید چون آن كمان برآرم - تبریز شمس دین را از ما رسان تو خدمت
خدمت به مشرقی به كز روش مستنیرم - در عشق شمس تبریز سلطان تاجدارم
چون او به تخت آید من پیش او وزیرم - بشنو ز شمس مفخر تبریز باقیش
زیرا تمام قصه از آن شاه نستدیم - كردم قران به مفخر تبریز شمس دین
بیرون ز هر دو قرن قرانی خریده‌ام - در عشق شمس مفخر تبریز روز و شب
بر چرخ دیوكش چو شهاب و شراره‌ایم - با نور روی مفخر تبریز شمس دین
از شمس چرخ گنبد دوار فارغیم - از ذوق آتش شه تبریز شمس دین
داریم آب رو و همه محض روغنیم - دام شهم شمس دین صید به تبریز كرد
من چو به دام اندرم نیست مرا ترس دام - تا سوی تبریز جان جانب شمس الزمان
آید صافی روان گوید ای من منم - گفت كه این حیرت از منظر شمس حق است
مفخر تبریزیان آنك در او فانیم - جز نمكت نشكند شورش تبریز را
فخر زمین در غمت شور زمان آمدیم - نور فلك شمس دین مفخر تبریز ما
از رخ آن آفتاب چرخ درون مه وشیم - برآی مفخر آفاق شمس تبریزی
كه عاشق رخ پرنور شمس وار توام - جوار مفخر آفاق شمس تبریزی
بهشت عدن بود هم در آن جوار روم - ز شمس تبریز انگشتری چو بستانیم
هزار خسرو تمغاج را غلام كنیم - خیال من ز ملاقات شمس تبریزی
هزار صورت بیند عجب پی اعلام - چو گم كنیم من و عشق خویشتن در می
بیاید آن شه تبریز شمس دین كه سلام - طلوع كرد از این لحم شمس تبریزی
كه آفتابم و سر زین وحل برون آرم - به خاك پای خداوند شمس تبریزی
كه چون شدم ز وی از دست سرفراز روم - مرا به عشق بپرورد شمس تبریزی
ز روح قدس ز كروبیان فزون باشم - آنچ داده‌ست شمس تبریزی
ز من آن جو كه من همان دارم - رو به تبریز شرح این بطلب
زانك من این ز شمس دین دارم - تا بیابم ز شمس تبریزی
صحت این ضمیر بیمارم - شمس تبریز را چو دیدم من
نادره بحر و گنج و كان كه منم - در طلسمات شمس تبریزی
گشت گنج عجایبش مكتوم - شمس تبریز جان جان‌هایی
ما همه بنده و گدای توییم - عیش باقی است شمس تبریزی
مست جاوید شاه تبریزیم - شمس تبریز چونك شد مهمان
صد هزاران هزار چندانیم - ای تبریز از هوس شمس دین
چند رود سوی ثریا دلم - چو ز تبریز بتابد مه شمس الحق والدین
بفروزد ز مه او فلك جهد و جهادم - لقد جاء من تبریز روح مجسم
الا فانثروا فی حب نعلیه ما لكم - ای شمس تبریز از كرم ای رشك فردوس و ارم
تا چنگ اندر من زدی در عشق گشتم ارغنون - جز شمس تبریزی مگو جز نصر و پیروزی مگو
جز عشق و دلسوزی مگو جز این مدان اقرار من - ای شمس تبریزی طری گاهی عصابه گه سری
ترسم كه تو پیچی كنی در مغلطه دیدار من - شه شمس تبریزی مگر چون بازآید از سفر
یك چند بود اندر بشر شد همچو عنقا بی‌نشان - تا غمزه‌ات خون ریز شد وان زلف عنبربیز شد
جان بنده تبریز شد مخدوم جانم شمس دین - شمس حقی كه نور او از تبریز تیغ زد
غرقه نور او شد این شعشعه ضیای من - از تبریز شمس دین بوك مگر كرم كند
وز سر لطف برزند سر ز وفا كه همچنین - از تبریز شمس دین می رسدم چو ماه نو
چشم سوی چراغ كن سوی چراغدان مكن - عشق تو را چو مفرشم آب بزن بر آتشم
ای مه غیب آن جهان در تبریز شمس دین - در تبریز شمس دین دارد مطلعی دگر
نیست ز مشرق او مبین نیست به مغرب او دفین - از تبریز شمس دین تا كه فشاند آستین
خشك نشد ز اشك و خون یك نفس آستان من - گر این از شمس تبریز است زهی بنده نوازی‌ها
وگر از دور گردون است زهی دور و زهی دوران - بتاب ای شمس تبریزی به سوی برج‌های دل
كه شمس مقعد صدقی نه چون این شمس سرگردان - بیا ای شمس تبریزی كه سلطانی و خون ریزی
قضا را گو كه از بالا جهان را در بلا مفكن - اگر خواهی كه بگریزی ز شاه شمس تبریزی
مپران تیر دعوی را كمانش كن كمانش كن - مگر هم لطف شمس الدین تبریزیت برهاند
وگر نی این غزل می خوان و بر خود می دم این افسون - ایا تبریز سلمنا علی نادیك تسلیما
فبلغ صبوتی و الهجر بالاعذار شمس الدین - در چهره مخدومی شمس الحق تبریزی
گر رغبت ما بینی این قصه غرا كن - در شرق خداوندی شمس الحق تبریزی
آیند و روند این‌ها در هر چمن و بستان - شمس الحق تبریزی هر كس كه ز تو پرسد
می بینم و می گویم از رشك كدام است آن - شمس الحق تبریزی یا رب چه شكرریزی
گویی ز دهان من صد حجت و صد برهان - بگریز از این دربند بر جمله تو در دربند
جز شمس حق تبریز سلطان شكرقندان - موسی خضرسیرت شمس الحق تبریزی
از سر تو قدم سازش قصد ید بیضا كن - شمس الحق تبریزی از دور زمان برتر
و افزوده ز هر دوری از وی دوران من - شمعی تو برافروزی شمس الحق تبریزی
تا هندوی شب سوزی از روی چو صد پروین - چون دیده دل از غم پرخاك شود ای غم
تبریز كجا یابی با حضرت شمس الدین - تا دور ابد شاها شمس الحق تبریزی
حكمی است به دور تو آری هله هین می كن - جز عشق خداوندی شمس الحق تبریز
آن موی بصر باشد باید ستریدن - شمس الحق تبریز چو خورشید برآید
زیرا كه ز خورشید بود جامه عوران - نپردازی به من ای شمس تبریز
كه در عشقت همی‌سوزند حوران - دل دل‌هاست شمس الدین تبریز
نتاند شمس را خفاش دیدن - چو طالع گشت شمس الدین تبریز
