«شراب» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «شراب» در غزلیات حافظ شیرازی
- دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس
کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا - راه دل عشاق زد آن چشم خماری
پیداست از این شیوه که مست است شرابت - شراب خورده و خوی کرده می روی به چمن
که آب روی تو آتش در ارغوان انداخت - نخفته ام ز خیالی که می پزد دل من
خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست - ما را ز خیال تو چه پروای شراب است
خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است - چون نقش غم ز دور ببینی شراب خواه
تشخیص کرده ایم و مداوا مقرر است - دی وعده داد وصلم و در سر شراب داشت
امروز تا چه گوید و بازش چه در سر است - زاهد شراب کوثر و حافظ پیاله خواست
تا در میانه خواسته کردگار چیست - غلام نرگس جماش آن سهی سروم
که از شراب غرورش به کس نگاهی نیست - کنون که می دمد از بوستان نسیم بهشت
من و شراب فرح بخش و یار حورسرشت - حافظ شراب و شاهد و رندی نه وضع توست
فی الجمله می کنی و فرو می گذارمت - بده ساقی شراب ارغوانی
به یاد نرگس جادوی فرخ - دی پیر می فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غم دل ببر ز یاد - شراب و عیش نهان چیست کار بی بنیاد
زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد - برو معالجه خود کن ای نصیحتگو
شراب و شاهد شیرین که را زیانی داد - من و انکار شراب این چه حکایت باشد
غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد - دلق و سجاده حافظ ببرد باده فروش
گر شرابش ز کف ساقی مه وش باشد - بیا ای شیخ و از خمخانه ما
شرابی خور که در کوثر نباشد - شرابی بی خمارم بخش یا رب
که با وی هیچ درد سر نباشد - شراب لعل و جای امن و یار مهربان ساقی
دلا کی به شود کارت اگر اکنون نخواهد شد - کرشمه تو شرابی به عاشقان پیمود
که علم بی خبر افتاد و عقل بی حس شد - گفتم شراب و خرقه نه آیین مذهب است
گفت این عمل به مذهب پیر مغان کنند - شراب بی غش و ساقی خوش دو دام رهند
که زیرکان جهان از کمندشان نرهند - یک دو جامم دی سحرگه اتفاق افتاده بود
و از لب ساقی شرابم در مذاق افتاده بود - چهل سال رنج و غصه کشیدیم و عاقبت
تدبیر ما به دست شراب دوساله بود - دی عزیزی گفت حافظ می خورد پنهان شراب
ای عزیز من نه عیب آن به که پنهانی بود - به دور گل منشین بی شراب و شاهد و چنگ
که همچو روز بقا هفته ای بود معدود - ز دست شاهد نازک عذار عیسی دم
شراب نوش و رها کن حدیث عاد و ثمود - شب شراب خرابم کند به بیداری
وگر به روز شکایت کنم به خواب رود - حباب را چو فتد باد نخوت اندر سر
کلاه داریش اندر سر شراب رود - صفیر مرغ برآمد بط شراب کجاست
فغان فتاد به بلبل نقاب گل که کشید - جز نقد جان به دست ندارم شراب کو
کان نیز بر کرشمه ساقی کنم نثار - ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود
تسبیح شیخ و خرقه رند شرابخوار - زاهد اگر به حور و قصور است امیدوار
ما را شرابخانه قصور است و یار حور - جز فلاطون خم نشین شراب
سر حکمت به ما که گوید باز - مهل که روز وفاتم به خاک بسپارند
