«رقص» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «رقص» در غزلیات حافظ شیرازی
- در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ
سرود زهره به رقص آورد مسیحا را - سرود مجلست اکنون فلک به رقص آرد
که شعر حافظ شیرین سخن ترانه توست - زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت
کان که شد کشته او نیک سرانجام افتاد - نگارم دوش در مجلس به عزم رقص چون برخاست
گره بگشود از ابرو و بر دل های یاران زد - رقصیدن سرو و حالت گل
بی صوت هزار خوش نباشد - حاجت مطرب و می نیست تو برقع بگشا
که به رقص آوردم آتش رویت چو سپند - شکر ایزد که میان من و او صلح افتاد
صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند - رقص بر شعر تر و ناله نی خوش باشد
خاصه رقصی که در آن دست نگاری گیرند - چه ره بود این که زد در پرده مطرب
که می رقصند با هم مست و هشیار - در سماع آی و ز سر خرقه برانداز و برقص
ور نه با گوشه رو و خرقه ما در سر گیر - وان گهم درداد جامی کز فروغش بر فلک
زهره در رقص آمد و بربط زنان می گفت نوش - ببین که رقص کنان می رود به ناله چنگ
کسی که رخصه نفرمودی استماع سماع - شاها فلک از بزم تو در رقص و سماع است
دست طرب از دامن این زمزمه مگسل - بر سر تربت من با می و مطرب بنشین
تا به بویت ز لحد رقص کنان برخیزم - به هواداری او ذره صفت رقص کنان
تا لب چشمه خورشید درخشان بروم - بعد صد سال اگر بر سر خاکم گذری
سر برآرد ز گلم رقص کنان عظم رمیم - چون صوفیان به حالت و رقصند مقتدا
ما نیز هم به شعبده دستی برآوریم - به شعر حافظ شیراز می رقصند و می نازند
سیه چشمان کشمیری و ترکان سمرقندی - بیفشان زلف و صوفی را به پابازی و رقص آور
که از هر رقعه دلقش هزاران بت بیفشانی - صد باد صبا این جا با سلسله می رقصند
این است حریف ای دل تا باد نپیمایی - سعدی شیرازی
- «رقص» در غزلیات سعدی شیرازی
- جایی که سرو بوستان با پای چوبین می چمد
ما نیز در رقص آوریم آن سرو سیم اندام را - دل زنده می شود به امید وفای یار
جان رقص می کند به سماع کلام دوست - جان در تن مشتاقان از ذوق به رقص آید
چون باد بجنباند شاخی ز گلستانت - رقص از سر ما بیرون امروز نخواهد شد
کاین مطرب ما یک دم خاموش نمی باشد - بساط سبزه لگدکوب شد به پای نشاط
ز بس که عارف و عامی به رقص برجستند - اینان که به دیدار تو در رقص می آیند
چون می روی اندر طلبت جامه درانند - دلق و سجاده ناموس به میخانه فرست
تا مریدان تو در رقص و تمنا آیند - عاشق آنست که بی خویشتن از ذوق سماع
پیش شمشیر بلا رقص کنان می آید - نام تو می رفت و عارفان بشنیدند
هر دو به رقص آمدند سامع و قایل - ور بدانم به در مرگ که حشرم با توست
از لحد رقص کنان تا به قیامت بروم - مرده از خاک لحد رقص کنان برخیزد
گر تو بالای عظامش گذری وهی رمیم - رقص حلال بایدت سنت اهل معرفت
دنیا زیر پای نه دست به آخرت فشان - گر آن شاهد که من دانم به هر کس روی بنماید
فقیر از رقص در حالت خطیب از می خرابستی - اگر به رقص درآیی تو سرو سیم اندام
نظاره کن که چه مستی کنند و جانبازی - رقص وقتی مسلمت باشد
