«اسرار» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «اسرار» در غزلیات حافظ شیرازی
- آن کس است اهل بشارت که اشارت داند
نکته ها هست بسی محرم اسرار کجاست - بر آستانه میخانه هر که یافت رهی
ز فیض جام می اسرار خانقه دانست - دلم خزانه اسرار بود و دست قضا
درش ببست و کلیدش به دلستانی داد - گر خود رقیب شمع است اسرار از او بپوشان
کان شوخ سربریده بند زبان ندارد - ساقیا جام می ام ده که نگارنده غیب
نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد - گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند
جرمش این بود که اسرار هویدا می کرد - در خانقه نگنجد اسرار عشقبازی
جام می مغانه هم با مغان توان زد - حافظ اسرار الهی کس نمی داند خموش
از که می پرسی که دور روزگاران را چه شد - گفتم اسرار غمت هر چه بود گو می باش
صبر از این بیش ندارم چه کنم تا کی و چند - مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند
که اعتراض بر اسرار علم غیب کند - گوهر مخزن اسرار همان است که بود
حقه مهر بدان مهر و نشان است که بود - به مستوران مگو اسرار مستی
حدیث جان مگو با نقش دیوار - الا ای طوطی گویای اسرار
مبادا خالیت شکر ز منقار - نکته ای روح فزا از دهن دوست بگو
نامه ای خوش خبر از عالم اسرار بیار - بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش
وین سوخته را محرم اسرار نهان باش - صف نشینان نیکخواه و پیشکاران باادب
دوستداران صاحب اسرار و حریفان دوستکام - با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
تا بی خبر بمیرد در درد خودپرستی - دلم که گوهر اسرار حسن و عشق در اوست
توان به دست تو دادن گرش نکو داری - ملامتگو چه دریابد میان عاشق و معشوق
نبیند چشم نابینا خصوص اسرار پنهانی - سعدی شیرازی
- «اسرار» در غزلیات سعدی شیرازی
- درد دل پیش که گویم غم دل با که خورم
روم آن جا که مرا محرم اسرار آن جاست - سعدی به خفیه خون جگر خورد بارها
این بار پرده از سر اسرار برگرفت - هر گه که بر من آن بت عیار بگذرد
صد کاروان عالم اسرار بگذرد - همی گدازم و می سازم و شکیباییست
که پرده از سر اسرار بر نمی گیرد - گر تو را خاطر ما نیست خیالت بفرست
تا شبی محرم اسرار نهانم باشد - ندارد با تو بازاری مگر شوریده اسراری
که مهرش در میان جان و مهرش بر دهان باشد - ای دوست برآور دری از خلق به رویم
تا هیچ کسم واقف اسرار نباشد - عقل روا می نداشت گفتن اسرار عشق
قوت بازوی شوق بیخ صبوری بکند - عشق پوشیده بود و صبر نماند
پرده برداشتم ز اسرارش - حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
یکی تمام بود مطلع بر اسرارم - خیام نیشابوری
- «اسرار» در رباعیات خیام نیشابوری
- در پرده اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست - دریاب که از روح جدا خواهی رفت
در پرده اسرار فنا خواهی رفت - کس مشکل اسرار اجل را نگشاد
کس یک قدم از دایره بیرون ننهاد - هرگز دل من ز علم محروم نشد
کم ماند ز اسرار که معلوم نشد - از کوزهگری کوزه خریدم باری
