چگونه برنپرد جان چو از جناب جلال
خطاب لطف چو شكر به جان رسد كه تعال
در آب چون نجهد زود ماهی از خشكی
چو بانگ موج به گوشش رسد ز بحر زلال
چرا ز صید نپرد به سوی سلطان باز
چو بشنود خبر ارجعی ز طبل و دوال
چرا چو ذره نیاید به رقص هر صوفی
در آفتاب بقا تا رهاندش ز زوال
چنان لطافت و خوبی و حسن و جان بخشی
كسی از او بشكیبد زهی شقا و ضلال
بپر بپر هله ای مرغ سوی معدن خویش
كه از قفص برهید و باز شد پر و بال
ز آب شور سفر كن به سوی آب حیات
رجوع كن به سوی صدر جان ز صف نعال
برو برو تو كه ما نیز میرسیم ای جان
از این جهان جدایی بدان جهان وصال
چو كودكان هله تا چند ما به عالم خاك
كنیم دامن خود پر ز خاك و سنگ و سفال
ز خاك دست بداریم و بر سما پریم
ز كودكی بگریزیم سوی بزم رجال
مبین كه قالب خاكی چه در جوالت كرد
جوال را بشكاف و برآر سر ز جوال
به دست راست بگیر از هوا تو این نامه
نه كودكی كه ندانی یمین خود ز شمال
بگفت پیك خرد را خدا كه پا بردار
بگفت دست اجل را كه گوش حرص بمال
ندا رسید روان را روان شو اندر غیب
منال و گنج بگیر و دگر ز رنج منال
تو كن ندا و تو آواز ده كه سلطانی
تو راست لطف جواب و تو راست علم سال