کآستین بر دو عالم افشانی - می گوید و جان به رقص می آید
خوش می رود این سماع روحانی - مولوی
- «رقص» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- از سرو گویم یا چمن از لاله گویم یا سمن
از شمع گویم یا لگن یا رقص گل پیش صبا - نیها و خاصه نیشكر بر طمع این بسته كمر
رقصان شده در نیستان یعنی تعز من تشا - رقصان سوی گردون شوم زان جا سوی بیچون شوم
صبر و قرارم بردهای ای میزبان زودتر بیا - رقصی كنید ای عارفان چرخی زنید ای منصفان
در دولت شاه جهان آن شاه جان افزای ما - از نظر گشته نهان ای همه را جان و جهان
بار دگر رقص كنان بیدل و دستار بیا - راست چو شقه علمت رقص كنانم ز هوا
بال مرا بازگشا خوش خوش و منورد مرا - مست شوند چشمها از سكرات چشم او
رقص كنان درختها پیش لطافت صبا - خواهی كه بگویم بده آن جام صبوحی
تا چرخ به رقص آید و صد زهره زهرا - زان میی كاندر جبل انداخت صد رقص الجمل
زان میی كو روشنی بخشد دل مردود را - چون مثال ذرهایم اندر پی آن آفتاب
رقص باشد همچو ذره روز و شب كردار ما - آفتابی نی ز شرق و نی ز غرب از جان بتافت
ذره وار آمد به رقص از وی در و دیوار ما - ساغری چند بخور از كف ساقی وصال
چونك بر كار شدی برجه و در رقص درآ - جانها چو میبرقصد با كندهای قالب
خاصه چو بسكلاند این كنده گران را - پس جمله صوفیانیم از خانقه رسیده
رقصان و شكرگویان این لوت رایگان را - هرگز كسی نرقصد تا لطف تو نبیند
كاندر شكم ز لطفت رقص است كودكان را - اندر شكم چه باشد و اندر عدم چه باشد
كاندر لحد ز نورت رقص است استخوان را - بر پردههای دنیا بسیار رقص كردیم
چابك شوید یاران مر رقص آن جهان را - تیغی به دست خونی آمد مرا كه چونی
گفتم بیا كه خیر است گفتا نه شر به رقص آ - كی باشد آن زمانی گوید مرا فلانی
كای بیخبر فنا شو ای باخبر به رقص آ - از عشق تاجداران در چرخ او چو باران
آن جا قبا چه باشد ای خوش كمر به رقص آ - طاووس ما درآید وان رنگها برآید
با مرغ جان سراید بیبال و پر به رقص آ - ای مست هست گشته بر تو فنا نبشته
رقعه فنا رسیده بهر سفر به رقص آ - آمد بهار جانها ای شاخ تر به رقص آ
چون یوسف اندرآمد مصر و شكر به رقص آ - كور و كران عالم دید از مسیح مرهم
گفته مسیح مریم كای كور و كر به رقص آ - در دست جام باده آمد بتم پیاده
گر نیستی تو ماده زان شاه نر به رقص آ - ای شاه عشق پرور مانند شیر مادر
ای شیرجوش دررو جان پدر به رقص آ - مخدوم شمس دین است تبریز رشك چین است
اندر بهار حسنش شاخ و شجر به رقص آ - پایان جنگ آمد آواز چنگ آمد
یوسف ز چاه آمد ای بیهنر به رقص آ - چوگان زلف دیدی چون گوی دررسیدی
از پا و سر بریدی بیپا و سر به رقص آ - تا چند وعده باشد وین سر به سجده باشد
هجرم ببرده باشد دنگ و اثر به رقص آ - خورشید و ماه و اختر رقصان بگرد چنبر
ما در میان رقصیم رقصان كن آن میان را - در جنبش اندرآور زلف عبرفشان را
در رقص اندرآور جانهای صوفیان را - در رقص گشته تن ز نواهای تن به تن
جان خود خراب و مست در آن محو و آن فنا - او ره خوش میزند رقص بر آن میكنم
هر دم بازی نو عشق برآرد مرا - یافته معروفیی هر طرفی صوفیی
