«اغیار» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «اغیار» در غزلیات حافظ شیرازی
- معشوق عیان می گذرد بر تو ولیکن
اغیار همی بیند از آن بسته نقاب است - می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند - به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز
بی غباری که پدید آید از اغیار بیار - یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم - کلک تو خوش نویسد در شان یار و اغیار
تعویذ جان فزایی افسون عمر کاهی - سعدی شیرازی
- «اغیار» در غزلیات سعدی شیرازی
- غیرتم هست و اقتدارم نیست
که بپوشم ز چشم اغیارت - خواهم که بیخ صحبت اغیار برکنم
در باغ دل رها نکنم جز نهال دوست - گو کم یار برای دل اغیار مگیر
دشمن این نیک پسندد که تو گیری کم دوست - ما زبان اندرکشیدیم از حدیث خلق و روی
گر حدیثی هست با یارست و با اغیار نیست - چنان فراخ نشستست یار در دل تنگ
که بیش زحمت اغیار در نمی گنجد - سعدی به خویشتن نتوان رفت سوی دوست
کان جا طریق نیست که اغیار بگذرد - می خواهم و معشوق و زمینی و زمانی
کو باشد و من باشم و اغیار نباشد - به یک نفس که برآمیخت یار با اغیار
بسی نماند که غیرت وجود من بکشد - تا گل روی تو دیدم همه گل ها خارند
تا تو را یار گرفتم همه خلق اغیارند - سعدیا روی دوست نادیدن
به که دیدن میان اغیارش - زین پیش برآمیختمی با همه مردم
تا یار بدیدم در اغیار ببستم - دوست دارم که کست دوست ندارد جز من
حیف باشد که تو در خاطر اغیار آیی - چو گل لطیف ولیکن حریف او باشی
چو زر عزیز ولیکن به دست اغیاری - سعدی سخن یار نگوید بر اغیار
هرگز نبرد سوخته ای قصه به خامی - از دوستی که دارم و غیرت که می برم
خشم آیدم که چشم به اغیار می کنی - مولوی
- «اغیار» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- ای مه افروخته رو آب روان در دل جو
شادی عشاق بجو كوری اغیار بیا - خموشید خموشید كه تا فاش نگردید
كه اغیار گرفتست چپ و راست خدایا - چو ما بر خویشتن اغیار گشتیم
نباشد غصه اغیار ما را - مشین با خود نشین با هر كه خواهی
ز نفس خود ببر اغیار اینست - ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست
میر مست و خواجه مست و یار مست اغیار مست - ترك خویش و ترك خویشان میكنیم
هر چه خویش ما كنون اغیار ماست - قصد جان جمله خویشان كنیم
هر چه خویش ما كنون اغیار ماست - بر رخ هر كس كه نیست داغ غلامی او
گر پدر من بود دشمن و اغیارم اوست - عشق كه شهر خوشیست این همه اغیار چیست
حفظ چنین شهر را برج و بدن واجبست - فلك بازار كیوانست در او استاره گردان است
شب ما روز ایشانست كه بیاغیار میماند - آن حارس دل مشرف جان سخت غیورست
با غیرت او رو سوی اغیار مدارید - بس كن و بیش مگو گر چه دهان پرسخنست
زانك این حرف و دم و قافیه هم اغیارند - ساقیا تو جمله را یك رنگ كن
باده ده گر یار و اغیار آمدند - عطاهای تو نقدست شكایت نتوان كرد
ولیكن گله كردیم برای دل اغیار - كمر بگشا ز هستی و كمر بند
به خدمت تا رهی زین نفس اغیار - شب گشت ولیك پیش اغیار
روزست شب من از رخ یار - بس كن و طبل مزن گفت برای غیرست
من خود اغیار خودم دامن اغیار مگیر - بگفتمش كه بلی لیك هم مگیر مرا
نیاحتی كه كنم وفق نوحه اغیار - گر تو خواهی وطن پر از دلدار
خانه را رو تهی كن از اغیار - خورشید بود مه را بر چرخ حریف ای جان
دانم كه بنگذاری در مجلس اغیارم - پیكار نجوییم و ز اغیار نگوییم
هنگام وصال است بدان خوش صور آییم - یكی چندی بریدم من از اغیار
كنون با خویشتن اغیار گشتم - زحمت اغیار آخر چند چند
هین كه بیاغیار چونت یافتم - ز خاص خاص خودم لطف كی دریغ آید
كه از كمال كرم دستگیر اغیارم - این را بپوشان ای پسر تا نشنود آن سیمبر
ای هر چه غیر داد او گر جان بود اغیار من - تو بدان قدر سوز او برسد باز روز او
ور از آن روز ایمنی تو ز اغیار یاد كن - در همه روی زمین چشم و دل باز كه راست
مكن آزار مكن جانب اغیار مرو - پای چو در حیله نهی وز كف مستان بجهی
دشمن ما شاد شود كوری اغیار بده - در رسته بازاری هر جا بده اغیاری
در جانش زده ناری آن خونی آشفته - بدرد زهره جانت اگر ناگاه بینی تو
كه از اصحاب كهف دل چگونه دور و اغیاری - مگر حضرت نقابی بست از غیرت بر آن چهره
كه تا غیری نبیند آن برون ناید ز اغیاری - ای ذوق دل از نوشت وی شوق دل از جوشت
پیش آر به من گوشت تا نشنود اغیاری - بر صورت ما واقف پریان و ز جان غافل
در مكر خدا مانده آن قوم ز اغیاری - ماییم چو كوه طور مست از قدح موسی
بیزحمت فرعونی بیغصه اغیاری - خنك آن دم كه بگویی كه بیا عاشق مسكین
كه تو آشفته مایی سر اغیار نداری - عنكبوتی بتند پرده اغیار شود
همچو صدیق و محمد من و او در غاری - نی نی ز بهر خود تو نمینالی ای كریم
بگری بر آنك دارد ز اغیار آگهی - بگیر دامن عشقی كه دامنش گرمست
كه غیر او نرهاند تو را ز اغیاری - هلا مباد كه چشمش به چشم تو نگرد
درون چشم تو بیند خیال اغیاری - دروغ و عشوه و صدق و محال او حالست
ولیك غیر نبیند به چشم اغیاری - یا سمعی و یا شمعی یا سكری و یا شكری
یا راحی و یا روحی من غیرك اغیاری - «اغیار» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- ای هستی بیگانه از این ره برخیز
زحمت باشد بودن اغیار امشب - از دیدن اغیار چو ما را مدد است
پس فرد نهایم و کار ما در عدد است - شب رو که شبت راهبر اسرار است
زیرا که نهان ز دیدهی اغیار است - در توبهی نیستی شو و باک مدار
کاین فقر منزه است ز یار و اغیار - با مردم اغیار جز اغیار مگو
با اشتر خار خوار جز خار مگو - در باغ درآب با گل اگر خار نهای
پیش آر موافقت گر اغیار نهای - دیدم که دل آن اوست من اغیارش
بیرون رفتم از آن میان من باری