«حریف» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «حریف» در غزلیات حافظ شیرازی
- در شگفتم که در این مدت ایام فراق
برگرفتی ز حریفان دل و دل می دادت - ما نه رندان ریاییم و حریفان نفاق
آن که او عالم سر است بدین حال گواست - صراحی ای و حریفی گرت به چنگ افتد
به عقل نوش که ایام فتنه انگیز است - بازآی که بی روی تو ای شمع دل افروز
در بزم حریفان اثر نور و صفا نیست - حافظ که سر زلف بتان دست کشش بود
بس طرفه حریفیست کش اکنون به سر افتاد - صوفیان جمله حریفند و نظرباز ولی
زین میان حافظ دلسوخته بدنام افتاد - کو حریفی کش سرمست که پیش کرمش
عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد - دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد - آمد از پرده به مجلس عرقش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد - ای خوشا دولت آن مست که در پای حریف
سر و دستار نداند که کدام اندازد - خوش گرفتند حریفان سر زلف ساقی
گر فلکشان بگذارد که قراری گیرند - گیسوی چنگ ببرید به مرگ می ناب
تا حریفان همه خون از مژه ها بگشایند - دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم
خم می دیدم خون در دل و پا در گل بود - معاشران ز حریف شبانه یاد آرید
حقوق بندگی مخلصانه یاد آرید - سخن سربسته گفتی با حریفان
خدا را زین معما پرده بردار - از آن افیون که ساقی در می افکند
حریفان را نه سر ماند نه دستار - حریف عشق تو بودم چو ماه نو بودی
کنون که ماه تمامی نظر دریغ مدار - اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش
حریف خانه و گرمابه و گلستان باش - شراب خانگیم بس می مغانه بیار
حریف باده رسید ای رفیق توبه وداع - عرصه بزمگاه خالی ماند
از حریفان و جام مالامال - صف نشینان نیکخواه و پیشکاران باادب
دوستداران صاحب اسرار و حریفان دوستکام - عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام
مجلس انس و حریف همدم و شرب مدام - سخن درست بگویم نمی توانم دید
که می خورند حریفان و من نظاره کنم - جز صراحی و کتابم نبود یار و ندیم
تا حریفان دغا را به جهان کم بینم - مست است یار و یاد حریفان نمی کند
ذکرش به خیر ساقی مسکین نواز من - در بوستان حریفان مانند لاله و گل
هر یک گرفته جامی بر یاد روی یاری - ساغر ما که حریفان دگر می نوشند
ما تحمل نکنیم ار تو روا می داری - آن حریفی که شب و روز می صاف کشد
بود آیا که کند یاد ز دردآشامی - اگر این شراب خام است اگر آن حریف پخته
به هزار بار بهتر ز هزار پخته خامی - صد باد صبا این جا با سلسله می رقصند
این است حریف ای دل تا باد نپیمایی - سعدی شیرازی
- «حریف» در غزلیات سعدی شیرازی
- بر سر خشمست هنوز آن حریف
یا سخنی می رود اندر رضا - دوش ای پسر می خورده ای چشمت گواهی می دهد
باری حریفی جو که او مستور دارد راز را - آری خوشست وقت حریفان به بوی عود
وز سوز غافلند که در جان مجمرست - با چون تو حریفی به چنین جای در این وقت
گر باده خورم خمر بهشتی نه حرامست - سعدی نه حریف غم او بود ولیکن
با رستم دستان بزند هر که درافتاد - نه حریف مهربانست حریف سست پیمان
که به روز تیرباران سپر بلا نباشد - گر ایستاد حریفی اسیر عشق بماند
و گر گریخت خیالش به تاختن بکشد - گر مطیع خدمتت را کفر فرمایی بگوید
ور حریف مجلست را زهر فرمایی بنوشد - می حلالست کسی را که بود خانه بهشت
خاصه از دست حریفی که به رضوان ماند - حریف مجلس ما خود همیشه دل می برد
علی الخصوص که پیرایه ای بر او بستند - نازنینی که سر اندر قدمش باید باخت
نه حریفی که توقع به وصالش دارند - ما چون نشانه پای به گل در بمانده ایم
خصم آن حریف نیست که تیرش خطا رود - یار آن حریف نیست که از در درآیدم
عشق آن حدیث نیست که از دل برون شود - غیرتم گوید نگویم با حریفان راز خویش
باز می بینم که در آفاق دفتر می شود - حریف را که غم جان خویشتن باشد
هنوز لاف دروغست عشق جانانش - نداند دوش بر دوش حریفان
که تنها مانده چون خفت از غمش دوش - مطرب اگر پرده از این رهزند
بازنیایند حریفان به هوش - مرا که با توام از هر که هست باکی نیست
حریف خاص نیندیشد از ملامت عام - حریف دوست که از خویشتن خبر دارد
شراب صرف محبت نخوردست تمام - هر چه کوته نظرانند بر ایشان پیمای
که حریفان ز مل و من ز تأمل مستم - حریف عهد مودت شکست و من نشکستم
خلیل بیخ ارادت برید و من نبریدم - همه عمر با حریفان بنشستمی و خوبان
تو بخاستی و نقشت بنشست در ضمیرم - سعدی چو حریف ناگزیرست
تن درده و چشم در قضا کن - هر که ننهادست چون پروانه دل بر سوختن
گو حریف آتشین را طوف پیرامن مکن - گر برود به هر قدم در ره دیدنت سری
من نه حریف رفتنم از در تو به هر دری - چو گل لطیف ولیکن حریف او باشی
چو زر عزیز ولیکن به دست اغیاری - صوفی نظر نبازد جز با چنین حریفی
سعدی غزل نگوید جز بر چنین غزالی - دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور منی - خیام نیشابوری
- «حریف» در رباعیات خیام نیشابوری
- مولوی
- «حریف» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- بیا درده می احمر كه هم بحر است و هم گوهر
برهنه كن به یك ساغر حریف امتحانی را - حریف دوزخ آشامان مستیم
كه بشكافند سقف سبزگون را - بزمیست نهان چنین حریفان را
جا نیست دگر شرابخواری را - بروید ای حریفان بكشید یار ما را
به من آورید آخر صنم گریزپا را - چو بود حریف یوسف نرمد كسی چو دارد
به میان حبس بستان و كه خاصه یوسف ما - شرب گل از ابر بود شرب دل از صبر بود
ابر حریف گیاه صبر حریف صبا - حریف بین كه فتادی تو شیر با خرگوش
مكن مبند به كلی ره مواسا را - چه بودی كه یك گوش پیدا شدی
حریف زبانهای مرغان ما - یا وصال یار باید یا حریفان را شراب
چونك دریا دست ندهد پای نه در جوی آب - آن حریفان چو جان و باقیان جاودان
در لطافت همچو آب و در سخاوت چون سحاب - میر شرابخانه چو شد با دلم حریف
خونم شراب گشت ز عشق و دلم كباب - از اول امروز حریفان خرابات
مهمان توند ای شه و سلطان خرابات - ببستی چشم یعنی وقت خوابست
نه خوابست آن حریفان را جوانست - بسی جان كه همیپرد ز قالب
ولی پایش حریف كش گرفتست - زهی مجلس كه ساقی بخت باشد
حریفانش جنید و بایزیدست - شب خیز كنید ای حریفان
شمعست و شراب و یار تنهاست - در كار شوید ای حریفان
كاین جا ما را عظیم كاریست - جمع باشید ای حریفان زانك وقت خواب نیست
هر حریفی كو بخسبد والله از اصحاب نیست - روحها مست شود از دم صبح از پی آنك
صبح را روی به شمس است و حریف نظرست - ساقیا این می از انگور كدامین پشتهست
كه دل و جان حریفان ز خمار آغشتهست - هر دل كه با هوای تو امشب شود حریف
او را یقین بدان تو كه فردا مباركست - عالم دون روسپیست چیست نشانی آن
آنك حریفیش پیش و آن دگرش در قفاست - هر آنك سر بودش بیم سر همش باشد
