غزل شماره ۱۶۰

حدیث عشق به طومار در نمی گنجد

بیان دوست به گفتار در نمی گنجد

سماع انس که دیوانگان از آن مستند

به سمع مردم هشیار در نمی گنجد

میسرت نشود عاشقی و مستوری

ورع به خانه خمار در نمی گنجد

چنان فراخ نشستست یار در دل تنگ

که بیش زحمت اغیار در نمی گنجد

تو را چنان که تویی من صفت ندانم کرد

که عرض جامه به بازار در نمی گنجد

دگر به صورت هیچ آفریده دل ندهم

که با تو صورت دیوار در نمی گنجد

خبر که می دهد امشب رقیب مسکین را

که سگ به زاویه غار در نمی گنجد

چو گل به بار بود همنشین خار بود

چو در کنار بود خار در نمی گنجد

چنان ارادت و شوقست در میان دو دوست

که سعی دشمن خون خوار در نمی گنجد

به چشم دل نظرت می کنم که دیده سر

ز برق شعله دیدار در نمی گنجد

ز دوستان که تو را هست جای سعدی نیست

گدا میان خریدار در نمی گنجد

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده