غزل شماره ۱۷۶۶
غزلستان ::
مولوی ::
دیوان شمس - غزلیات
خیز تا فتنهای برانگیزیم
یك زمان از زمانه بگریزیم
بر بساط نشاط بنشینیم
همه از پیش خویش برخیزیم
جز حریف ظریف نگزینیم
با كسان خسان نیامیزیم
غم بیهوده در جهان نخوریم
می آسوده در قدح ریزیم
ما گرفتار شادی و طربیم
نه گرفتار زهد و پرهیزیم
گر ستیزه كند فلك با ما
بر مرادش رویم و نستیزیم
چون نداریم هیچ دست آویز
چند با هر كسی درآویزیم
عیش باقی است شمس تبریزی
مست جاوید شاه تبریزیم
اشعار مرتبط
نظرات نوشته شده