حریف بیم نباشد هر آنك شیر وغاست - شیشه چو بشكست و به هر سوی ریخت
چند كف پای حریفان كه خست - ای شراب طهور از كف حور
بر حریفان مجلس تو مباح - گر بو بری زین روشنی آتش به خواب اندرزنی
كز شب روی و بندگی زهره حریف ماه شد - گر بو بری زان روشنی آتش به خواب اندرزنی
كز شب روی و بندگی زهره حریف ماه شد - چو تو از باد بگذشتی مقیم چشمهای گشتی
حریف همدمی گشتی كه آبی بر جگر دارد - شب رفت حریفان صبوحی به كجایید
كان مشعله از روزن اسرار برآمد - شراب عاشقان از سینه جوشد
حریف عشق در اسرار باشد - نه هر ابری حریف ماه گردد
كه اختر را بجز اختر نگیرد - چو ایشان را حریف از اندرونست
چه غم دارند اگر اصحاب رفتند - آن چنگ نشاط ساز نو یابد
وین گوش حریف تن تنن گردد - عشقست حریف حیله آموز
گرد از دغل و حیل برآرید - شب رفت حریفكان كجایید
شب تا برود شما بیایید - از جفاها یاد ماور ای حریف باوفا
زانك یاد آن جفاها در ره تو سد شود - ای دریغا كه حریفان همه سر بنهادند
باده عشق عمل كرد و همه افتادند - عشرتی هست در این گوشه غنیمت دارید
دولتی هست حریفان سر دولت خارید - جمع رندان و حریفان همه یك رنگ شدیم
گرویها بستانید و به بازار دهید - جامی كه عقل و روح حریف و جلیس اوست
نی نفس كوردل كه سوی دام میرود - مفكن گزافه مهره در این طاس روزگار
پرهیز از آن حریف كه هست اوستاد نرد - من از قطار حریفان مهار عقل گسستم
به پیش اشتر مستش یكی مهار چه باشد - ز های و هوی حریفان ز نای و نوش ظریفان
هوای نور صبوح و شراب نار چه میشد - ز دوستان چو ببری به زیر خاك روی
ز مار و مور حریفان خوش لقا سازد - شراب آتش و ما زادهایم از آتش
اگر حریف شناسید جز به ما مدهید - هزار حیله كنم من دغا و شیوه عشق
چو شه حریف نباشد دغا چه سود كند - مجلس گرم پرحلاوت او
از حریف فسرده خالی باد - شاخ گلی باغ ز تو سبز و شاد
هست حریف تو در این رقص باد - اگر حریف منی پس بگو كه دوش چه بود
میان این دل و آن یار می فروش چه بود - حریفان گر همیخواهی چو بسطامی و چون كرخی
مخور باده در این گلخن بر آن سقف معلا خور - همه شیشه شكستیم كف پای بخستیم
حریفان همه مستیم مزن جز ره هموار - استیزه گرست و لاابالیست
كی عشوه خورد حریف خون خوار - سر برآور ای حریف و روی من بین همچو زر
جان سپر كردم ولیكن تیر كم زن بر سپر - نظرش به سوی هر كس به مثال چشم نرگس
بودش زهر حریفی طرب و خمار دیگر - چو همنشین شود انگور با خم سركه
شراب او ترشی شد حریف اوست كبر - ننگ بگذار و با حریف بساز
جنگ بگذار جام و ساغر گیر - مست شو مست كن حریفان را
بار گیر از كمیت احمر گیر - آمیخته باش با حریفان
با آب شراب را میامیز - صدیق و مصطفی به حریفی درون غار
بر غار عنكبوت تنیدن گرفت باز - دوش حریف مست من داد سبو به دست من
بشكنم آن سبوی را بر سر نفس مرتبس - نفس ضعیف معده را من نكنم حریف خود
زانك خدوك میشود خوان مرا از این مگس - بیا بیا كه حریفان همه به گوش تواند
بیا بیا كه حریفان تو را غلام مترس - حریف ماه شدی از عسس چه غم داری
صبوح روح چو دیدی ز صبح و شام مترس - در این مقام خلیلست و بایزید حریف
بگیر جام مقیم و در این مقام مترس - هم ظریفی هم حریفی هم چراغی هم شراب
هم جهانی هم نهانی هم عیانی شاد باش - جفای او كه روان گریزپای مرا
حریف مرغ وفا كرد دانه و دامش - گر تو تنگ آیی ز ما زوتر برون رو ای حریف