مرا به میکده بر در خم شراب انداز - بیا و کشتی ما در شط شراب انداز
خروش و ولوله در جان شیخ و شاب انداز - راهم شراب لعل زد ای میر عاشقان
خون مرا به چاه زنخدان یار بخش - شراب تلخ می خواهم که مردافکن بود زورش
که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش - شراب خانگی ترس محتسب خورده
به روی یار بنوشیم و بانگ نوشانوش - شراب خانگیم بس می مغانه بیار
حریف باده رسید ای رفیق توبه وداع - اگر شراب خوری جرعه ای فشان بر خاک
از آن گناه که نفعی رسد به غیر چه باک - به وقت گل شدم از توبه شراب خجل
که کس مباد ز کردار ناصواب خجل - عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام
مجلس انس و حریف همدم و شرب مدام - مرا که نیست ره و رسم لقمه پرهیزی
چرا ملامت رند شرابخواره کنم - شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد
لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم - شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم
نسیم عطرگردان را شکر در مجمر اندازیم - می کشیم از قدح لاله شرابی موهوم
چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم - بوی بنفشه بشنو و زلف نگار گیر
بنگر به رنگ لاله و عزم شراب کن - صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن - روزی که چرخ از گل ما کوزه ها کند
زنهار کاسه سر ما پرشراب کن - شراب لعل کش و روی مه جبینان بین
خلاف مذهب آنان جمال اینان بین - شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو - سلام کردم و با من به روی خندان گفت
که ای خمارکش مفلس شراب زده - گفت حافظ دگرت خرقه شراب آلوده ست
مگر از مذهب این طایفه بازآمده ای - دوش رفتم به در میکده خواب آلوده
خرقه تردامن و سجاده شراب آلوده - فردا شراب کوثر و حور از برای ماست
و امروز نیز ساقی مه روی و جام می - سخا نماند سخن طی کنم شراب کجاست
بده به شادی روح و روان حاتم طی - مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی
پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی - وصف رخ چو ماهش در پرده راست ناید
مطرب بزن نوایی ساقی بده شرابی - از فریب نرگس مخمور و لعل می پرست
حافظ خلوت نشین را در شراب انداختی - از چار چیز مگذر گر عاقلی و زیرک
امن و شراب بی غش معشوق و جای خالی - این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی
وین دفتر بی معنی غرق می ناب اولی - تا بی سر و پا باشد اوضاع فلک زین دست
در سر هوس ساقی در دست شراب اولی - اگر این شراب خام است اگر آن حریف پخته
به هزار بار بهتر ز هزار پخته خامی - نوش کن جام شراب یک منی
تا بدان بیخ غم از دل برکنی - دل گشاده دار چون جام شراب
سر گرفته چند چون خم دنی - که ای صوفی شراب آن گه شود صاف
که در شیشه برآرد اربعینی - سعدی شیرازی
- «شراب» در غزلیات سعدی شیرازی
- قوم از شراب مست وز منظور بی نصیب
من مست از او چنان که نخواهم شراب را - فتنه باشد شاهدی شمعی به دست
سرگران از خواب و سرمست از شراب - دمادم درکش ای سعدی شراب صرف و دم درکش
که با مستان مجلس درنگیرد زهد و پرهیزت - دیوانه به حال خویش بگذار