جهان تنگ مظلم را رها كن - چو بنده شمس تبریزی نباشد
تو او را آدمی مشمر برون كن - چو شمس الدین جان آمد ز تبریز
تو جان كندن همی‌خواهی همی‌كن - به چشم شمس تبریزی تو بنگر
یكی دریای دیگر پرگهر بین - زهی اوصاف شمس الدین تبریز
زهی كر و فر و امكان و تمكین - بحری است صفات شمس تبریز
پر از در شاهوار خندان - مخدومی شمس دین تبریز
ای جان تو رمیده‌ای ز بستن - آن شمس الدین و فخر تبریز
كز هر چه صفت كنیش افزون - آخر ای تبریز جان اندر نجوم دل نگر
تا ببینی شمس دنیا را تو عكس شمس دین - شاد آن مرغی كه مهر شب در او محكم نگشت
سوی تبریز آید او اندر هوای شمس دین - شمس تبریزی دو عالم بود بی‌رویت عقیم
هر یكی ذره كنون از آفتابت توامان - صد هزاران حسن یوسف در جمال روی كیست
شمس تبریزی ما آن خوش نشین خوش نشان - مرتضای عشق شمس الدین تبریزی ببین
چون حسینم خون خود در زهر كش همچون حسن - شمس تبریزی چو تافت از برج لاشرقیه
تاب ذات او برون شد از حد و امكان من - شمس تبریز ار چه جانی گر چو جان پنهان شوی
بر دلم تهمت نشیند كز كجا برخاست این - در هوای شمس تبریزی ز ظلمت می گذر
ناگهان سر برزنی از باغ و ایوان همچنین - تا بدید آمد شعاع شمس تبریزی ز شرق
جان مطلق شد زمین و آسمان ای عاشقان - میر مست و خواجه مست و روح مست و جسم مست
از خداوند شمس دین آن شاه تبریز و زمن - شمس تبریزی به عشقت هر كی او پستی گزید
همچو عشق تو بود در رفعت و بالا شدن - این چنین فر و جمال و لطف و خوبی و نمك
فخر جان‌ها شمس حق و دین تبریزی است آن - خاك تبریز ای صبا تحفه بیار از بهر من
زانك در عزت به جای گوهر كانی است آن - گر ز خمر احمدی خواهی تمام بوی و رنگ
منزلی كن بر در تبریز یك دم ساربان - همچو تبریز و چو ایام همایون تو شاه
خود نبوده‌ست و نباشد بی‌مكان و بی‌اوان - خاص خاص سر حق و شمس دین بی‌نظیر
فخر تبریز و خلاصه هستی و نور روان - بر براق عشق بنشین جانب تبریز رو
و آنگهی زانو ز بهر غمزه خون خوار زن - كز شراب جان من رویدهمی تبریز در
لاله‌ها و گلبنان بر شیوه رخسار من - چون امانت‌های حق را آسمان طاقت نداشت
شمس تبریزی چگونه گستریدش در زمین - فر تبریز است از فر و جمال آن رخی
كان غبین و حسرت صد آزر و مانی است آن - ای صبا تبریز رو سجده ببر كان خاك پاك
خاك درگاه حیات انگیز ربانی است آن - هر چه تو با فخر تبریز آوری بی‌خردگی
آن به عین ذات من تو كرده‌ای ای ممتحن - مطربا نرمك بزن تا روح بازآید به تن
چون زنی بر نام شمس الدین تبریزی بزن - شاه تبریزی كریمی روح بخشی كاملی
در فرازی در وصال و ملك باز راستین - مطربا این دف برای عشق شاه دلبر است
مفخر تبریز جان جان جان‌ها شمس دین - مطربا نرمك بزن تا روح بازآید به تن
چون زنی بر نام شمس الدین تبریزی بزن - تو كه شاه شمس دینی تبریز نازنین را
به ظهور نیر خود وطن بصارتی كن - شمس تبریزی مرا دوش همی‌گفت خموش
چون تو را عشق لب ماست نگهدار زبان - شمس تبریز برآ تیغ بزن چون خورشید
تیغ خورشید دهد نور به جان چو مجن - شمس تبریز طلوعی كن از مشرق روح
كه چو خورشید تو جانی و جهان جمله بدن - گر چنان كشته شوی زنده جاوید شوی
خدمت از جان چنین كشته به تبریز رسان - شمس تبریز سخن‌های تو می بخشد چشم
لیك كو گوش كه داند سخنت بشنیدن - شمس تبریز است باغ عشق را
هم طراوت هم نما هم باغبان - شمس تبریز آفتابی آفتاب
شمع جان و شمعدان را برشكن - شمس تبریزی مقیم حضرت است
تو مقام خویش جز آن جا مكن - شمس تبریزی یكی رویی نمای
تا ابد تو روی با جانان مكن - گر غلام شمس تبریزی شدی
نعره زن كالحمد لك یا مستعان - شمس تبریزی گشاید راه شرق
چون شوی بسته دهان و رازدان - تبریز شمس دین را هم ناگهان ببینی
وآنگه از او بیابی صبح ابد دمیدن - سیمرغ قاف خیزد در عشق شمس تبریز
آن پر هست بركن وز عشق بال و پر كن - ای خصم شمس تبریز ای دزد راه و منكر
می‌باش در شكنجه از خویش و درفشردن - ای شمس حق تبریز هر كس كه منكر آید
از جذب نور ایمان در جان كافرش زن - ای آفتاب عرشی ای شمس حق تبریز
چون ماه نو نزارم رویم تو در قمر كن - تبریز شمس دین را بین كز ضیای جانی
پر كرده از جلالت صحرا كه همچنین كن - خواهی درخت طوبی نك شمس حق تبریز
خواهی تو عیش باقی در ظل آن شجر كن - من گرم می‌شوم جان اما ز گفت و گو نی
از شمس دین زرین تبریز همچو معدن - نقاش چین بگفتم آن روح محض را
آن خسرو یگانه تبریز شمس دین - كرسی عدل نه تو به تبریز شمس دین
تا عرش نور گیرد و حیران شود جهان - در گوش تو بگویم با هیچ كس مگو
این جمله كیست مفتخر تبریز شمس دین - مفخر تبریزیان شمس حق و دین بگو
بلك صدای تو است این همه گفتار من - مفخر تبریزیان شمس حق ای پیش تو
طاق و طرنب دو كون طفلی و بازی است آن - چشم شدی غیب بین گر نظر شمس دین
مفخر تبریزیان بر تو شدی غمزه زن - چند نهان می‌كنم شمس حق مغتنم
خواجگیی می‌كند خواجه تبریز من - پناه گیر تو در زلف شمس تبریزی
كه مشك بارد تا وارهی ز كافوران - تو شمس دین به حقی و مفخر تبریز