دست زنان چون چنار رقص كنان چون صبا - درآورند به رقص و طرب به یك جرعه
هزار پیر ضعیف بمانده برجا را - گر رقص كند آن شیر علم
رقصش نبود جز رقص هوا - یك نفسی بام برآ ای صنم
رقص درآر استن حنانه را - چون دستگیر آمد امشب بگیر دستی
رقصی كه شاخ دولت سبز و ترست امشب - كه جنباننده این نقش و معنیست
چو بادی رقصهای شاخ بیدیست - آفتاب امروز بر شكل دگر تابان شدست
در شعاعش همچو ذره جان من رقصان شدست - هر كه را بوی گلستان وصال تو رسید
همچنین رقص كنان تا به گلستان ننشست - شاخ گل از بلبلان گویاترست
سرو رقصان گشته كاین بستان كیست - معنی به سجده آید چون صورت تو بیند
هر حرف رقص آرد چون بشنود كلامت - یك دست جام باده و یك دست جعد یار
رقصی چنین میانه میدانم آرزوست - جنبش خلقان ز عشق جنبش عشق از ازل
رقص هوا از فلك رقص درخت از هواست - كالبد ما ز خواب كاهل و مشغول خاست
آنك به رقص آورد كاهل ما را كجاست - آنك به رقص آورد پرده دل بردرد
این همه بویش كند دیدن او خود جداست - چشم كی دیدست در این باغ كون
رقص گلی كان ز هوای تو نیست - نور خداییست كه ذرات را
رقص كنان بیسر و بیپا خوشست - رقص در این نور خرد كن كز او
تحت ثری تا به ثریا خوشست - جمله مستان خوش و رقصان شدند
دست زنید ای صنمان دست دست - جان من با اختران آسمان
رقص رقصان گشته در پهنای چرخ - هر روز همچون ذرهها رقصان به پیش آن ضیا
هر شب مثال اختران طواف یار ماه خد - جهان طورست و من موسی كه من بیهوش و او رقصان
ولیكن این كسی داند كه بر میقات من گردد - یكی خوبی شكرریزی چو باده رقص انگیزی
یكی مستی خوش آمیزی كه وصلش جاودان باشد - سمن با سرو میگوید كه مستانه همیرقصی
به گوشش سرو میگوید كه یار بردبار آمد - شقه علم عالم هر چند كه میرقصد
چشم تو علم بیند جان تو هوا داند - مسكین دل آواره آن گمشده یك باره
چون بشنود این چاره خوش رقص كنان آید - دل نور جهان باشد جان در لمعان باشد
این رقص كنان باشد آن دست زنان آید - در تابش خورشیدش رقصم به چه میباید
تا ذره چو رقص آید از منش به یاد آید - از زمزمه یوسف یعقوب به رقص آمد
وان یوسف شیرین لب پا كوبد پا كوبد - عید آمد ره جویان رقصان و غزل گویان
كان قیصر مه رویان زان قصر مشید آمد - یك حمله دیگر همه در رقص درآییم
مستانه و یارانه كه آن یار درآمد - اگر بر گور من آیی زیارت
تو را خرپشتهام رقصان نماید - ذرات جهان به عشق آن خورشید
رقصان ز عدم به سوی هست آمد - در پیش رخش چه رقص میكرد
وز آتش عشق جان چه میشد - رقص است زبان ذره زیرا
جز رقص دگر بیان ندارد - آن چنگ طرب كه بینوا بود
رقصی كه كنون به ساز آمد - از لطافت كوهها را در هوا رقصان كنند
وز حلاوت بحرها را چون شكر شیرین كنند - خبرت هست كه جان مست شد از جام بهار
سرخوش و رقص كنان در حرم سلطان شد - پر زدن نوع دگر باشد اگر نیز بود
رقص نادر بودت بر زبر چرخ كبود - پیش او ذره صفت هر سحری رقص كنیم
این چنین عادت خورشیدپرستان باشد - شمهای گر ز تو در عالم علوی برسد
قدسیان رقص بر این گنبد گردان آرند - چه سماعست كه جان رقص كنان میگردد
چه صفیرست كه دل بال زنان میآید - نقش گرمابه بینی هر یكی مست و رقصان