کاین مستی ما نه از شرابست - دگر بخفته نمی بایدم شراب و سماع
که نیک نامی در دین عاشقان ننگست - شراب از دست خوبان سلسبیلست
و گر خود خون میخواران سبیلست - شراب خورده معنی چو در سماع آید
چه جای جامه که بر خویشتن بدرد پوست - هر کو شراب عشق نخوردیست و درد درد
آنست کز حیات جهانش نصیب نیست - سرش مدام ز شور شراب عشق خراب
چو مست دایم از آن گرد شور و شر می گشت - زین گونه صد هزار کس از پیر و از جوان
مست از شراب عشق چو من بی خبر فتاد - مست شراب و خواب و جوانی و شاهدی
هر لحظه پیش مردم هشیار بگذرد - بگیر جامه صوفی بیار جام شراب
که نیک نامی و مستی به هم نیامیزند - دیگران را تلخ می آید شراب جور عشق
ما ز دست دوست می گیریم و شکر می شود - ما مست شراب ناب عشقیم
نه تشنه سلسبیل و کافور - بی تو گر در جنتم ناخوش شراب سلسبیل
با تو گر در دوزخم خرم هوای زمهریر - شراب وصل تو در کام جان من ازلیست
هنوز مستم از آن جام آشنایی باز - بوسه ای بر کنار ساغر نه
پس بگردان شراب شهدآمیز - قیامت باشد آن قامت در آغوش
شراب سلسبیل از چشمه نوش - ساقی بده آن شراب گلرنگ
مطرب بزن آن نوای بر چنگ - من آن نیم که حلال از حرام نشناسم
شراب با تو حلالست و آب بی تو حرام - حریف دوست که از خویشتن خبر دارد
شراب صرف محبت نخوردست تمام - در این سماع همه ساقیان شاهدروی
بر این شراب همه صوفیان دردآشام - شراب وصلت اندرده که جام هجر نوشیدم
درخت دوستی بنشان که بیخ صبر برکندم - بنال مطرب مجلس بگوی گفته سعدی
شراب انس بیاور که من نه مرد نبیدم - باز از شراب دوشین در سر خمار دارم
وز باغ وصل جانان گل در کنار دارم - شراب خورده ساقی ز جام صافی وصل
ضرورتست که درد سر خمار کشم - هر کو شراب فرقت روزی چشیده باشد
داند که سخت باشد قطع امیدواران - زهد نخواهد خرید چاره رنجور عشق
شمع و شرابست و شید پیش تو نفروختن - گر می به جان دهندت بستان که پیش دانا
ز آب حیات بهتر خاک شرابخانه - صوفی چگونه گردد گرد شراب صافی
گنجشک را نگنجد عنقا در آشیانه - بی روی توام جنت فردوس نباید
کاین تشنگی از من نبرد هیچ شرابی - به چشمانت که گر زهرم فرستی
چنان نوشم که شیرینتر شرابی - چنان مستم که پنداری نماند امید هشیاری
به هش بازآمدی مجنون اگر مست شرابستی - ز کبر و ناز چنان می کنی به مردم چشم
که بی شراب گمان می برد که مخموری - ای دریغا گر شبی در بر خرابت دیدمی
سرگران از خواب و سرمست از شرابت دیدمی - شبست و شاهد و شمع و شراب و شیرینی
غنیمتست چنین شب که دوستان بینی - خیام نیشابوری
- «شراب» در رباعیات خیام نیشابوری
- یک کوزه شراب تا بهم نوش کنیم
زان پیش که کوزهها کنند از گل ما - مائیم و می و مطرب و این کنج خراب
جان و دل و جام و جامه در رهن شراب - می لعل مذابست و صراحی کان است
جسم است پیاله و شرابش جان است - خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر
دوری دو سه پیشتر ز ما مست شدند - یک جام شراب صد دل و دین ارزد
یک جرعه می مملکت چین ارزد - آه این چه شراب است که تا روز شمار
بیخود شده و بیخبرند از همه کار - برخیز ز خواب تا شرابی بخوریم
زان پیش که از زمانه تابی بخوریم - مولوی