بهار جان كه بدادی سزای صد بهمن - ز شمس مفخر تبریز تا چه دیدستم
كه بی‌قرار شدستند این معانی من - فاعلاتن فاعلات فاعلاتن فاعلات
شمس تبریزی تویی هم شه و هم ترجمان - شمس تبریز بر افق بخرام
گو شمال هلال و پروین كن - پیش از این گفت شمس تبریزی
لیك كو گوش بهر بشنیدن - خطه تبریز و رخ شمس دین
ماهی جان راست چو بحر عدن - من تبریز نبعه منبته و ینعه
فها الیها جانب و جانب الی الجنان - ای شمس تبریزی بیا ای جان و دل چاكر تو را
گر چه نبشتی از جفا نام مرا بر آب جو - زو برگشاید سر خود تبریز و جان بینا شود
تا كور گردد دیده نادیده حساد از او - از سوی تبریز اگر شمس حقم بازرسد
شرح شود كشف شود جمله گفتارم از او - در تبریز شمس دین هست چراغ هر سحر
طالب آفتاب من چون سحرم به جان تو - ای تبریز بازگو بهر خدا به شمس دین
كاین دو جهان حسد برد بر شرف جهان تو - تا نظری به جان كنی جان مرا چو كان كنی
در تبریز شمس دین نقد رسم به كان تو - در تبریز شمس دین هست بلندتر شجر
شاد و به برگ و بانوا زان شجرم به جان تو - مرا هر دم برانگیزی به سوی شمس تبریزی
بگو در گوش من ای دل چه می‌تازی به سوی او - ز عشق شمس تبریزی ز بیداری و شبخیزی
مثال ذره گردان پریشانم به جان تو - ایا تبریز خوش جایم ز شمس الدین به هیهایم
زنم لبیك و می‌آیم بدان كعبه لقای تو - ز عشق شمس تبریزی ز بیداری و شبخیزی
مثال ذره‌ای گردان پریشانم به جان تو - الا ای شاه تبریزم در این دریای خون ریزم
چه باشد گر چو موسی گرد از دریا برآری تو - شمس الحق تبریزی ای مایه بینایی
نادیده مكن ما را چون دیده مایی تو - شمس الحق تبریز كجا رفت و كجا نیست
و اندر پی او آن دل آواره ما كو - شنیدی فضل شمس الدین تبریز
نداری دیده در اقرار می‌رو - كیست آن مه خداوند شمس تبریز
درآ در ظل آن سلطان و می‌رو - به یاری‌های شمس الدین تبریز
شود بس مستخف و مستهام او - چو لطف شمس تبریزی ز حد رفت
من از وی گر فغان گویم زهی رو - چرایم شمس تبریزی چو شیدا
به گرد بام و در از شیوه تو - زبان و جان من با وصل او رفت
به شرح خاك تبریزم زبان كو - ز عشق حسن شمس الدین تبریز
میان عاشقان آثار برگو - شمس تبریزی كه گامش بر سر ارواح بود
پا منه تو سر بنه بر جایگاه گام او - شمس تبریزی كه عالم اندك اندك بود
از عطا و بخشش بسیار تو بسیار تو - با چنان غیرت كه جان دارد بگفتم پیش خلق
شمس تبریزی بگویم گفت جان آری بگو - شمس تبریزی شنیدستی ببین این نور را
كز وی آمد كاسدی‌های بتان این است او - این چنین گوید خداوند شمس تبریزی بنام
ای همه شهر دلم غوغای تو غوغای تو - دیده را از خاك تبریز ارمغان آراد باد
ز آنك جز آن خاك این خاكیش را آرام كو - شمس تبریز كه جان در هوس او بگریست
گشت زیبا و دلارام و لطیف و كش از او - زر كان شمس تبریزی است این
صاف باشد گر بجویی جو به جو - شمس تبریزی تویی خوان كرم
سیر شد كون و مكان از طوی تو - عشق شمس الدین تبریزی است این
كو برون است از جهان رنگ و بو - در پیش شمس خسرو تبریز ای فلك
می‌باش در سجود كه این شد كمال تو - ای شمس دین مفخر تبریز جان ماست
در حلقه وفا بر دردی كشان تو - در جود كن لجاج نه اندر مكاس و بخل
چون كف شمس دین كه به تبریز كرد طو - بگشای شمس مفخر تبریز این گره
چیزی است كو نه ماست و نه جز ماست آرزو - خسرو جان شمس دین مفخر تبریزیان
در دل تن عشق دل در دل دلدار تو - چو شمس مفخر تبریز دیده فقر است
فقیروار مر او را در افتقار بجو - زهی شمس تبریز خورشیدوش
كه خود را بود سخت اندرخور او - شه تبریز شمس دین كه به هر لحظه آفرین
برساد از جناب حق به مه خوش قران تو - تبریز جل به شمس دین سیدی
ابكی دما مما جنیت و اشرب - و ان شت برهانا فسافر ببلده
یقال لها تبریز و هی مزار - ای شمس تبریزی برآ از سوی شرق كبریا
جان‌ها ز تو چون ذره‌ها اندر ضیا آویخته - تو شمس تبریزی بگو ای باد صبح تیزرو
با من بگو احوال او با من درآ پا كوفته - سلطان سلطانان جان شمس الحق تبریزیان
هر جان از او دریا شده هر جسم از او مرجان شده - چون شمس تبریزی كند در مصحف دل یك نظر
اعراب او رقصان شده هم جزم تو پا كوفته - به ناگه جست از لفظم كه آن شه كیست شمس الدین
شه تبریز و خون من در این گفتن بجوشیده - خوشا مشكا كه می‌بیزی به راه شمس تبریزی
زهی باده كه می‌ریزی برای جان میخواره - دلم شد جای اندیشه و یا دكان پرشیشه
بگو ای شمس تبریزی دلت سنگ است یا خاره - چو شهد شمس تبریزی فزاید در مزاجم خون
از آن چون زخم فصادی رگ دل خست اندیشه - بیا ای شمس تبریزی كه در رفعت سلیمانی
كه از عشقت همه مرغان شدند از دام و از دانه - شمس الحق تبریزی بادا دل بدخواهت
بر گرد جهان گردان در طمع یكی گرده - شمس الحق تبریزی هم صبری و پرهیزی
هم عید شكرریزی هم كر و فر روزه - هر آینه كو بیند شمس الحق تبریزی
هم آینه برسوزد هم آینه گوید خه - شمس الحق تبریزی از خلق چه پرهیزی
اكنون كه درافكندی صد فتنه فتانه - شمس الحق تبریزی در لخلخه آمیزی
هم مشكی و هم عنبر از مات سلام الله - شمس الحق تبریزی درتافته از روزن