چون معاشر كه گه گه در می احمر آید - ساقی بیرنگ و لاف ریخت شراب از گزاف
رقص جمل كرد قاف عیش ممدد رسید - در دل هر لولیی عشق چو استارهای
رقص كنان گرد ماه نورفشان آمدند - ز موج بحر برقصند خلق همچو صدف
ولیك همچو صدف بیخبر ز گوهر عید - چو باد در سر بید افتد و شود رقصان
خدای داند كو با هوا چهها گوید - سمنی نخندد شجری نرقصد
چمنی نبوید چو صبا نباشد - جنبش گرد از سوار بود
اوست كاین گرد را به رقص آورد - جانها ذره ذره رقصان گشت
پیش خورشید جانها دلشاد - رقص كنان گوی اگر چه ز زخم
در غم و در كوب و كشاكش بود - بر مثل سیل خوش از لامكان
رقص كنان سوی مكان آمدند - شاخ گلی باغ ز تو سبز و شاد
هست حریف تو در این رقص باد - رقص شما هر دو كلید بقاست
رحمت بسیار بر این رقص باد - آن واعظ روشن دل كو ذره به رقص آرد
بس نور كه بفشاند او از سر این منبر - اجزای زمین را بین بر روی زمین رقصان
این جوق چو بنشیند آید بدلی دیگر - ز عشق حسن تو خوبان مه رو
به رقص اندر مثال چرخ دوار - هر درخت و هر گیاهی در چمن رقصان شده
لیك اندر چشم عامه بسته بود و برقرار - در دو چشمش بین خیال یار ما
رقص رقصان در سواد آن بصر - شاخههای سبز رقصانش ببین
لطف آن گلهای بیخارش نگر - از نغمههای طوطی شكرستان توست
در رقص شاخ بید و دو دستك زنان چنار - شاه نشسته به تخت عشق گرو كرده رخت
رقص كنان هر درخت دست زنان هر چنار - تاخت رخ آفتاب گشت جهان مست وار
بر مثل ذرهها رقص كنان پیش یار - دست زنان عقل كل رقص كنان جزو و كل
سجده كنان سرو و گل بر طرف سبزه زار - شاخ تر از باد كناری چو یافت
رقص درآمد چو من بیقرار - حین نأت تنقصنی حین دنت ترقصنی
كادسنا برقتها یذهب نور البصر - چو شاخ لاغری افزون كند رقص
تو میوه سوی شاخ لاغر انداز - برتر از جمله سماع ما بود در اندرون
جزوهای ما در او رقصان به صد گون عز و ناز - در دل كان نقد زری غایبی از دیدن خود
رقص كنان شعله زنان برجه از این كار و مترس - از نغمه تو ذرهها گر رقص آرد چه عجب
نك طور موسی از وله رقصان در آن هامون خوش - چون برگ من ز بالا رقصان به پستی آیم
لرزان كه تا نیفتم الا كه در كنارش - بگویمت كه چرا بحر موج در موجست
كیش به رقص درآورد نور گوهر عیش - غبار جان بود و میرسد دگر جانی
كه ذره ذره به رقص آمدست از آوازش - كنار ذره چو پر شد ز پرتو خورشید
همه به رقص درآیند بیفغان سماع - رقص كنان در خضر لطف تو
نوش كنان ساغر صدق و وفاق - این بوالعجب كاندر خزان شد آفتاب اندر حمل
خونم به جوش آمد كند در جوی تن رقص الجمل - این رقص موج خون نگر صحرا پر از مجنون نگر
وین عشرت بیچون نگر ایمن ز شمشیر اجل - بزن دستی و رقصی كن ز عشق آن خداوندان
كه چون بوسی از او یابی كند آفت كنار ای دل - شتران مست شدستند ببین رقص جمل
ز اشتر مست كه جوید ادب و علم و عمل - گیریم دامن گل و همراه گل شویم
رقصان همیرویم به اصل و نهال گل - چرا چو ذره نیاید به رقص هر صوفی
در آفتاب بقا تا رهاندش ز زوال - ستارهها بنگر از ورای ظلمت و نور
چو ذره رقص كنان در شعاع نور جلال - سماع شرفه آبست و تشنگان در رقص
حیات یابی از این بانگ آب اقل اقل - ای آسمان این چرخ من زان ماه رو آموختم