- «شراب» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- اول شرابی دركشی سرمست گردی از خوشی
بیخود شوی آنگه كنی آهنگ ما آهنگ ما - دورم ز خضرای دمن دورم ز حورای چمن
دورم ز كبر و ما و من مست شراب كبریا - آمد شراب آتشین ای دیو غم كنجی نشین
ای جان مرگ اندیش رو ای ساقی باقی درآ - روترشی چرا مگر صاف نبد شراب تو
از پی امتحان بخور یك قدح از شراب ما - الا ساقی به جان تو به اقبال جوان تو
به ما ده از بنان تو شراب ارغوانی را - گلستان را گلستان را خماری بد ز جور دی
فرستاد او فرستاد او شرابات نباتی را - ساقی ز شراب حق پر دار شرابی را
درده می ربانی دلهای كبابی را - بفزای شراب ما بربند تو خواب ما
از شب چه خبر باشد مر مردم خوابی را - تا خیزد ای فرخ زین سو اخ و زان سو اخ
بركن هله ای گلرخ سغراق و شرابی را - ای ساقی شور و شر هین عیش بگیر از سر
پر كن ز می احمر سغراق و شرابی را - شراب صرف سلطانی بریزیم
بخوابانیم عقل ذوفنون را - دلا در بزم شاهنشاه دررو
پذیرا شو شراب احمری را - ای ساقی دل ز كار واماندم
وقتست بده شراب كاری را - آراسته كن مرا و مجلس را
كراستهای شرابداری را - بزمیست نهان چنین حریفان را
جا نیست دگر شرابخواری را - ور نیست شراب بینشانیت
پس شاهد چیست این نشانها - این جاست شراب لایزالی
درریز تو ساقیا از این جا - پیش آر شراب رنگ آمیز
ای ساقی خوب خوب سیما - آن عربده در شراب دنیاست
در بزم خدا نباشد آنها - نی شورش و نی قیست و نی جنگ
ساقیست و شراب مجلس آرا - ساقی تو شراب لامكان را
آن نام و نشان بینشان را - مخمور توام به دست من ده
آن جام شراب گوهری را - سر می نهد این خمار از بن
هر لحظه شراب آن سری را - ساقیا گردان كن آخر آن شراب صاف را
محو كن هست و عدم را بردران این لاف را - عقل نامحرم برون ران تو ز خلوت زان شراب
تا نماید آن صنم رخسار نارت ساقیا - نفسی یار شرابم نفسی یار كبابم
چو در این دور خرابم چه كنم دور زمان را - اگر آن میی كه خوردی به سحر نبود گیرا
بستان ز من شرابی كه قیامتست حقا - بیار ساقی باقی كه جان جانهایی
بریز بر سر سودا شراب حمرا را - دلی كه پند نگیرد ز هیچ دلداری
بر او گمار دمی آن شراب گیرا را - زهی شراب كه عشقش به دست خود پختهست
زهی گهر كه نبودهست هیچ دریا را - تو ماندهای و شراب و همه فنا گشتیم
ز خویشتن چه نهان میكنی تو سیما را - شراب خام بیار و به پختگان درده
من از كجا غم هر خام قلتبان ز كجا - شرابخانه درآ و در از درون دربند
تو از كجا و بد و نیك مردمان ز كجا - شراب عشق ابد را كه ساقیش روح است
نگیرد و نكشد ور كشد چنین كشدا - شراب داد خدا مر مرا تو را سركا
چو قسمتست چه جنگست مر مرا و تو را - شراب آن گل است و خمار حصه خار
شناسد او همه را و سزا دهد به سزا - می مرده چه خوری هین تو مرا خور كه میم
انا زق ملت فیه شراب و سقا - شرابا اذا ما ینشر الریح طیبها
تحن الیها الوحش من جانب الفلا - فوجدناه رفیقا و مناصا و طریقا
و شرابا و رحیقا فسقانا و سقینا - از خطابش هست گشتی چون شراب از سعی آب
وز شرابش نیست گشتی همچو آب اندر شراب - یا وصال یار باید یا حریفان را شراب
چونك دریا دست ندهد پای نه در جوی آب - ز كف چنین شرابی ز دم چنین خطابی