تا آنچ نیارم گفت چون ماه عیان گشته - از بهر چنین مشكل تبریز شده حاصل
و اندر پی شمس الدین پای دل من كفته - اندر پی مخدومی شمس الحق تبریزی
كی باشد تن چون دل از دیده قدم كرده - شمس الحق تبریزم همرنگ تو می‌خیزم
من مرده تو گرد من بحر نمكی بوده - شمس الحق تبریزی آن كو به تو بازآید
آن باز بود عرشی بر عرش كند لانه - شمس الحق تبریزی شرحی است مر این‌ها را
آن خسرو روحانی شاهنشه شه زاده - ای دفتر هر سری شمس الحق تبریزی
ای طرفه بغدادی ما را همدان كرده - ای مطرب مشتاقان شمس الحق تبریزی
می‌نال در این پرده زنهار همین شیوه - در عشق خداوندی شمس الحق تبریزی
چون عشق جوامردی فی لطف امان الله - شمس الحق تبریز دلم حامله توست
كی بینم فرزند بر اقبال تو زاده - چون صبر بود از شه شمس الحق تبریز
ای آب حیات ابد از شاه چشیده - شمس الحق تبریز چه آتش كه برافروخت
احسنت زهی آتش و شاباش زبانه - بیا ای شمس دین و فخر تبریز
تویی سرلشكر اسپاه روزه - بنا كرده‌ست شمس الدین تبریز
برای جمع عوران خانه خانه - می‌راند سوی شهر تبریز
جان چون شتر و بدن قلاده - جمله ایشان بندگان شمس تبریزی شده
در تجلی‌های او نور لقا آموخته - شمس تبریزی چو كان عشق باقی را نمود
خون دل یاقوت وار از عكس آن برخاسته - روی و چشم شمس تبریزی گل و نسرین بكاشت
در میان نرگس و گل جسم من پا كوفته - پیش شمس الدین تبریزی برو كز رحمتش
مردگان كهنه بینی عاشق و مجنون شده - شمس تبریزی جهان را چون تو پر كردی ز حسن
من جهان روح را از غیر عشقت آخته - در سرای بخت رو یعنی كه تبریز صفا
تا ببینی این سرا با آن سرا آمیخته - شمس تبریز تو را عشق شناسد نه خرد
بر دم باد بهاری نرسد پوسیده - شمس تبریز چو بنمود رخ جان آرای
سوی او با دل و جان همچو روانیم همه - شمس تبریزی همی‌روید ز دل
كس نباشد آن چنان آمیخته - درد درد شمس تبریزی مرا
لحظه لحظه گنج درمان آمده - شمس تبریزی مرادم زلف توست
گر چه كردم من بیان از سلسله - جانی كه غم فزودی از شمس حق تبریز
نو نو طرب فزاید بی‌كهنه‌های دینه - ای توبه برگشاده بی‌شمس حق تبریز
روزی كه ره نماید ای وای وای توبه - تبریز شمس دین را بر چرخ جان ببینی
اشراق نور رویش كیهان من گرفته - آید سوارگشته بر عشق شمس تبریز
اندر ركاب آن شه خورشید و مه پیاده - ای زرگر حقایق ای شمس حق تبریز
گاهم چو زر بریده گاهم چو گاز كرده - سرنای دولت تو ای شمس حق تبریز
گوش رباب جانی برتافته شنیده - تبریز تو چه دانی اسرار شمس دین را
بیرون نجسته‌ای تو زین چرخه خمیده - جان‌های آسمانی سرمست شمس تبریز
بگشای چشم و بنگر پران شده چو ژاله - ای شمس حق تبریز ار مقبل است جانم
اقبال وصل خود را بر جان مقبلم نه - در حسن شمس تبریز دزدیده بنگریدم
زه گفتم و ز غیرت تیر از كمان بجسته - ای اصل اصل دل‌ها ای شمس حق تبریز
ای صد جگر كبابت تا چیست قدر گرده - برقی ز شمس دین و ز تبریز آمده
ابری كه پرده گشت ز بالا بسوخته - شمس حق نیك نام شد تبریزت مقام
گر نشكستم تمام هیچ تو دادم مده - خسرو تبریزیان شمس حق روحیان
پر شده از تو دهان زخم زبانم مده - ای كه ز تبریز تو عید جهان شمس دین
هین كه رسید آفتاب جانب برج بره - آنك ز تبریز دید یك نظر شمس دین
طعنه زند بر چله سخره كند بر دهه - چو دیده كحل نپذرفت از شه تبریز
زهی دریغ و ندم لا اله الا الله - دلم طواف به تبریز می‌كند محرم
در آن حریم حرم لا اله الا الله - رخ چو كعبه نما شاه شمس تبریزی
كه باشدت عوض حج‌های پذرفته - مرا چو نی بنوازید شمس تبریزی
بهانه بر نی و مطرب ز غم خروشیده - همای عرش خداوند شمس تبریزی
كه هفت بحر بود پیش او یكی قطره - شمس تبریز بشكند خم را
كه ز نامش فلك بلرزیده - شمس تبریز صدقه جانت
بوسه‌ای یا كنار پوشیده - تبریز جل به شمس دین سیدی
ما اكرم المولی بكثر رماده - یا جانب تبریز رو از شمس دین محفوظ شو
یا از زبان واصفان از صدق بنما باوری - تبریز شد خلد برین از عكس روی شمس دین
هر نقش در وی حور عین هر جامه از وی حله‌ای - ای شمس تبریزی بگو شرح معانی مو به مو
دستش بده پایش بده چون صورت سر ساختی - چون شمس تبریزی رود چون سایه جان در پی رود
در دیده خاكش توتیا یا كحل نور سرمدی - شه شمس تبریزی تو را گوید به پیش ما بیا
بگذر ز زرق و از ریا باشد كه با ما خو كنی - كو شهریار این زمن مخدوم شمس الدین من
تبریز خدمت كن به تن آن شه نشان را ساعتی - چون شمس تبریزی كه او گنجا ندارد در فلك
كان مطلع خورشید او دارد عجایب ساحتی - از شمس تبریزی ببین هر ذره را نور یقین
گر ذوق در گفتن بدی هر ذره‌ای گویاستی - بنوشته بر رایت كه این نقش خداوند شمس دین
از مفخر تبریز و چین اندر بصیرت آیتی - از تبریز شمس دین یك سحری طلوع كرد
ساخت شعاع نور او از دل بنده مظهری - ای تبریز محرمت شمس هزار مكرمت
گشته سخن سبوصفت بر یم بی‌نهایتی - لطف خیال شمس دین از تبریز در كمین
طالب جان شوی چو دین تا به چه شكل و فن رسی - ای تبریز شمس دین خسرو شمس مشرقت
پرتو نور آن سری عاریتی است ای سری - مست ز جام شمس دین میكده الست بین
