غزل شماره ۲۲۵۵
بنشسته به گوشه‌ای دو سه مست ترانه گو
ز دل و جان لطیفتر شده مهمان عنده
ز طرب چون حشر شود سرشان مستتر شود
فتد از جنگ و عربده سر مستان میان كو
ز اشارات روحشان ز صباح و صبوحشان
عسل و می روان شود به چپ و راست جوی جو
نفسیشان معانقه نفسیشان معاشقه
نفسی سجده طرب نفسی جنگ و گفت و گو
نفسی یار قندلب شكرین شكرنسب
به چنین حال بوالعجب تو از ایشان ادب مجو
به خدا خوب ساقیی كه وفادار و باقیی
به حلیمی گناه جو به طبیعت نشاط خو
قدحی دو ز دست خود بده ای جان به مست خود
هله تا راز آسمان شنوی جمله مو به مو
تو بر او ریز جام می كه حجاب وی است وی
هله تا از سعادتت برهد اوی او ز او
چو خرد غرق باده شد در دولت گشاده شد
سر هر كیسه كرم بگشاید كه انفقوا
بهل آن پوست مغز بین صنم خوب نغز بین
هله بردار ابر را ز رخ ماه تو به تو
پس از این جمله آب‌ها نرود جز بجوی ما
من سرمست می‌كشم ز فراتش سبو سبو
من و دلدار نازنین خوش و سرمست همچنین
به گلستان جان روان ز گلستان رنگ و بو
نظری كن به چشم او به جمال و كرشم او
نظری كن به خال او به حق صحبت ای عمو
تو اگر در فرح نه‌ای كه حریف قدح نه‌ای
چه برد طفل از لبش چو بود مست لبلبو
چو شدی محرم فلك سبك ای یار بانمك
بنگر ذره ذره را زده زیر بغل كدو
چو تف آفتاب زد ره ذرات بی‌عدد
بشكافید پرده شان نپذیرد دگر رفو
به لبانت ز دست شد سر او باز مست شد
زند او باز این زمان چو كبوتر بقوبقو
تو بخسپی و عشق و دل گذران بی ز غش و غل
ز ره خواب بر فلك خوش و سرمست دو به دو
بخورند از نخیل جان كه ندیده‌ست انس و جان
رطب و تمر نادری كه نگنجد در این گلو
كه ابیت بمهجتی شرفا عند سیدی
ز طعام و شراب حق بخورم اندر آن غلو
هله امشب به خانه رو كه دل مست شد گرو
چو شود روز خوش بیا شنو این را تمام تو
تو بگو باقی غزل كه كند در همه عمل
كه تویی عشق و عشق را نبود هیچ كس عدو
تو بگو كب كوثری خوش و نوش و معطری
همه را سبز كن طری و ز پژمردگی بشو
آسمانبادهباقیجامحجابحریفخداخوابدولتدیدهساقیسبوشرابصباصباحصبوحصحبتصنمطربعاشقعشقغزلقدحمحرممستنشاطوفاچشمگلستان
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- هین كژ و راست می‌روی باز چه خورده‌ای بگو
- ای عاشقان ای عاشقان آن كس كه بیند روی او
- همه خوردند و برفتند و بماندم من و تو
- تو بمال گوش بربط كه عظیم كاهل است او
- طرب اندر طرب است او كه در عقل شكست او
نظرات نوشته شده