آن کوزه سخن گفت ز هر اسراری - ایدل تو به اسرار معما نرسی
در نکته زیرکان دانا نرسی - مولوی
- «اسرار» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- خامش كه این گفتار ما میپرد از اسرار ما
تا گوید او كه گفت او هرگز بننماید قفا - ای صد هزاران آفرین بر ساعت فرخترین
كان ناطق روح الامین بگشاید آن اسرار را - گفتا چو تو نوشیدهای در دیگ جان جوشیدهای
از جان و دل نوشش كنم ای باغ اسرار خدا - ای یار ما دلدار ما ای عالم اسرار ما
ای یوسف دیدار ما ای رونق بازار ما - نوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح تویی
سینه مشروح تویی بر در اسرار مرا - آه كه آن صدر سرا میندهد بار مرا
مینكند محرم جان محرم اسرار مرا - بكن آن جا مناجاتت بگو اسرار و حاجاتت
سلیمان خود همیداند زبان جمله مرغان را - تو بلبل گلزاری تو ساقی ابراری
تو سرده اسراری هم بیسر و بیپا را - اگر در سر بگردانی دل خود
نه دشمن بشنود اسرار ما را - تو جان عید و از روی تو جانا
هزاران عید در اسرار ما را - ای بگفته در دلم اسرارها
وی برای بنده پخته كارها - میشدی غافل ز اسرار قضا
زخم خوردی از سلحدار قضا - آری خدای نیست ولیكن خدای را
این سنتیست رفته در اسرار كبریا - سر بر گریبان درست صوفی اسرار را
تا چه برآرد ز غیب عاقبت كار را - یار ما دلدار ما عالم اسرار ما
یوسف دیدار ما رونق بازار ما - گفت بشنو اولا شمهای ز اسرار ما
هر ستوری لاغری كی كشاند بار ما - از او پرس از او پرس اسرار ما
كز او بشنوی سر پنهان ما - فاش مكن فاش تو اسرار عرش
در سخنی زاده ز تحت الثری - یطالع فی شعشاع و جنه یوسف
حقائق اسرار یحیط بها خبرا - سلام علی قوم تنادی قلوبهم
بالسنه الاسرار شكرا له شكرا - برون كن خواب را از چشم اسرار
كه تا پیدا شود اسرار امشب - نامش ورقی بوده ملك ابد اندر وی
اسرار همه پاكان آن جا شفقی ماندهست - گفتم كه در انبوهی شهرم كی بیابد
آن كس كه در انبوهی اسرار مرا یافت - صد زهره ز اسرار به آواز درآمد
كز ابر برآ ای مه تابان خرابات - خمش باش و در این حیرت فرورو
بهل اسرار را كاسرار اینست - به ظاهر بندگان را مینوازد
عجب با بنده در اسرار چونست - چرا این خاك همچون طشت خونست
كه چشم ساقی اسرار مستست - بس زبان حكمت اندر شوق سرش گوش شد
زانك مر اسرار او را ترجمانی دیگرست - حال صورت این چنین و حال معنی خود مپرس
روح مست و عقل مست و خاك مست اسرار مست - گر تو سر حق بدانستی برو با سر باش
زانك این اسرار ما را خوی آن اسرار نیست - چو در اسرار درآیی كندت روح سقایی
به فلك غلغله افتد ز هیاهوی و خروشت - دلبری و بیدلی اسرار ماست
كار كار ماست چون او یار ماست - طالبا بگذر از این اسرار خود
سر طالب پرده اسرار ماست - گر بیخودی ز خویش همه وقت وقت تو است
گر نی به وقت آی كه اسرار نازكست - شاه شهی بخش جان مفخر تبریزیان
آنك در اسرار عشق همنفس مصطفاست - مفخر تبریز تویی شمس دین
گفتن اسرار تو دستور نیست - دیویست در اسرار تو كز وی نگون شد كار تو
بربند این دم محكمش كالصبر مفتاح الفرج - ای مطرب شیرین نفس عشرت نگر از پیش و پس
