غزل شماره ۶۱۶

چونی و چه باشد چون تا قدر تو را داند

جز پادشه بی‌چون قدر تو كجا داند

عالم ز تو پرنورست ای دلبر دور از تو

حق تو زمین داند یا چرخ سما داند

این پرده نیلی را بادیست كه جنباند

این باد هوایی نی بادی كه خدا داند

خرقه غم و شادی را دانی كه كه می‌دوزد

وین خرقه ز دوزنده خود را چه جدا داند

اندر دل آیینه دانی كه چه می‌تابد

داند چه خیالست آن آن كس كه صفا داند

شقه علم عالم هر چند كه می‌رقصد

چشم تو علم بیند جان تو هوا داند

وان كس كه هوا را هم داند كه چه بیچارست

جز حضرت الاالله باقی همه لا داند

شمس الحق تبریزی این مكر كه حق دارد

بی مهره تو جانم كی نرد دغا داند

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

به نظرمن این شعر زیبا میگه ای انسان نگران ارزش وجودی خودت نباش و نگران این نباش که کسی قدر تو رو میدونه یا نه ، پادشاه بی چون و چرای جهان هستی یعنی خداوند قدر وارزش وجودی تو رو میدونه ، عالم و جهان هستی نوری رو که باید از تو خواهد گرفت اگر چه تو فکر کنی خیلی از اون دوری ، اگه در نهایت حقتو تو زمین هم نگیری در آسمان به تو خواهند داد.
حالا اگه دوستان نظر دیگری دارن بگن تا ماهم استفاده کنیم