غزل شماره ۴۲۹

غزلستان :: مولوی :: دیوان شمس - غزلیات
مشاهده برنامه «دیوان شمس» در فروشگاه اپل


افزودن به مورد علاقه ها
عاشقی و بی‌وفایی كار ماست
كار كار ماست چون او یار ماست
قصد جان جمله خویشان كنیم
هر چه خویش ما كنون اغیار ماست
عقل اگر سلطان این اقلیم شد
همچو دزد آویخته بر دار ماست
خویش و بی‌خویشی به یك جا كی بود
هر گلی كز ما بروید خار ماست
خودپرستی نامبارك حالتیست
كاندر او ایمان ما انكار ماست
آنك افلاطون و جالینوس توست
از منی پرعلت و بیمار ماست
نوبهاری كو نوی خود بدید
جان گلزارست اما زار ماست
این منی خاكست زر در وی بجو
كاندر او گنجور یار غار ماست
خاك بی‌آتش بننماید گهر
عشق و هجران ابر آتشبار ماست
طالبا بشنو كه بانگ آتشست
تا نپنداری كه این گفتار ماست
طالبا بگذر از این اسرار خود
سر طالب پرده اسرار ماست
نور و نار توست ذوق و رنج تو
رو بدان جایی كه نور و نار ماست
گاه گویی شیرم و گه شیرگیر
شیرگیر و شیر تو كفتار ماست
طالب ره طالب شه كی بود
گر چه دل دارد مگو دلدار ماست
شهر از عاقل تهی خواهد شدن
این چنین ساقی كه این خمار ماست
عاشق و مفلس كند این شهر را
این چنین چابك كه این طرار ماست
مدرسه عشق و مدرس ذوالجلال
ما چو طالب علم و این تكرار ماست
شمس تبریزی كه شاه دلبری‌ست
با همه شاهنشهی جاندار ماست

آتشاسراراغیاربهارتبریزخمارساقیسلطانعاشقعاقلعشقعقلمدرسههجرانوفاگلزار


مشاهده برنامه در فروشگاه اپل


اشعار مرتبط



نظرات نوشته شده



نظر بدهید