عجبست اگر بماند به جهان دلی مدب - امشب شراب وصلت بر خاص و عام ریزم
شادی آنك ماهت بر روزنست امشب - پس ساقیان ابر همان دم روان شوند
با جره و قنینه و با مشك پرشراب - آن را كه لقمههای بلاها گوار نیست
زانست كو ندید گوارش از این شراب - میر شرابخانه چو شد با دلم حریف
خونم شراب گشت ز عشق و دلم كباب - چون دیده پر شود ز خیالش ندا رسد
احسنت ای پیاله و شاباش ای شراب - شمس تبریز جام عشق از تو
و خذ الكبد للشراب كباب - شراب ما ز خون خصم باشد
كه شیران را ز صیادیست لذات - یكی گوید كه این از عشق ساقیست
یكی گوید كه این فعل شرابست - شراب و عشق و رنگم هر سه غماز
یكی پنهان سه غماز این چه شیوهست - ایا ساقی توی قاضی حاجات
شرابی ده كه آرد در مراعات - شب خیز كنید ای حریفان
شمعست و شراب و یار تنهاست - عاشق به جهان چه غصه دارد
تا جام شراب وصل برجاست - هین كه گردن سست كردی كو كبابت كو شرابت
هین كه بس تاریك رویی ای گرفته آفتابت - او سر است و ما چو دستار اندر او پیچیدهایم
از شراب آن سری گردد سر و دستار مست - شمس تبریزی برآمد در دلم بزمی نهاد
از شراب عشق گشتست این در و دیوار مست - مطرب و یار من و شمع و شراب
این چنین عیش مهیا خوشكست - آن شهریار اعظم بزمی نهاد خرم
شمع و شراب و شاهد امروز رایگانست - بشنو نوای نای كز آن نفخه بانواست
دركش شراب لعل كه غم در كشاكش است - بفزا شراب خامش و ما را خموش كن
كاندر درون نهفتن اشیاء مباركست - ز آفتاب سعادت مرا شراباتست
كه ذرههای تنم حلقه خراباتست - شراب لعل بیاورد شاه كاین ركنیست
خمش كه وقت جنون و نه وقت كشف غطاست - علی الخصوص شرابی كه اولیا نوشند
كه جوش و نوش و قوامش ز خم لطف خداست - خم شراب میان هزار خم دگر
به كف و تف و به جوش و به غلغله پیداست - بدانك سركه فروشی شراب كی دهدت
كه جرعهاش را صد من شكر به نقد بهاست - طهارتیست ز غم باده شراب طهور
در آن دماغ كه بادهست باد غم ز كجاست - ز دردی غم و اندیشه سیر چون نشوی
جمال یار و شراب مغانه را چه شدست - چه رعنا رقیبی چه شیرین طبیبی
كه در سر شرابی پزیدی كه نوشت - عشق تو آورد شراب و كباب
عقل به یك گوشه نشستن گرفت - ای ز بگه خاسته سر مست مست
مست شرابی و شراب الست - ای شراب طهور از كف حور
بر حریفان مجلس تو مباح - جان چیست خم خسروان در وی شراب آسمان
زین رو سخن چون بیخودان هر دم پریشان میرود - آمد شرابی رایگان زان رحمت ای همسایگان
وان ساقیان چون دایگان شیرین و مشفق بر ولد - خلوتیان آسمان تا چه شراب میخورند
روح خراب و مست شد عقل خمار میرسد - شرابش ده بخوابانش برون بر از گلستانش
كه تا در گردن او فردا ز غم حبل مسد بیند - شرابیست شرابیست خدا را پنهانی
كه دنیا و شما نیز ز یك جرعه آنید - شراب عاشقان از سینه جوشد
حریف عشق در اسرار باشد - خمهای شراب عشق برجوشد
هنگام كباب و بابزن گردد - آن جام شراب ارغوانی
وان آب حیات زندگانی - زان جام شراب ارغوانی
زان چشمه آب زندگانی - از لعل لبش شراب نوشید
وز خنده او شكر بخایید - پیش از آن كاندر جهان باغ و می و انگور بود
از شراب لایزالی جان ما مخمور بود - جان ما همچون جهان بد جام جان چون آفتاب