خورشید او را ذرهام این رقص از او آموختم - تا كه قلندردل من داد می مذهل من
رقص كنان دلق كشان جانب خمار شدم - بگیرم خرس فكرت را ره رقصش بیاموزم
به هنگامه بتان آرم ز رقصش مغتنم باشم - من شاخ ترم اما بیباد كجا رقصم
من سایه آن سروم بیسرو كجا گردم - بر ضرب دف حكمت این خلق همیرقصند
بیپرده تو رقصد یك پرده نپندارم - آواز دفت پنهان وین رقص جهان پیدا
پنهان بود این خارش هر جای كه می خارم - وقت است كه خوبان همه در رقص درآیند
انگشت زنان گشته كه از پرده بجستیم - در روزن من نور تو روزی كه بتابد
در خانه چو ذره به طرب رقص كنانم - همرنگ دلت شود تن تو
در رقص آیی كه جمله جانیم - چون ذره به رقص اندرآییم
خورشید تو را مسخر آییم - ایها العشاق آتش گشته چون استارهایم
لاجرم رقصان همه شب گرد آن مه پارهایم - آفتاب رحمتش در خاك ما درتافتهست
ذرههای خاك خود را پیش او رقصان كنیم - چون در او دنگ شویم و همه یك رنگ شویم
همچنین رقص كنان جانب بازار شویم - روز آن است كه خوبان همه در رقص آیند
ما ببندیم دكانها همه بیكار شویم - كی شود بحر كیهان زیر خاشاك پنهان
گشته خاشاك رقصان موج در زیر و در بم - این نفس آن پرده را از سر گرفت
ما به سر رقصان چو بر كاغذ قلم - عقل و جان آن جا كند رقص الجمل
كو بدرد پرده شادی و غم - گوی زرین فلك رقصان ماست
چون نباشد چون كه چوگان توییم - از آفتاب بیشم ذرات روح پیشم
رقصان و ذكرگویان سوی گهرفشانم - بار دگر ذره وار رقص كنان آمدیم
زان سوی گردون عشق چرخ زنان آمدیم - چرخم پی حق رقصم پی حق
من زان ویم نی مشتركم - پیش تو ذره وار رقصانیم
از هوای تو بند بشكستیم - از طرب باد تو و داد تو
رقص كنانیم چو شقه علم - رقص كنان خواجه كجا می روی
سوی گشایشگه عرصه عدم - هر سو دو صد ببریده سر در بحر خون زان كر و فر
رقصان و خندان چون شكر ز انا الیه راجعون - در بحر صاف پاك تو جمله جهان خاشاك تو
در بحر تو رقصان شده خاشاك نقش مرد و زن - آن نفس این زمین بود چرخ زنان چو آسمان
ذره به ذره رقص در نعره زنان كههای من - از بهر دل ما را در رقص درآ یارا
وز ناز چنین می كن آن زلف كمند ای جان - من بنده بر این مفرش می سوزم من خوش خوش
می رقصم در آتش مانند سپند ای جان - آسمان چون خرقه رقصان و صوفی ناپدید
ای مسلمانان كی دیدهست خرقه رقصان بیبدن - خرقه رقصان از تن است و جسم رقصان است ز جان
گردن جان را ببسته عشق جانان در رسن - بر سر گور بدن بین روحها رقصان شده
تا بدیده صد هزاران خویشتن بیخویشتن - شاخهها سرمست و رقصانند از باد بهار
ای سمن مستی كن و ای سرو بر سوسن بزن - خواه این و خواه آن باری از آن فتنه لبش
جان ما رقصان و خوش سرمست و سودایی است آن - شمس دین و شمس دین و شمس دین می گو و بس
تا ببینی مردگان رقصان شده اندر كفن - لالهها دستك زنان و یاسمین رقصان شده
سوسنك مستك شده گوید چه باشد خود سمن - رقص كن در عشق جانم ای حریف مهربان
مطربا دف را بكوب و نیست بختت غیر از این - یاركان رقصی كنید اندر غمم خوشتر از این
كره عشقم رمید و نی لگامستم نی زین - پیش روی ماه ما مستانه یك رقصی كنید
مطربا بهر خدا بر دف بزن ضرب حزین - تا شود این نقش تو رقصان به سوی آسمان
