ای ز گلزار جمالت یاسمین پا كوفته
وز صواب هر خطایت صد ختن پا كوفته
ای بزاده حسن تو بیواسطه هر مرد و زن
وآنگه اندر باغ عشقت مرد و زن پا كوفته
ای رخ شاهانهات آورده جان پروانهای
صد هزاران شمع دل اندر لگن پا كوفته
ای دماغ عاشقان پرباده منصوریت
تا دو صد حلاج عشقت بر رسن پا كوفته
لاغری جان ز ذوقت آن چنان فربه شده
مینگنجد در جهان در خویشتن پا كوفته
هدهدان اندر قفص چون زان سلیمان خوش شدند
راه پریدن نبد تا در وطن پا كوفته
جان عاشق لامكان و این بدن سایه الست
آفتاب جان به رقص و این بدن پا كوفته
قهقهه شادان عشقش كرد مجلس پرشكر
بوالحزن شادان شده با بوالحسن پا كوفته
روی و چشم شمس تبریزی گل و نسرین بكاشت
در میان نرگس و گل جسم من پا كوفته