كس نشنود افسون كس چون واقف اسرار شد - جز این چرخ و زمین در جان عجب چرخیست و بازاری
ولیك از غیرت آن بازار در اسرار میماند - صلاح الدین یعقوبان جواهربخش زركوبان
كه او خورشید اسرارست و علام الغیوب آمد - خاموش كن و هر جا اسرار مكن پیدا
در جمع سبك روحان هم بولهبی باشد - در خانه غم بودن از همت دون باشد
و اندر دل دون همت اسرار تو چون باشد - بیرون سبب باشد اسرار و عجایبها
محجوب بود چشمی كو جمله سبب بیند - ای قوم گمان برده كه آن مشعلهها مرد
آن مشعله زین روزن اسرار برآمد - شمس الحق تبریز رسیدست مگویید
كز چرخ صفا آن مه اسرار برآمد - سلطان عرفناك بدش محرم اسرار
تا سر تجلی ازل جمله بیان كرد - شب رفت حریفان صبوحی به كجایید
كان مشعله از روزن اسرار برآمد - اشكم چو دهل گشته و دل حامل اسرار
چون نه مهه گشتست ندانی كه بزاید - او یار وفا نبود و از یار ببرد
آن ده دله را محرم اسرار مدارید - در خواب كنی سوختگان را ز می عشق
تا جز تو كسی محرم اسرار نماند - دلا سر سخت كن كم كن ملولی
ملول اسرار را محرم نگردد - صدای نای آن جا نكته گوید
نوای چنگ بس اسرار دارد - شراب عاشقان از سینه جوشد
حریف عشق در اسرار باشد - سركشیم و سرخوشیم و یك دگر را میكشیم
این وجود ما همیشه جاذب اسرار باد - تو كیی آنك ز خاكی تو و من سازی و گویی
نه چنان ساختمت من كه كس اسرار تو دارد - چو صلاح دل و دین را همه دیدیت بگویید
كه چه خورشید عجایب كه ز اسرار برآمد - مشو ای دل تو دگرگون كه دل یار بداند
مكن اسرار نهانی كه وی اسرار بداند - هست اندر پس دل واقف از این جاسوسی
كو بگوید همه اسرار گرش بفشارند - شمس تبریز تویی واقف اسرار رسول
نام شیرین تو هر گمشده را درمان باد - هر كی جنس است بر این آتش عشاق نهید
هر چه نقدست به سرفتنه اسرار دهید - یا رب این بوی كه امروز به ما میآید
ز سراپرده اسرار خدا میآید - بی محابا ده تو ای ساقی مدام
هین كه جانها مست اسرار آمدند - هر كه را اسرار عشق اظهار شد
رفت یاری زانك محو یار شد - همچو من شد در هوای شمس دین
آنك او را در سر این اسرار شد - بر آستانه اسرار آسمان نرسد
به بام فقر و یقین هیچ نردبان نرسد - چو هر دو سر به هم آوردهاند در اسرار
هزار وسوسه افكندهاند در سر عید - چو خون عقل خورد باده لاابالی وار
دهان گشاید و اسرار كبریا گوید - ای نور رویت ای بوی كویت
اسرار ایمان ایمان چه باشد - جان عشق است شه صلاح الدین
كو ز اسرار كردگار بود - در دل عشاق چه آتش فكند
جانب اسرار چه پیغام داد - خداوند خداوندان اسرار
زهی خورشید در خورشید انوار - میگرید بیخبر ولیكن
صد چشمه شیر از او در اسرار - آن كسی دریابد این اسرار لطفت را كه او
بیوجود خود برآید محو فقر از عین كار - این نفس مست اویم روز دیگر بگویم
هم بر این پرده تر با تو اسرار دیگر - گوهرش اسرار و هر سویی از او
سالكی را سوی معنی راه بر - چند بینی صورت نقش جهان
بازگرد و سوی اسرارش نگر - ساقیا باده چون نار بیار
دفع غم را تو ز اسرار بیار - چونك جان محرم اسرارش نیست