كز ترش رویی همیرنجد دلارام ظریف - حریف جنگ گزیند تو هم درآ در جنگ
چو سگ صداع دهد تن مزن برآور سنگ - تا ز حریفان حسد چشم بدی درنرسد
كف به كف یار دهم در كنف غار روم - این دو حریف دلستان باد قرین دوستان
جیم جمال خوب تو جام عقار ای صنم - مرا گویی ظریفی كن دمی با ما حریفی كن
مرا گفتهست لاتسكن تو را همدم نمیدارم - چو زان یوسف جدا مانم یقین در بیت احزانم
حریف ظن بد باشم ندیم هر ندم باشم - خورشید بود مه را بر چرخ حریف ای جان
دانم كه بنگذاری در مجلس اغیارم - من از غصه چه ترسم چو با مرگ حریفم
ز سرهنگ چه ترسم چو از میر بجستم - حریفا اندر آتش صبر می كن
كه آتش آب می گردد به ایام - حریفی نیز خواهم غمگساری
ز بیخویشی نداند شادی از غم - وگر خواهد كه من دیوانه باشم
شوم خام و حریف خام گیرم - سبك گردیم چون باد بهاری
حریف سبزه و گلزار گردیم - زمستان و تموز از ما جدا شد
نه گرمیم ای حریفان و نه سردیم - حریف غمزه غماز گشتیم
ندیم طره طرار بودیم - حریف غمزه غماز گشتیم
به پیش طره طرار بودیم - حریف كهرباییم ار چو كاهیم
نه در زندان چو كاه كاهدانیم - شراب شیره انگور خواهم
حریف سرخوش مخمور خواهم - دانی كامروز از چه زردم
ای تو همه شب حریف نردم - زان سبو غسل قیامت بده از وسوسهام
به حق آنك ز آغاز حریفان بدهایم - رسن دام تو ما را چو رهانید ز چاه
ما از آن روز رسن باز و حریف رسنیم - همچو موسی ز درخت تو حریف نوریم
ما چرا عاشق برگ و زر قارون باشیم - هر زمان عشق درآید كه حریفان چونید
ما ز چون گفتن او واله و بیچون باشیم - وقف كردیم بر این باده جان كاسه سر
تا حریف سری و شبلی و ذاالنون باشیم - تا نجوشیم از این خنب جهان برناییم
كی حریف لب آن ساغر و پیمانه شویم - ساقی آمد كه حریفانه بده
گفتم اینك به گرو دستارم - عیسی حریف موسی یونس حریف یوسف
احمد نشسته تنها یعنی كه من جدایم - ورای وهم حریفی كنیم خوش با عشق
نه عقل گنجد آن جا نه زحمت اجسام - جز حریف ظریف نگزینیم
با كسان خسان نیامیزیم - گر چه فروتر بنشستم ز لطف
من ز حریفان به دو سر برترم - یار من و حریف من خوب من و لطیف من
چست من و ظریف من باغ من و بهار من - تا تو حریف من شدی ای مه دلستان من
همچو چراغ می جهد نور دل از دهان من - نیست شب سیاه رو جفت و حریف روز من
نیست خزان سنگ دل در پی نوبهار من - سرمه ماست گرد تو راحت ماست درد تو
كیست حریف و مرد تو ای شه مردآفرین - دو غماز دگر دارم یكی عشق و دگر مستی
حریفان را نمیگویم یكی از دیگری احسن - حریف آن لبی ای نی شب و روز
یكی بوسه پی ما اقتضا كن - از تو دارم التماسی ای حریف رازدار
حسن ظنی در هوی و مهر من با خویشتن - رقص كن در عشق جانم ای حریف مهربان
مطربا دف را بكوب و نیست بختت غیر از این - هله نیم مست گشتم قدحی دگر مدد كن
چو حریف نیك داری تو به ترك نیك و بد كن - پیش از آنك به حریفان دهی ای ساقی جمع
از همه تشنه ترم من بده آن ساغر من - تا حریف خود ببیند او یكی
امتحان او بیابد امتحان - مجلس خوش است و ما و حریفان همه خوشیم
آتش بیار و چاره مشتی سپند كن - خواهی كه شاهدان فلك جلوه گر شوند
دل را حریف صیقل آیینه رند كن - بشنیدهام كه عزم سفر میكنی مكن
مهر حریف و یار دگر میكنی مكن - اندر شكرستان تو از زهر ایمنیم
آن زهر را حریف شكر میكنی مكن - نظر به روی حریفان بكن كه مست تواند