تا شود این جان پاكت پرده سوز و گام زن - شمس دین و شمس دین و شمس دین می گوی و بس
تا ببینی مردگان رقصان شده اندر كفن - لالهها دستك زنان و یاسمین رقصان شده
سوسنك مستك شده گوید كه باشد خود سمن - قامت عشق صلا زد كه سماع ابدی است
جز پی قامت او رقص و هیاهوی مكن - ای بسا شب كه من از آتششان همچو سپند
بودهام نعره زنان رقص كنان بر درشان - چون خیال تو درآید به دلم رقص كنان
چه خیالات دگر مست درآید به میان - گرد بر گرد خیالش همه در رقص شوند
وان خیال چو مه تو به میان چرخ زنان - پیش خورشید رخت جان مرا رقصان دار
همچو شب جان مرا بند هر استاره مكن - روزی به سوی صحرا دیدم یكی معلا
اندر هوا به بالا میكرد رقص و جولان - بگذار جسم و جان شو رقصان بدان جهان شو
مگریز اگر چه حالی شور و شر است مردن - در كفن خویشتن رقص كنان مردگان
نفخه صور است یا عیسی ثانی است آن - ای صنم خوش سخن حلقه درآ رقص كن
عشق نگردد كهن حق خدا همچنین - همچو ذره مر مرا رقص باره كردهای
پای كوبان پای كوب جان دهم ای جان جان - این گران زخمهای است نتوانیم
رقص بر پرده گران كردن - رقص كند بر سر چرخ آفتاب
تا تو بگوییش كه رقاص من - ای میلها در میلها وی سیلها در سیلها
رقصان و غلطان آمده تا ساحل دریای تو - رقص از تو آموزد شجر پا با تو كوبد شاخ تر
مستی كند برگ و ثمر بر چشمه حیوان تو - صد چو تو و صد چو منش مست شده در چمنش
رقص كنان دست زنان بر سر هر طارم از او - ملك تو است تختها باغ و سرا و رختها
رقص كند درختها چونك رسد شمال تو - رقص هوا ندیدهای رقص درختها نگر
یا سوی رقص جان نگر پیش و پس خدای تو - گردد صدصفت هوا ز اول روز تا به شب
چرخ زنان به هر صفت رقص كنان برای تو - رغم سپید ماخ را رقص درآر شاخ را
و آن كرم فراخ را بازگشای تو به تو - در این رقص و در این های و در این هو
میان ماست گردان میر مه رو - حلقه حلقه بر او رقص كنان دست زنان
سوی او خنبد هر یك كه منم بنده تو - خفاش در تاریكیی در عشق ظلمتها به رقص
مرغان خورشیدی سحر تا والضحی پا كوفته - قومی ببینی رقص كن در عشق نان و شوربا
قومی دگر در عشقشان نان و ابا پا كوفته - چون شمس تبریزی كند در مصحف دل یك نظر
اعراب او رقصان شده هم جزم تو پا كوفته - خرامان شو به گورستان ندایی كن بدان بستان
كه خیز ای مرده كهنه برقص ای جسم ریزنده - همان دم جمله گورستان شود چون شهر آبادان
همه رقصان همه شادان قضا از جمله گردیده - ای شاهد بینقصان وی روح ز تو رقصان
وی مستی تو در سر از مات سلام الله - با آن مه بینقصان سرمست شده رقصان
دستی سر زلف او دستی می بگرفته - باد تو درختم را در رقص درآورده
یاد تو دهانم را پرشهد و شكر كرده - دانی كه درخت من در رقص چرا آید
ای شاخ و درختم را پربرگ و ثمر كرده - یاران وفا را بین اخوان صفا را بین
در رقص كه بازآمد آن گنج به ویرانه - كی باشد كاین مستان آیند سوی بستان
سرسبز و خوش و حیران رقصان شده مستانه - جبریل همیرقصد در عشق جمال حق
عفریت همیرقصد در عشق یكی دیوه - چنین میزن دو دستك تا سحرگاه
كه در رقص است آن دلدار و دلخواه - در پرتو آفتاب رویت