صد تبریز را ضمین از غم آب و آذری - نور خدایگان جان در تبریز شمس دین
كرد طریق سالكان ایمن اگر تو غولكی - یا تبریز شمس دین گر چه شدی تو همنشین
تا تو نلافی از هنر هان كه قرابه نشكنی - مفخر مهر و مشتری در تبریز شمس دین
زنده شود دل قمر گر به قمر قران دهی - محرم حق شمس دین ای تبریز را تو شه
كشته عشق خویش را شاه ازل زیارتی - در پی شاه شمس دین تا تبریز می‌دوان
لشكر عشق با وی است رو كه تو هم ز لشكری - ای تبریز مشتهر بند به شمس دین كمر
ز آنك مبارك است سر بر كف پای كاملی - از تبریز و شمس دین رمز و كنایت است این
آه چه شدی كه پیش او من شده ترجمانمی - كه خورشیدش لقب تاش است شمس الدین تبریزی
كه او آن است و صد چون آن كه صوفی گویدش آنی - چو با چشمه درآمیزی نماید شمس تبریزی
درون آب همچون مه ز بهر عالم آرایی - بیاید شمس تبریزی بگیرد دست آن جان را
در انگشتش كند خاتم دهد ملكی و اسبابی - ایا تبریز اگر سرت شدی محسوس هر حسی
غلام خاك تو سنجر اسیرت كیقبادستی - ایا تبریز عقلم را خیال تو بشوراند
تو گویی باده صافی خیالت گویی بنگستی - سهیل شمس تبریزی نتابد در یمن ور نی
ادیم طایفی گشتی به هر جا سختیانستی - ز آتش شاد برخیزی ز شمس الدین تبریزی
ور اندر زر تو بگریزی مثال زر بیفسردی - دریغا قالبم را هم ز بخشش نیم پر بودی
كه بر تبریزیان در ره دواسپه او برافزودی - اگر آب و گل ما را چو جان و دل پری بودی
به تبریز آمدی این دم بیابان را بپیمودی - هر آن جانی كه دست شمس تبریزی ببوسیدی
حیاتش جاودان گشتی و بر مردن بخندیدی - تو آن شمسی كه نور تو محیط نورها گشته‌ست
سوی تبریز واگردی و مستوری روا داری - كه تا الطاف مخدومی شمس الحق تبریزی
ببیند دیده دشمن نماند كفر و انكاری - دمار و ویل بر جانت اگر مخدوم شمس الدین
ز تبریزت نفرماید زكات جان خود یاری - الا ای كان ربانی شمس الدین تبریزی
رخ همچون زرم دارد برای وصل تو گازی - بگفت از عشق شمس الدین كه تبریز است از او چون چین
چو مه رویان نوآیین به گرد مجلس سامی - كه شمس الدین تبریزی به جان بخشی و خون ریزی
ز آتش بركند تیزی به قدرت‌های ربانی - بكرده روح را حق بین خداوندی شمس الدین
ز تبریز نكوآیین به قدرت‌های ربانی - الا ای جان خون ریزم همی‌پر سوی تبریزم
همی‌گو نام شمس الدین اگر جایی تو درمانی - چو دیدی شمس تبریزی ز جان كردی شكرریزی
در آن دم هر دو جا باشی درون مصر و بیرونی - ز شمس الدین تبریزی دلا این حرف می‌بیزی
به امیدی كه بازآید از آن خوش شاه شاهینی - به نزد حسن انس و جن مخدومی شمس الدین
زهی تبریز دریاوش كه بر هر ابر در باری - زهی چشم مرا حاصل شده آیین خون ریزی
ز هجران خداوندی شمس الدین تبریزی - علی الله خانه كعبه و فی الله بیت معمورا
گهی كه بشنوی تبریز از تعظیم برخیزی - ز مخدومی شمس الدین تبریزی بیابد جان
خلاصه نور ایمانی صفای جان اسلامی - چو این را فهم كردی تو سجودی بر سوی تبریز
كه تا او را بیابد جان ز رحمت‌های یزدانی - ز عشق شمس تبریزی چو موسی گفته‌ام ارنی
ز سوی طور تبریزی چرا چون لن نمی‌آیی - بیا ای شمس تبریزی كه بر دست این سخن بیزی
به غیر تو نمی‌باید تویی آنك همی‌بایی - به هر شب شمس تبریزی چه گوهرها كه می‌بیزی
چه سلطانی چه جان بخشی چه خورشیدی چه دریایی - شمس الحق تبریزی ماییم و شب وحشت
گر شمس نبودی شب از خویش كجا رستی - تن را تو مبر سوی شمس الحق تبریزی
كز غلبه جان آن جا جای سر سوزن نی - شمس الحق تبریزی آن جا كه تو پیروزی
از تابش خورشیدت هرگز خطری دی نی - شمس الحق تبریزی جان را چه شكر ریزی
جز با تو نیارامد جان‌های مصفایی - شمس الحق تبریزی از حسن و دلاویزی
گر خسته جگر خواهی نك خسته جگر باری - شمس الحق تبریزی چون صاف شكرریزی
با تیره نیامیزی چون بحر صفا داری - شمس الحق تبریزی آیی و نبینندت
زیرا كه چو جان آیی بی‌رنگ صباواری - از پرتو مخدومی شمس الحق تبریزی
چون مه كه ز خورشیدش شد تیره خجل واری - یك شاه شكرریزی شمس الحق تبریزی
جان پرور هر خویشی شور و شر هر دوری - از دولت مخدومی شمس الحق تبریزی
هم فربه عشقم من هم لاغر حیرانی - شمس الحق تبریزی در لخلخه آمیزی
ای جان و جهان می‌زد ای مه تو كه را مانی - شمس الحق تبریزی من باز چرا گردم
هر لحظه به دست تو گر ز آنك نه سلطانی - هرگز نكند ما را عالم به جوال اندر
كز شمس حق تبریز پر كردم خرجینی - از غمزه جادواش شمس الحق تبریزی
در سحر نمی‌بندد جز سینه آگاهی - شمس الحق تبریزی صبحی كه تو خندانی
كی شب بودش در پی یا زحمت بی‌گاهی - شمس الحق تبریزی پالود مرا هجرت
جز عشق نبینی گر صد بار بپالایی - شمس الحق تبریزی از لطف صفات خود
از حرف همی‌گردد این نكته مصفایی - دریای معانی بین بی‌قیمت و بی‌كابین
تبریز ز شمس الدین بی‌صورت دریایی - تبریز ز شمس الدین آخر قدحی زو هین
آن ساقی ترسا را یك نكته نفرمایی - شمس الحق تبریزی خورشید چو استاره
در نور تو گم گردد چون شرق برآرایی - در خدمت مخدومی شمس الحق تبریزی