نظر به روزن و دهلیز و آستانه مكن - نی تو حریف كی كنی ای همه چشم و روشنی
خفیه روی چو ماهیان حوض به حوض جو به جو - با كی حریف بودهای بوسه ز كی ربودهای
زلف كه را گشودهای حلقه به حلقه مو به مو - چون حریف شاه باشی ای طرب بیمن منوش
چون به بام شه روی ای پاسبان بیمن مرو - نه غم و نه غم پرستم ز غم زمانه رستم
كه حریف او شدستم كه در ستم ببست او - همه رندان و حریفان و بتان جمع شدند
وقت كار است بیا كار كن از كار مرو - به حریفان بنشین خواب مرو
همچو ماهی به تك آب مرو - تو اگر در فرح نهای كه حریف قدح نهای
چه برد طفل از لبش چو بود مست لبلبو - آمد یار و بر كفش جام میی چو مشعله
گفت بیا حریف شو گفتم آمدم هله - خرابات بتان درشد حریف رطل و ساغر شد
همه غیبش مصور شد زهی سرمست اندیشه - چه برهم گشتهاند این دم حریفان دل از مستی
برای جانت ای مه رو سری دركن در این خانه - هر روز پری زادی از سوی سراپرده
ما را و حریفان را در چرخ درآورده - من مست و حریفم مست زلف خوش او در دست
احسنت زهی شاهد شاباش زهی باده - چشم من و چشم تو حریفند
ای چشم ز چشم تو چریده - چون چرخ حریف آفتابیم
پنهان نشویم چون ستاره - بنگر سوی حریفان كه همه مست و خرابند
تو خمش باش و چنان شو هله ای عربده باره - گر بداند كه حریف لب كی خواهد شد
كی برنجد ز بریدن قلم بالیده - زعفران رخ ما از حذر چشم بد است
ما حریف چمن و لاله ستانیم همه - باده دهی مست كنی جمله حریفان مرا
عربده شان یاد دهی یا منشان درفكنی - عقل حریف جنگیی نفس مثال زنگیی
عشق چو مست و بنگیی صبر و حیا چو داوری - بشنو این خطاب را ساخته شو جواب را
ذره مر آفتاب را گشت حریف و بابتی - چشم ببستهای كه تا خواب كنی حریف را
چونك بخفت بر زرش دست دراز میكنی - نوح ز اوج موج تو گشته حریف تختهای
روح ز بوی كوی تو مست و خراب و والهی - بانك دفی كه صنج او نیست حریف چنبرش
درنرود به گوش ما چون هذیان كافری - آن صنم لطیف تو گر چه كه شد حریف تو
دست به زلف او مبر هان كه قرابه نشكنی - همه روی زمین نبود حریف آفتاب و مه
به شب پشت زمین روشن شود روی زمین تاری - نتانم بد كم از چنگی حریف هر دل تنگی
غذای گوشها گشته به هر زخمی و هر تاری - حریف من شو ای سلطان به رغم دیده شیطان
كه تا بینی رخ خوبان سر آن شاهدان خاری - بیا تا روز بر روزن بگردیم ای حریف من
ازیرا مرد خواب افكن درآمد شب به كراری - زهی كوچ و زهی رحلت زهی بخت و زهی دولت
من این را بیخبر گفتم حریفا تو خبر داری - حریف عشق پیش آید چو بیند مر تو را بیخود
كبابی از جگر در كف ز خون دل یكی جامی - مسلمانان مسلمانان ز جان پرسید كای سابق
ورای طور اندیشه حریفان را چه میپایی - ماییم در این گوشه پنهان شده از مستی
ای دوست حریفان بین یك جان شده از مستی - در غار فتم چون دل و دلدار حریفند
دلدار چو شد ای دل در غار چرایی - حریفت حاضر است آن جا كه هستی
ولیكن گر بگوید شرم داری - امروز حریف خاص عشقیم
برداشته جام لاابالی - از وسوسه چنین حریفی
وز دغدغه چنین دغایی - خواهم كه شوم شبی حریفت
ای ماه بگو كه كی برآیی - در مجلس دل درآ كه آن جا
عیش است و حریف آسمانی - هم دكان شد این دلم با عشقت ای كان طرب
خوش حریفی یافت او هم در دكان هم كارهای - یك صراحی پیشم آورد آن حریف نیك خو
گشت جانم زان صراحی بیخودی خمارهای - عسس و شحنه چه گویند حریفان ملك را
همه در روی درافتند كه بس خوب خصالی - به میان این ظریفان به سماع این حریفان