در رقص چو ذرههاست دیده - جان عاشق لامكان و این بدن سایه الست
آفتاب جان به رقص و این بدن پا كوفته - تو همه روز برقصی پی تتماج و حریره
تو چه دانی هوس دل پی این بیت و حراره - من چون سپند رقص كنان اندر او شده
شعر تر و قصیده غرا بسوخته - ای همه منزل شده از تو ره بیرهه
بیقدمی رقص بین بیدهنی قهقهه - راست كنی وعده خود دست نداری ز كشش
تا همه را رقص كنان جانب میدان نبری - رقص كنان هر قدحی نعره زنان وافرحی
شیشه گران شیشه شكن مانده از شیشه گری - گفته به شاخ رقص كن گفته به برگ كف بزن
گفته به چرخ چرخ زن گرد منازل ثری - مست و خوشم كن آنگهی رقص و خوشی طلب ز من
در دهنم بنه شكر چون ترشی نمیخوری - جان چو سنگ میدهد جان چو لعل میخرد
رقص كنان ترانه زن گشته كه خوش تجارتی - جان به مثال ذرهها رقص كنان در آفتاب
نورپذیریش نگر لعل وش و مهارتی - می چو در او عمل كند رقص كند بغل زند
ز آنك نهاد در بغل خاص عقیق معدنی - در تك گور ممنان رقص كنان و كف زنان
مست به بزم لامكان خورده شراب ممنی - میان خوبرویان جان شده چون ذرهها رقصان
گهی مست جمالستی گهی سرمست باده ستی - اگر در آب میدیدی خیال روی چون آتش
همه اجزای جرم خاك رقصان همچو بادستی - درخت جانها رقصان ز باد این چنین باده
گران باد آشكارستی نه لنگر بادبانستی - فراز آسمان صوفی همیرقصید و میگفت این
زمین كل آسمان گشتی گرش چون من صفایستی - به شاخ گل همیگفتم چه میرقصی در این گلخن
درآ در باغ جان بنگر شكوفه و شاخ تر باری - همه اجزای عشاقان شود رقصان سوی كیوان
هوا را زیر پا آرد شكافد كره ناری - حیاتی داد جانها را به رقص آورده دلها را
عدم را كرده سودایی كه سبحان الذی اسری - چه آسانی كه از شادی ز عاشق هر سر مویی
در آن دریا به رقص اندرشده غلطان و خندانی - بنگر به درخت ای جان در رقص و سراندازی
اشكوفه چرا كردی گر باده نخوردستی - میجوش ز سر گیرد خمخانه به رقص آید
گر از شكرقندت در جام كنی حالی - از جوشش می كهگل شد بر سر خم رقصان
والله كه از این خوشتر نبود به جهان كاری - ای باغ همیدانی كز باد كی رقصانی
آبستن میوه ستی سرمست گلستانی - از در اگرم رانی آیم ز ره روزن
چون ذره به زیر آیم در رقص ز بالایی - یك موی نمیگنجد در حلقه مستان
جز رقص و هیاهوی و مراعات افندی - به هر شیوه كه گردد شاخ رقصان
نباشد غایب از باد بهاری - از شاخ درخت گیر رقصی
وز لاله و كه شنو صدایی - در ذره كجا قرار ماند
خورشید به رقص در سمایی - آن شمع چو شد طرب فزایی
پروانه دلان به رقص آیی - كاین باد بهار میرساند
رقصانی شاخ را صلایی - تا رقص كنان ز در درآییم
ای ماه بگو كه كی برآیی - ساقیا آن لطف كو كان روز همچون آفتاب
نور رقص انگیز را بر ذرهها میریختی - عشق و عاشق را چه خوش خندان كنی رقصان كنی
عشق سازی عقل سوزی طرفهای خودرایهای - تا چه میبینند جانها هر دمی در روی تو
وز چه باشد هر زمانیشان چنین رقصانیی - چو گذشت رنج و نقصان همه باغ گشت رقصان
كه ز بعد عسر یسری بگشاد فضل باری - همه شاخههاش رقصان همه گوشههاش خندان
چو دو دست نوعروسان همه دستشان نگاری - صفت حكم تو در خون شهیدان رقصد
مرگ موش است ولیكن بر گربه بازی - كشتی اندر بحر رقصان میرود