بشتاب كه از فضلش در منزل اجلالی - شمس الحق تبریز از آنت نتوان دید
كه اصل بصر باشی یا عین بصیری - شمس الحق تبریز تویی موسی ایام
بر طور دلم رفته به میقات افندی - او گفت كه از پرتو شمس الحق تبریز
كاوصاف جمال رخ او نیست شماری - در آینه شمس حق و دین شه تبریز
هم صورت كل شهره و هم بحر معانی - فارس شده شمس الحق تبریز همیشه
بر شمس شموس و نكند شمس جماحی - ماه نهمت چهره شمس الحق تبریز
ای آنك امان دو جهان را تو امینی - مخدوم خداوندی شمس الحق تبریز
هم نور زمینی تو و خورشید سمایی - گر از می شمس الحق تبریز نه مستی
پس معتكف خانه خمار چرایی - اگر با شمس تبریزی نشینی
از آن مه بر تو تابد ماهتابی - چو روی شمس تبریزی بدیدی
سزد كز عشق آن سلطان نخسبی - به غیر عشق شمس الدین تبریز
نیرزد پیش بنده تره توتی - بیا ای جام عشق شمس تبریز
كه درد كهنه را تو سودمندی - نصیحت داد شمس الدین تبریز
كه چون معشوق ای عاشق ننازی - به عشق شمس تبریزی بده جان
كه تا چون عشق او پاینده باشی - تجلی كرد این دم شمس تبریز
تو دیوی نور رحمان را چه دانی - كمر شد حرف‌ها از شمس تبریز
بیا بربند اگر داری میانی - بپرس او كیست شمس الدین تبریز
بجز در عشق او تا سر نخاری - بگو در گوش شمس الدین تبریز
كه ای خورشید خوب اسرار چونی - به كوه قاف شمس الدین تبریز
همایی و همایی و همایی - قدم تا فرق پر دارید از این می
كه بوی شمس تبریزی بیابی - بیا ای جام عشق شمس تبریز
كه درد كهنه را تو سودمندی - شدم از كار من از شمس تبریز
بیا در كار گر تو مرد كاری - تو شمس الدین تبریز ار ملولی
به هر لحظه چه افروزی شراری - چو لاله كفته‌ای در شهر تبریز
شدم بر دست شمس الدین نگاری - فتاده در سرش از شمس تبریز
خماری و خماری و خماری - همی‌گو نام شمس الدین تبریز
كز او این كارها را برگزاری - كیست آن مه خداوند شمس تبریز
خداخلقی عجیبی نامداری - ز شمس الدین بپرس اسرار لن را
كه تبریز است دریای معانی - خیالت هر دمی این جاست با ما
الا ای شمس تبریزی كجایی - برآ ای شمس تبریزی ز مشرق
كه اصل اصل اصل هر ضیایی - چو خاك سنب اسب جبرئیل است
همه تبریزیان احیا تو دیدی - خداوندی شمس الدین تبریز
كز او دارد خداوند افتخاری - ز تبریز آفتابی رو نمودم
بشد رقاص جانم ذره واری - مگر صبری كه رست از خاك تبریز
خورم یابم دمی زو بردباری - خداوندی است شمس الدین تبریز
كه او را نیست در آفاق ثانی - شمس تبریز جان جان‌ها
ز اول بده ای كنون نگشتی - ماییم ز عشق شمس تبریز
هم ناطق عشق هم خموشی - شمس تبریز لامكان دید
برساخت ز لامكان مكانی - آن شاه كیست شمس تبریز
آن خسرو ملك بی‌نشانی - شمس تبریز نور محضی
زیرا كه چراغ آسمانی - از شمس الدین رسی به منزل
و اندر تبریز راه یابی - مخدومی شمس حق تبریز
لطفی كه هزار نوبهاری - بگریز به نور شمس تبریز
تا كشف شود همه معانی - مخدومی شمس دین تبریز
چون خورشیدش در این سما نی - شمس تبریز صورتت خوش
و اندر معنی چه خوش معینی - ای عاجز خویش رو به تبریز
در شمس الدین گریز باری - الا بر شاه شمس تبریز
سر پای كنی به سر بیایی - شمس تبریز پادشاهی
در خطه بی‌حد الهی - این داد خدیو شمس تبریز
بی كبر ولیك كبریایی - پاكی چشمت نباشد جز شه تبریزیان
شمس دین گر او بخواهد لیك نی زان‌هاستی - گر تو خواهی شمس تبریزی شود مهمان تو
خانه خالی كن ز خود ای كدخدای بیخودی - گر ز لعل شمس تبریزی بیابی مایه‌ای
كمترین پایه فراز چرخ پیروزی كنی - پس ز جام شمس تبریزی بده یك جرعه‌ای
بعد از آن مر عاشقان را وقت حیرانیستی - چون به نزد پرده دار شمس تبریزی رسی
بشنوی از شش جهت كای خوش لقا شاد آمدی - شمس تبریزی چو عقل جزو را یاری دهد
بال و پر یابد خر او برپرد چون جعفری - گر نه موج عشق شمس الدین تبریزی بدی
كو مرا بر می‌كشد در قعر دریا بودمی - شمس تبریزی جفا كردی و دانم این قدر
كز میان هر جفایی صد وفا آورده‌ای - ای كه می‌جویی مثال شمس تبریزی تو هم
روزگاری می‌بری و اندر غم بیهوده‌ای - شمس تبریزی تناقض چیست در احوال دل
هم مقیم عشق باشد هم ز عشق آواره‌ای - شمس حق و دین تبریزی خداوندی كز او
گشت این پس مانده اندر عشق او پیشانه‌ای - حسن شمس الدین تبریزی برافكندی نقاب
گر نه اندر پیش او فراش لا لالاستی - شمس تبریزی ز عشقت من همه زر می‌زنم
ز آنك تو بالا و پست عشق پرزر داشتی - ماهتاب ار چه جهان گیرد تو در تبریز باش
در شعاع شمس دین زیرا كه مرغ چاشتی - شمس تبریزی به چاهی رفته‌ای چون یوسفی
ای تو آب زندگی چون از رسن پنهان شدی - عشق شمس الدین تبریزی كه عید اكبر است
كی تو را قربان كند چون لاغری میش آمدی - گفتمش این لاف‌ها از شمس تبریزیستت
گفت آری و برون آورد مهر دلبری - چونك عقل از شمس تبریزی به حیرت درفتاد
تا شده یاران و ما دیوانه دیوانگی - چون ز غیر شمس تبریزی بریدی ای بدن
در حریر و در زر و در دیبه و در ادكنی - در میان بیخودی تبریز شمس الدین نمود
از پی بیچارگان سوی وصالش چاره‌ای - كوه حلمی شمس تبریزی دو عالم تخت تو
بر نهان و آشكارش می‌نگر از قایه‌ای - ای صبا جانم تو را چاكر شدی بر چشم و سر