ره بوسه گر نباشد برسد كنار باری - تو نه از فرشتگانی خورش ملك چه دانی
چه كنی ترنگبین را تو حریف گندنایی - كی شود با تو معول كه چنین صاعقهای
كی كند با تو حریفی كه همه عربدهای - چون ببیند كه سر خویش نمیگیرد او
گوید او را كه حریفی و ظریفی و روی - ای نشسته با حریفان بر زمین
وز درون بر هفت كیوان میروی - این حریفان را بخندان لحظهای
مجلس ما را بیارا ساعتی - گر من غزل نخوانم بشكافد او دهانم
گوید طرب بیفزا آخر حریف كاسی - ور راه نیستی به یمین از سوی شمال
كی چون چمن حریف جنوب و شمولمی - تا چند شب پناه حریفان بد شود
تا چند روز پرده درد بر مستری - عابد و معبود من شاهد و مشهود من
عشق شناس ای حریف در دل انسانیی - مست نیم ای حریف عقل نرفت از سرم
غمزه جادوش كرد جان مرا ساحری - دم زدن ماهیان آب بود نی هوا
زانك هوا آتشیست نیست حریف تری - خرقه بده در قمارخانه عالم
خوب حریفی و سودناك قماری - از شش و از پنج بگذرید و ببینید
شهره حریفان و مقبلانه قماری - بگیر طبله شكر بخور به طبل كه نوشت
مكوب طبل فسانه چرا حریف زبانی - بت خیال تو سازی به پیش بت به نمازی
چو گبر اسیر بتانی چو زن حریف نفاسی - تو راست باش چو تیر و حریف كژ چو كمان
چو تیر زه به دهان گیر چون درافتادی - به سوی مجلس خوبان بكش حریفان را
به خضر و چشمه حیوان بكن قلاوزی - خمش كه خوان بنهادند وقت خوردن شد
حریف صرفه برد گر تمام برخوانی - مثال دنب ز پس ماندهای ز سرمستان
تو مست بستر گرمی حریف بالینی - اخلایی اخلایی خبر جان را كه میدانم
كه تو بر راه اندیشه حریفان را همی پایی - ای طربستان، چه لطیفی؟! ای سرمستان چه ظریفی؟!
ده بخوری تو بدهی یك، كی بود این شرط حریفی؟! - «حریف» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- در خانه تصویر تو یعنی دل تو
بر رویاند دو صد حریف زیبا - امشب هردل که همچو مه در طلب است
مانندهی زهره او حریف طرب است - برجه که سماع روح برپای شده است
وان دف چو شکر حریف آن نای شده است - جانی که حریف بود بیگانه شده است
عقلی که طبیب بود دیوانه شده است - دل دوش در این عشق حریف ما بود
شب تا به سحرگاه نخفت و ناسود - گفتم که مرا حریف اوباش کنند
گفتا نی نی مست شوی فاش کنند - چون آب و شراب با حریفان آمیز
چندانکه رسم بجای کج دار و مریز - امروز حریف عشق بانگی زد فاش
گر اوباشی جز بر اوباش مباش - چون باده بجوش در خم قالب خویش
وانگاه به خود حریف و هم ساقی باش - امروز چو حلقه مانده بیرون دریم
با حلقه حریف گشته همچون کمریم - چون حلقهی چشم اگر حریف نظریم
باید که ازین حلقهی در درگذریم - امشب که حریف دلبر دلداریم
یارب که چها در دل و در سر داریم - امشب که حریف مشتری و ماهم
با مهرویان چون شکر همراهم - گفتم که بر حریف غمگین منشین
جز پهلوی خوشدلان شیرین منشین - من دوش حریف تو نگشتم از خواب
خوردی و نصیب بنده پنهان کردی - امشب منم و یکی حریف چو منی
بر ساخته مجلسی برسم چمنی - ای آنکه غلام خسرو شیرینی
با عشق بساز گر حریف دینی - پیوسته حریف عشق و گرمی میباش
تا عاشق گرم از تو برد عنینی - ای آنکه حریف بازی ما بدهای
این مجلس جانست چرا تن زدهای - در سینه منم حریف و انباز کسی
سرمستم کی نهان کنم راز کسی - شادی شادی و ای حریفان شادی
زان سوسن آزاد هزار آزادی - خفتند حریفان همه چارهات اینست
کاندر می لعل و در سر خود پیچی