گر بدیدی این خطر بگریستی - آفتابا ذرهام رقصان تو
پیش تو چون سوی روزن میروی - ساكنان را ز چه در رقص آری
ز آدمی و ملك و دیو و پری - ای باد شاخهها را در رقص اندرآور
بر یاد آن كه روزی بر وصل میوزیدی - رقصان شو ای قراضه كز اصل اصل كانی
جویای هر چه هستی میدانك عین آنی - خورشید رو نماید وز ذره رقص خواهد
آن به كه رقص آری دامن همیكشانی - ما میوههای خامیم در تاب آفتابت
رقصی كنیم رقصی زیرا تو میپزانی - در بحر تو ز كشتی بیدست و پاتریم
آواز و رقص و جنبش و رفتار ما تویی - آن ذره است لایق رقص چنان شعاع
كو گشت از هزار چو خورشید و مه بری - در بزم بیهشی همه جانها مجردند
رقصان چو ذرهها خورشان نور و روشنی - آه كه ندیدی هنوز بر سر میدان عشق
رقص كنان كلهها هر طرفی كورهای - گهی گشاید زانوش بهر رقص جعل
كه تا مهار به درد كند پریشانی - ز بامداد بیاورد جام چون خورشید
كه جزو جزو من از وی گرفت رقص گری - چو كاسه تا تهیی تو بر آب رقص كنی
چو پر شدی به بن حوض و جو مكان گیری - جهان كه آمد و ما همچو سیل از سر كوه
روان و رقص كنانیم تا به دریایی - به ذرههای پرنده چه نغمه از تو رسید
كه گر به كوه رسانی همش به رقص آری - خنك آن زمانی كه هر پاره ما
به رقص اندرآید كه ربی سقانی - در آب رقصان مهد لطیفش
از خوف رسته وز بینوایی - «رقص» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- بیدف و نیی، رقص کند عاشق تو
امشب چه کند که هر طرف نای و دفست - امروز در این خانه کسی رقصانست
که کل کمال پیش او نقصانست - هرچند که جمله شاخها رقصانند
جنبیدن هر شاخ ز اصلی دگر است - تا چهرهی آفتاب جان رخشانست
صوفی به مثال ذرهها رقصانست - از من بشنو این سخن بهتان نیست
بیباد و هوا رقص علم امکان نیست - عشقت به کدام سر درافتاد که زود
از باد تو رقصان چو سر بید نشد - ای روز برآ که ذرهها رقص کنند
آن کس که از او چرخ و هوا رقص کنند - جانها ز خوشی بیسر و پا رقص کنند
در گوش تو گویم که کجا رقص کنند - روزی که خیال دلستان رقص کند
یک جان چکند که صد جهان رقص کند - هر پرده که میزنند در خانهی دل
مسکنی تن بینوا همان رقص کند - چون باد بهار عشق جنبان گردد
هر شاخ که خشک نیست رقصان گردد - این حلقه چو باغست تو بلبل ما را
رقص بلبل میان باغ اولیتر - در پردهی دل خیال تو رقص کند
من رقص خوش از خیال تو آموزم - امروز که ارواح به رقص آمدهاند
ناموس فرود آرم و دستی بزنم - ای عارف مطرب هله تقصیر مکن
تا دریابی بدین صفت رقصکنان - با منکر و با نکیر همدستی کن
تا دست زنان رقص کند گورستان - از دور مرا رقص همی فرمائی
بیپردهی تو رقص ندانم کردن - زاندم که شنیدهام نوای غم تو
رقصان شدهام چو ذرههای غم تو - نی هرکه کند رقص و جهد بالا او
در فقر بود گزیده و والا او - ور زان لب خیره شکرافشان کنیی
که را به مثال ذره رقصان کنیی - اندر دل من ترانهگویان شدهای
واندر سر من چو باده رقصان شدهای - رقصان شده سر سبز مثال شجری
یا حاجب خورشید بسان سحری - رقص آن نبود که هر زمان برخیزی
بیدرد چو گرد از میان برخیزی - رقص آن باشد کز دو جهان برخیزی
دل پاره کنی ور سر جان برخیزی