گر ز تبریزم كنی خاك كفش بخشاییی - ور نه بگریز از دگر كس تا به تبریز صفا
تا شوی مست از جمال و ذوق و حالاتی كنی - شمس تبریزی فروكن سر از این قصر بلند
تا بقایی دیده آید در جهان فانیی - گفت جانم كز عنایت‌های مخدوم زمان
صدر شمس الدین تبریزی تو ره گم كرده‌ای - بخرام شمس تبریز كه تو كیمیای حقی
همه مس ما شود زر چو به كان ما درآیی - تبریز شمس دین را تو بگو كه رو به ما كن
غلطم بگو كه شمسا همه روی بی‌قفایی - تبریز شمس دین تو ز جهان جان چه داری
كه دكان این جهان را تو چنین كساد دادی - تبریز مشرقی شد به طلوع شمس دینی
كه از او رسد شرارت به كواكب معانی - تبریز شاد بادا كه ز نور و فر آن شه
دو هزار بیش چاكر چو یمن چو شام داری - شمس تبریز از این خوف و رجا بازرهان
تا برآید ز عدم خوف و رجایی عجبی - ور نتانی بگریز آ بر شه شمس الدین
كو به جان هست ز عرش و به بدن تبریزی - شمس تبریز نه شمعی است كه غایب گردد
شب چو شد روز چرا منتظر فردایی - ای ایازت دل و جان شمس حق تبریزی
نیست در هر دو جهان چون تو شه محمودی - كیست خورشید بگو شمس حق تبریزی
كه نگنجد صفتش در صحف گفتاری - شمس تبریز خیالت سوی من كژ نگریست
رفتم از دست و بگفتم كه چه شیرین نظری - شمس تبریز كه در روح وطن ساخته‌ای
جان جان‌هاست وطن چونك تو جان را وطنی - كسب عیش ابد آموز ز شمس تبریز
تا در آن مجلس عیشی كه جنان است روی - شمس تبریز چو در شمس فلك درتابد
تابش روز شود از وی نابینایی - شمس تبریزی برفت و كو كسی
تا بر آن فخرالبشر بگریستی - شمس تبریزی برای عشق تو
برگشادم صد در از دیوانگی - شمس تبریزی به پیش چشم تو
حلقه حلقه هر كجا سحاره‌ای - عاشقا از شمس تبریزی چو ابر
سوختی لیكن ضیا آموختی - خاك پای شمس تبریزی ببوس
تا برآری سر ز سعد و اسعدی - تا درآرد شمس تبریزی به چشم
سرمه وار ای دل به هاون می‌روی - شمس تبریزی بیا در من نگر
تا ببینی مر مرا معدوم شی - شمس تبریزی بگیرد دست تو
گر ز چشم بد عثاری دیده‌ای - پیش شمس الدین تبریز آمدی
تا تجلی‌هاش مستوفاستی - شمس تبریزی كه عالم از رخت
هست مست و بی‌خبر شاد آمدی - شمس تبریزی تو ما را محو كن
ز آنك تو چون آفتابی ما چو فی - شمس تبریزی سر این دولت است
در نهان او دولتی آماده‌ای - تا كند آن شمس تبریزی به حق
جمله ویران‌هات را معموریی - تبریز در محقق از شمس ملت و حق
در رمزهای مطلق صد ترجمان بیابی - تبریز شمس دین را جز ره روی نیابد
گر تو ز ره روانی بر ره گذر نخسپی - چون عشق او بغرد وین پرده‌ها بدرد
با شمس حق تبریز در وقت عشقبازی - جانی رسید ما را از شمس حق تبریز
كان جان همی‌نماید در غیب دلستانی - تبریز جان فزودی چون شمس حق نمودی
از وی خجسته بودی پیوسته نی كنونی - تبریز شمس دین را خدمت رسان ز مستان
سجده كن و بگویش اوحشت یا فادی - تبریز شمس دینی گر داردش امینی
با دیده یقینی در غیب وانمودی - وقتی كه دررمیدی تو سوی شمس تبریز
آن جا خدای داند كاندر چه لاله زاری - گفتم به شمس تبریز كاین خامشان كیانند
گفتا چو وقت آید تو نیز هم نپوشی - گر رند و گر قلاشی ما را تو خواجه تاشی
ای شمس هر طواشی تبریز را نظامی - تبریز شمس دین را از لطف لابه‌ای كن
كز باغ بی‌زمانی در ما نگر زمانی - مخدوم شمس دینم شاهنشهی ز تبریز
تسلیم توست جان‌ها ای جان و دل تو دانی - گر شاه شمس تبریز پنهان شود به استیز
در عشق او تو جان بیز تا جان شوی بقایی - تبریز چون برفتم با شمس دین بگفتم
بی حرف صد مقالت در وحدت خدایی - ای شمس حق تبریز بستم دهان ازیرا
هر دیده برنتابد نورت چو آفتابی - از عشق شمس دین شد تبریز بهر این دم
مر گوش را سماعی مر چشم را نظاری - هر كس كه در دل او باشد هوای تبریز
گردد اگر چه هندو است او گلرخ طرازی - تبریز و شمس دین و دگرها بهانه‌هاست
كز وی دو كون را تو خطی دركشیده‌ای - این داد كیست مفخر تبریز شمس دین
زان دولتی كه داد درختی ز دانه‌ای - ما را اشارتی است ز تبریز و شمس دین
چون تشنه را ز چشمه كوثر اشارتی - ای شمس حق مفخر تبریز شمس دین
خود آفتاب گنبد دوار ما تویی - بهر نثار مفخر تبریز شمس دین
ای روی زرد سكه زرگر گرفته‌ای - شاهی شنیده‌ای چو خداوند شمس دین
تبریز مثل شاه تو جایی بدیده‌ای - ای شاه شاه و مفخر تبریز شمس دین
نور زمینیان و جمال زمانه‌ای - ای شاه شمس مفخر تبریز بی‌نظیر
در قاب قوس قرب و در ادنی چگونه‌ای - ای شاه شاد مفخر تبریز شمس دین
تبلیغ راز كن كه تو اهل سفارتی - تبریز شمس دین كه بصیرت از او بود
چون بر دلم رسید سپاهش به غارتی - درتاب شاه و مفخر تبریز شمس دین
تا هر دو كون پر شود از نور داوری - دانم ز شمس دین است تو را این همه وفا
تبریز این سلام بر جان ما بری - این جمله من بگفتم و القاب شمس دین
از رشك كرده در غم تبریز ساتری - ای شاه شمس مفخر تبریز نور حق
تو نور نور ندره به اقطار می‌كشی - بویی است در دم تو ز تبریز لاجرم
بس دل كه می‌ربایی از حسن و از كشی - گفتم به شمس مفخر تبریز بنگرش