از رهش اهل خبر را چه خبر - اسرار آسمان را و احوال این و آن را
از لوح نانبشته خوانی و چیز دیگر - اسرار آسمان را اندیشه و نهان را
احوال این و آن را دانی و چیز دیگر - وگر دهی تو به عادت دهش كه روپوشست
چه روی پوشی زان كوست عالم الاسرار - بیار جام حیاتی كه هم مزاج توست
كه مونس دل خستهست و محرم اسرار - تو شمس مفخر تبریز چارهها داری
شتاب كن كه تو را قدرتیست در اسرار - به مصطفی و به هر چار یار فاضل او
كه پنج نوبت ما میزنند در اسرار - جمله خرابات خراب تواند
جمله اسرار ز توست آشكار - آفتابی برآمد از اسرار
جامه شویی كنیم صوفی وار - ان اثار تعجب اثار
ان الاسرار تستر الاسرار - بپرسیدم به كوی دل ز پیری من از آن دلبر
اشارت كرد آن پیرم كه در اسرار جوییدش - بگفتم پیر را بالله تویی اسرار گفت آری
منم دریای پرگوهر به دریابار جوییدش - نشنوم من هیچ جز پیغام او
هر چه خواهی گفت گو اسرار باش - میا به پیش ز درش ببین كه میترسم
ز شعلهها كه بسوزی ز سوز اسرارش - وقت آمد كه بشنوید اسرار
میگشاید خدا شما را گوش - قلندر گر چه فارغ مینماید
ولیكن نیست در اسرار فارغ - گویند رازدان دل اسرار و راز غیب
بیواسطه نگوید مر بنده را دروغ - بنه بر گوش من آن لب اگر چه خلوتست و شب
مهل تا برزند بادی بر آن اسرار پنهانك - از آن اسرار عاشق كش مشو امشب مها خامش
نوای چنگ عشرت را بجنبان تار پنهانك - هله بنشین تو بجنبان سر و میگوی بلی
شمس تبریز نماید به تو اسرار غزل - سوسن زبان گشاده و گفته به گوش سرو
اسرار عشق بلبل و حسن خصال گل - باز در اسرار روم جانب آن یار روم
نعره بلبل شنوم در گل و گلزار روم - بگوید در چنان مستی نهان كن سر ز من رستی
مسلمانان در آن حالت چه پنهان ماند اسرارم - مرا زین مردمان مشمر خیالی دان كه می گردد
خیال ار نیستم ای جان چه بر اسرار می گردم - به گاه و بیگه عالم چه باشد پیش این قدرت
كه من اسرار پنهان را بر این اسباب نبریدم - نه جاسوسم نه ناموسم من از اسرار قدوسم
رها كن چونك سرمستم كه تا لافی بپرانم - مجنون ز غم لیلی چون توبه نكرد ای جان
صد لیلی و صد مجنون درجست در اسرارم - چون خار چنین باشد گلزار تو چون باشد
ای خورده و ای برده اسرار تو اسرارم - گر خویش منی یارا می بین كه چه بیخویشم
ز اسرار چه می پرسی چون شهره و اظهارم - حلاج اشارت گو از خلق به دار آمد
وز تندی اسرارم حلاج زند دارم - بر دلدل دل چون فكند دولت ما زین
بس گرد كه ما از ره اسرار برآریم - چون چنگم از زمزمه خود خبرم نیست
اسرار همیگویم و اسرار ندانم - بیا ای طالب اسرار عالم
به من بنگر كه من اسرار گشتم - چرا چون جام شه زرین نباشیم
چو اندر مخزن اسرار بودیم - عجب نبود اگر ما را ندیدند
كه ما در مخزن اسرار بودیم - جز در بن چاه می ننالم من
اسرار غم تو بیمكان گویم - اسرار خیالها نه ماییم
هر سودا را نه ما پزانیم - چو به تبریز رسد جان سوی شمس الحق و دینم
همه اسرار سخن را به نهایت برسانم - می كشانند سوی میمنه ما را به طناب
خیمه عشرت از این بار در اسرار زنیم - روز آن است كه تشریف بپوشد جانها
