غزل شماره ۲۴۱۰

مقام خلوت و یار و سماع و تو خفته

كه شرم بادت از آن زلف‌های آشفته

از این سپس منم و شب روی و حلقه یار

شب دراز و تب و رازهای ناگفته

برون پرده درند آن بتان و سوزانند

كه لطف‌های بتان در شب است بنهفته

به خواب كن همه را طاق شو از این جفتان

به سوی طاق و رواقش مرو به شب جفته

بدانك خلوت شب بر مثال دریایی است

به قعر بحر بود درهای ناسفته

رخ چو كعبه نما شاه شمس تبریزی

كه باشدت عوض حج‌های پذرفته

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.