گفتا عجب مدار چنان است آن یكی - تبریز از تو فخر به اینت مسلم است
صد تاج را به ریشه دستار بشكنی - تا شمس حق تبریز آرد گشایشی
كاین ناطقه نماند در حرف معتنی - دولاب دولتست ز تبریز شمس دین
درزن تو دست‌ها و در این ره چه شسته‌ای - وقت شد ای شمس دین مفخر تبریزیان
تا تو مرا چون قدح در می احمر كشی - جانب تبریز رو از جهت شمس دین
چند در این تیرگی همچو خسان می‌زخی - مفخر تبریزیان شمس حق ای وای من
گر تو مرا سوی خویش یك دم كمتر كشی - گفتمش ای شمس دین مفخر تبریز آه
جز ز تو یابد شفا علت ناسوره‌ای - روشن و مطلق بگو تا نشود از دلت
مفخر تبریز ما شمس حق و دین بری - خواجه جان شمس دین مفخر تبریزیان
این سرم از نخل تست زانك تو پرورده‌ای - خسرو تبریزیی شمس حق و دین كه او
شمع همه جمع‌هاست من شده پروانه‌ای - از اثر شمس دینست این تبش عشق تو
وز تبریزست این بخت كه پرورده‌ای - دیده جان شمس دین مفخر تبریز و جان
شاد ز عشق رخش شادتر از جان پری - عشق خداوند شمس دین كه به تبریز
جان كند ایثار همچنانك تو دیدی - ز شمس مفخر تبریز آفتاب پرستی
كه اوست شمس معارف رئیس شمس مكانی - تو شمس مفخر تبریز به خواجگی چو نشینی
صد آفتاب زمان را چو بندگان بنشانی - تو شمس خسرو تبریز شراب باقی برریز
براق عشق بكن تیز كه بس لطیف سواری - نمای چهره زیبا تو شمس مفخر تبریز
كه نقش‌ها تو نمایی ز روح آینه گونی - خمش كه مفخر آفاق شمس تبریزی
بشست نام و نشان مرا به خوش لقبی - به شمس مفخر تبریز از آن رسید دلت
كه چست دلدل دل می‌نمود مركوبی - بیار مفخر تبریز شمس تبریزی
مثال اصل كه اصل وجود و ایجادی - گره گشای خداوند شمس تبریزی
كه چشم جادوی او زد گره به سحاری - ولیك مفخر تبریز شمس دین با توست
چه غم خوری ز بد و نیك با چنین یاری - كمال وصف خداوند شمس تبریزی
گذشته‌ست ز اوهام جبری و قدری - چو حمل صورت گیرد ز شمس تبریزی
چو دل شوی تو و چون دل به سوی غیب پری - برآ ز مشرق تبریز شمس دین بخرام
كه بر ممالك هر دو جهان چو بهرامی - چو روح من بفزوده‌ست شمس تبریزی
به سوی او برم از باغ روح ریحانی - حدیث مفخر تبریز شمس دین كم گو
كه نیست درخور آن گفت عقل گویایی - خدیو مفخر تبریز شمس دین به حق
دو صد مراد برآری چنین چو بازآیی - همی‌دوم پی ظل تو شمس تبریزی
مگر منم عرفه تو مگر كه عیدستی - ز شمس تبریز این جنس‌ها بخر بفروش
ز نقدهاش چو آن كیسه بر كمر بستی - بیار معنی اسما تو شمس تبریزی
در آسمان چو نه‌ای تا چه آسمان داری - چو دررسید به تبریز و نقش او ناگاه
برو فتاد شعاعات روح سیمبری - دكان قند طلب كن ز شمس تبریزی
تو مرد سركه فروشی چه لایق عسلی - حدیث آتش گویم ز شمس تبریزی
كه تا ز تابش نورش رسد به هر جایی - ز شمس تبریز این جنس‌ها بخر بفروش
ز نقدهاش چو آن كیسه بر كمر بستی - اگر چه طینت تبریز بس شهان زادی
ولیك چون وی شاهی بگو كه كی زادی - بتاب مفخر ایام شمس تبریزی
ایا فكنده در این بحر نور شستستی - مرا بپرس كه این شمع كیست شمس الدین
كه خاك تبریز از وی بیافت بیداری - انار عشق تو بودست شمس تبریزی
كه برد بر سردارم، تو نیز می‌دانی - گره را تو بگشا ایا شمس تبریز
گره از گمانست و تو صد عیانی - بهانه‌ست این‌ها بیا شمس تبریز
كه مفتاح عرشی و فتاح بابی - تو ای شمس تبریز در شرح نایی
بجز آن كه یا رب چه یاری چه یاری - اگر شرح خواهی ببین شمس تبریز
چو او را ببینی تو او را بدانی - مگر شمس تبریز عقلت ببرد
كه چون من خرابی و لایعلمی - شمس تبریز چهره‌ای بنما
تا نمایم سخن بعبادی - شمس تبریز رحمت صرفی
ز آن كه سر صفات رحمانی - از كنایات شمس تبریزی
شرح معنی گذار بایستی - شمس تبریز شوربایی بپخت
صوفیان الصلای پنهانی - شمس تبریز سرمه دیگر
در دو دیده خرد كشیدستی - شمس تبریز كز شعاع ویست
شمس همراه چرخ دواری - مفخر تبریز شهم شمس دین
شرح دهد حال من ار منكری - روی به شمس الحق تبریز كن
تا ملك ملك سلیمان شوی - و تبریزا صفوالیها، و شمس‌الدین تالیها
فهو مولی موالیها، و مولا كل علیایی - قرار جان شمس‌الدین تبریز
كه جانم را مباد از وی جدایی - فتبریز و شمس‌الدین قصدی
انادیهم، خدونی اوصلونی - من بند تو یار می‌گزینم
لیك از تبریز شمس دینم - شمس تبریزی، برآ چون آفتاب از شرق جان
تا گشایند از میان زنار كفر و معجبی - شمس تبریز شمعیست كه غایب گردد
شب چو شد روز چرا منتظر فردایی؟! - تبریز شاد بادا، ز اشرق شمس دینم
فالشمس حیث تجری للمشرقین حامی - من تبریز شمس دین یسمع منی الانین
یكرمنی بسفرة، قلت له فهكذی - الا تبریز بشراك دواما
و صار ساجدیك‌المشرقان - ظل‌الله تبریزا بظل
تضعضع من تصوره جنانی - تبریز و شمس و دین مولی
ذوالبهجة والید الكریم - تبریز نحقتنی و الا
فاحسب بدنی من‌الموات - تبریز اشفعی لی بشفاعة الی من
زعقات وجد قلبی لحقتة بالتواری - تبریز حض فضلا و ترابه كمالا
بشعاع نور صدر هو افضل الكبار - اكل ثری تبریز مثل ترابه
فلا كان جسم قال روحی ممائلی - ایا سیدا شمس دین‌العلا
فدیت لتبریزی المسعد - «تبریز» در دیوان شمس - رباعیات مولوی