ما به مهمان خدا بر سر اسرار شویم - جان دهم زیر لگد چون انگور
تا طرب ساز شود اسرارم - اسرار تو خدای همیداند و بس است
ما از دغا و حیلت و مكار فارغیم - بیا به پیش كه تا سرمه نوت بكشم
كه چشم روشن باشی به فهم اسرارم - نجار گفت پس مرگ كاشكی قومم
گشاده دیده بدندی ز ذوق اسرارم - شكم تهی شو و می نال همچو نی به نیاز
شكم تهی شو و اسرار گو به سان قلم - هین خمش كان مه رو وان مه نازك خو
سر بپوشد چون ما كاشف اسراریم - گفتی اسرار در میان آور
كو میان اندر این میان كه منم - بیا بیا دلدار من دلدار من درآ درآ در كار من در كار من
تویی تویی گلزار من گلزار من بگو بگو اسرار من اسرار من - امشب در این گفتارها رمزی از آن اسرارها
در پیش بیداران نهد آن دولت بیدار من - خاصه كنون از جوش او زان جوش بیروپوش او
رحمت چو جیحون می رود در قلزم اسرار من - این نامه اسرار جان تا چند خوانی بر چپان
این نامه می پرد عیان تا كف اصحاب الیمین - او فارغ است از كار تو وز گندم و خروار تو
تا آب هست او می طپد چون چرخ در اسرار من - بر گرد گل می گشت دی نقش خیال یار من
گفتم درآ پرنور كن از شمع رخ اسرار من - تویی پیمانه اسرار گوش و چشم را بربند
نتاند كاسه سوراخ خود پیمانگی كردن - الا ای باد شبگیرم بیار اخبار شمس الدین
خداوندم ولی دانی تو از اسرار شمس الدین - ایا روحی ترفرف فی فضاء العشق و استشرف
و طرفی جنه الاسرار من انوار شمس الدین - بشنو چه به اسرارم می آید از آن طارم
یك دم كه از این سو آ یك دم كه قدح بستان - خلقان همه خوش خفته عشاق درآشفته
اسرار به هم گفته شاباش زهی آیین - در بهاران گشت ظاهر جمله اسرار زمین
چون بهار من بیاید بردمد اسرار من - شرم ناید مر ورا از روی من شرم از كجا
ای حرامش باد هر تعلیم از اسرار من - با كسی دیگر زبان گردد همه
سر خود میگوید و اسرار من - باغ جهان سوخته باغ دل افروخته
سوخته اسرار باغ ساخته اسرار من - سكوتی عند احرار غدا كشاف اسرار
وراء الحرف معلوم بیان النور فی التعیین - الا فاسكت و كلمهم به صمت
فان الصمت للاسرار ابین - زهد همیگفت كه من واقف اسرارم از او
فقر همیگفت كه من بیدل و دستارم از او - گیر دهانی نبود گفت زبانی نبود
تا دم اسرار زند جوشش اسرار تو كو - گاه نماییش رهی گوش بمالیش گهی
دم ز درون تو زند محرم اسرار تو كو - زان غمزه چون تیرش و ابروی كمان گیرش
اسرار سلحشوری با تیر و كمان برگو - به پیش این چنین دانای اسرار
كژی در دل نهان گویم زهی رو - به منقارش یكی پرنور نامه
نموده صد هزار اسرار از این سو - ز یاد عالم غدار بگذر
ز لطف عالم الاسرار برگو - ای خراب اسرارم از اسرار تو اسرار تو
نقشهایی دیدم از گلزار تو گلزار تو - سوسنی با صد زبان گر حال من با او بگفت
تو چو نرگس بیزبان از چشم اسراری بگو - مبر از یار مبر خانه اسرار مسوز
گل و گلزار مكن جانب هر خار مرو - مطربا اسرار ما را بازگو
قصههای جان فزا را بازگو - گر ز آنك در میانه نبودی سرخری
اسرار كشف كردی عیسیت مو به مو - در آن دو دیده مخمور و قلزم پرنور
درآ جواهر اسرار كردگار بجو - خمش ای دل دگر مگو دگر اسرار او مجو
كه ندانی نهان آن كه بداند نهان تو - یار تو از سر فلك واقف است
پس چه بود پیش وی اسرار تو - اذا ما شت اسراری ادر كأسا من النار
فاسكرنی و سائلنی الی من انت مشتاق - صد زاغ و جغد و فاخته در تو نواها ساخته
بشنیدیی اسرار دل گر كم شدی این مشغله - كجا اسراربین آمد دمی كز كبر و كین آمد
حیاتی كز زمین آمد بود در بحر بیچاره - چو در دل پای بنهادی بشد از دست اندیشه
میان بگشاد اسرار و میان بربست اندیشه - از گفتن اسرار دهان را تو ببسته
و آن در كه نمیگویم در سینه گشاده - اول دیت خون تو جامی است به دستش
دركش كه رحیق است ز اسرار رسیده - صلایی از خیال یار آمد
خیالانه تو هم ز اسرار برجه - ای چراغ و چشم عالم در جهان فرد آمدی
تا در اسرار جهان تو صد جهان پرداخته - تبریز تو چه دانی اسرار شمس دین را
بیرون نجستهای تو زین چرخه خمیده - اسرار آن گنج جهان با تو بگویم در نهان
تو مهلتم ده تا كه من با خویش آیم پارهای - اسرار این را مو به مو بیپرده و حرفی بگو
ای آنك حرف و لحن را اندر بیان آمیختی - بگو اسرار ای مجنون ز هشیاران چه میترسی
قبا بشكاف ای گردون قیامت را چه میپایی - زهی اقبال درویشی زهی اسرار بیخویشی
اگر دانستیی پیشت همه هستی عدم بودی - زهی بازار زركوبان زهی اسرار یعقوبان
كه جان یوسف از عشقش برآرد شور یعقوبی - بصیرت را بصیرت تو حقیقت را حقیقت تو
تو نور نور اسراری تو روح روح را جانی - اسرار بر او ظاهر همچون طبق حلوا
گر مكر كند دزدی ور راست رود جانی - آن جا دل و دلداری هم عالم اسراری
هم واقف و بیداری هم شهره و پنهانی - آن شاه نشد لیك پی چشم بد این گو
گر شاه بشد مخزن اسرار چرایی - دلا چون واقف اسرار گشتی
ز جمله كارها بیكار گشتی - چه شد آن نكتهها و آن سخنها
چه شد عقلی كه در اسرار رفتی - چو اندیشه به جاسوسی اسرار
درون سینهها گردنده باشی - نه آتشهای ما را ترجمانی
نه اسرار دل ما را زبانی - بگو در گوش شمس الدین تبریز
كه ای خورشید خوب اسرار چونی - ولیك اسرار خود با تو نگویند
نشاید گفت سر جز با سزایی - تو با سوگند كاری پختهای سر
كه بر اسرار پنهانی سواری - ز شمس الدین بپرس اسرار لن را
كه تبریز است دریای معانی - نه آتشهای ما را ترجمانی
نه اسرار دل ما را زبانی - مكشوف ز كشف توست اسرار
زیرا كه كشوف هر كشوفی - گر من از اسرار عشقش نیك دانا بودمی
اندر آن یغما رفیق ترك یغما بودمی - همه اجزات خموشند ز تو اسرار نیوشند
همه روزی بخروشند كه بیا تا تو چه داری - به خدا از همگان فاشتری
گر چه در پیشگه اسراری - از ما مجوی جانا اسرار این حقیقت
زیرا كه غرق غرقم از نكته مجازی - من هیكلی بدیدم اسرار عشق در وی
كردم حمایل آن را از روی لاغ و بازی - خاموش و دركش این سر خوش خامشانه میخور
زیرا كه چون خموشی اسرار میكشانی - منزل به منزل آن سو میشد چو سیل در جو
سجده كنان و جویان اسرار اولیایی - زان رنگ روی و سیما اسرار توست پیدا
كاندر كدام كویی چه یار میپسندی - دل را تمام بركن ای جان ز نیك نامی
تا یك به یك بدانی اسرار را تمامی - از گفت توبه كردم ای شه گواه باش
بی گفت و ناله عالم اسرار ما تویی - از خود تهی شدی و ز اسرار پر شدی
زیرا ز خودپرست و ز انكار آگهی - ای نای بس خوش است كز اسرار آگهی
كار او كند كه دارد از كار آگهی - هر نظری كو بدید روی تو را گشت
خواجه اسرار همچنانك تو دیدی - منزهی و درآمیختن عجب صفتی است
دریغ پرده اسرار درنوردندی - روانه باش به اسرار و می تماشا كن
ز آسمان بپذیر این لطیف رفتاری - به اهل پرده اسرارها ببر خبری
كه پردههای شما بردرید از قمری - كمر به خدمت دلها ببند چاكروار
كه برگشاید در تو طریق اسراری - از این جنس باران و برقش جهان شد
در اسرار عشقش چو ابر سحابی - بل هم احیاء عند ربهم
بخورد یرزقون در اسراری - بس! كه گرین بانگ دهل نیستی
همچو خیالات در اسرارمی - خداوند خداوندان اسرار
همایان را همی بخشد همایی - وآتاهم منالاسرار فضلا
و نجاهم بها كل البلاء - زان رو كه ز هر خسیم خسته
اسرار تو ای مه خجسته - گویند كه: « در جفاست، اسرار »
باور كردم ز عشق آن یار - یا قهوة اجلالی، یا دافع بلبالی
ما جت هنا الا كی تكشف اسراری - و حرمهی اسرار جرت و لطایف
كنیت بها سرا و لست بقایل - «اسرار» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- آن دل که شد او قابل انوار خدا
پر باشد جان او ز اسرار خدا - مستند مجردان اسرار امشب
در پرده نشستهاند با یار امشب - امشب شب من بسی ضعیف و زار است
امشب شب پرداختن اسرار است - اسرار دلم جمله خیال یار است
ای شب بگذر زود که ما را کار است - راهی ز زبان ما بدل پیوسته است
کاسرار جهان و جان در او پیوسته است - شب رو که شبت راهبر اسرار است
زیرا که نهان ز دیدهی اغیار است - جامی که بگیرم میش انوار بود
بینی که بگویم همه اسرار بود - درویش که اسرار جهان میبخشد
هردم ملکی به رایگان میبخشد - ز اینگونه که تو محرم اسرار نهای
میپنداری که دیگران نیز نیند - اسرار جهان چگونه پوشیده شود
بر خاطره آنکه با تو محرم باشد - گوش ما را بیدم اسرار مدار
چشم ما را بیرخ دلدار مدار - بر دل چو شکفته گشت اسرار غمش
ندهم به گل همه جهان خار غمش - اسرار حقیقت نشود حل به سال
نی نیز به درباختن حشمت و مال - اسرار ز دست دادمی نتوانم
وانرا بسزا گشاد می نتوانم - دوش آمده بود از سر لطفی یارم
شب را گفتم فاش مکن اسرارم - عشق از بنه بیبنست و بحریست عظیم
دریای معلق است و اسرار قدیم - گنجینهی اسرار الهی مائیم
بحر گهر نامتناهی مائیم - اسرار مرا نهانی اندر جان کن
احوال مرا ز خویش هم پنهان کن - با نامحرم حدیث اسرار مگو
با مردودان حکایت از یار مگو - گه در دل ما نشین چو اسرار و مرو
گه بر سر ما نشین چو دستار و مرو - اسرار شنو ز طوطی ربانی
طوطی بچهای زبان طوطی دانی - جاسوس دلی و پیک آن صحرائی
اسرار دلست هرچه میفرمائی - از ظلمت جهل و کفر رستم باری
چون دانستم که عالمالاسراری - گر گفتن اسرار تو امکان بودی
پست و بالا همه گلستان بودی - گر یک نفسی واقف اسرار شوی
جانبازی را به جان خریدار شوی