از شراب جان جهان تا گردن اندر نور بود - چشم تو در چشمها ریزد شرابی كز صفا
زان سوی هفتاد پرده دیده را ره بین كند - دل كباب و خون دیده پیشكش پیشش برم
گر تقاضای شراب و یخنی و طرغو كند - در دل مردان شیرین جمله تلخیهای عشق
جز شراب و جز كباب و شكر و حلوا نبود - این شراب و نقل و حلوا هم خیال احولست
اندر آن دریای بیپایان بجز دریا نبود - از شراب صرف باقی كاسه سر پر كنید
فرش عقل و عاقلی از بهر لله طی كنید - سر خنبها گشادم ز هزار خم چشیدم
چو شراب سركش تو به لب و سرم نیامد - جانم مباد هرگز گر جانم از شرابش
وز مستی جمالش از خود خبیر باشد - جام شراب وصل تو پر كن ز فضل خود
تا كام جان روا شود از جام و كام عید - تبریز با شراب چنان صدر نامدار
بر تو حرام باشد بیشبهه تو جام عید - تا چند خرقه بردرم از بیم و از امید
درده شراب و واخرام از بیم و از امید - خاموش كن كه جان ز فرح بال میزند
تا آن شراب در سر و رگهای جان دوید - زین راه نابدید معما كی بو برد
آنك از شراب عشق ازل خورد یا چشید - ساقی بیرنگ و لاف ریخت شراب از گزاف
رقص جمل كرد قاف عیش ممدد رسید - كه در سرم ز شرابش نه چشم ماند نه خوابش
به دست ساقی نابش مگر سرم چو كدو شد - ز های و هوی حریفان ز نای و نوش ظریفان
هوای نور صبوح و شراب نار چه میشد - بیا كه ساقی عشق شراب باره رسید
خبر ببر بر بیچارگان كه چاره رسید - امیر عشق رسید و شرابخانه گشاد
شراب همچو عقیقش به سنگ خاره رسید - شراب حاضر و معشوق مست و من عاشق
مرا قرار نباشد به بو مرا مدهید - شراب آتش و ما زادهایم از آتش
اگر حریف شناسید جز به ما مدهید - شراب را تو نبینی و مست را بینی
نبینی آتش دل را و خانهها پردود - بلیس اگر ز شراب خدای مست بدی
ز صد گنه نشدی هیچ طاعتش مردود - زهی صباح مبارك زهی صبوح عزیز
ز شاه جام شراب و ز ما ركوع و سجود - شراب صافی و سلطان ندیم و دولت یار
دگر نیارم گفتن كه در میانه چه بود - چو پاك داشت شكم را رسید باده پاك
زهی شراب و زهی جام و بزم و گفت و شنود - شراب عشق چو خوردی شنو صلای كباب
ز مقبلی كه دلش داغ انبیا دارد - به باغ جمله شراب خدای مینوشند
در آن میانه كسی نیست كو گلو دارد - به طور موسی بنگر كه از شراب گزاف
دهان ندارد و اشكم چهارسو دارد - چو مست چشم تو نبود شراب را چه طرب
چو همرهم تو نباشی سفر چه سود كند - شراب لطف خداوند را كرانی نیست
وگر كرانه نماید قصور جام بود - تو جام هستی خود را برو قوامی ده
كه آن شراب قدیمست و باقوام بود - شكوفههاست درختان زهد را ز شراب
نه آن شراب كه اشكوفههاش قی باشد - و چون شدند همه سخره سال و جواب
شما به خلوت ساغر پر از شراب كنید - هر شرابی كه دوست ساقی نیست
جز خمار و شكوفه نفزاید - آن دل پرخواره ز عشق شراب
هفت قدح از دگران برفزود - ای شاهد سیمین ذقن درده شرابی همچو زر
تا سینهها روشن شود افزون شود نور نظر - چون خواب را درهم زدی درده شراب ایزدی
زیرا نشاید در كرم بر خلق بستن هر دو در - تا در شراب آغشتهام بیشرم و بیدل گشتهام
اسپر سلامت نیستم در پیش تیغم چون سپر - اگر مشتاق اشراقات شمس الدین تبریزی
شراب صبر و تقوا را تو بیاكراه و صفرا خور - اگر خواهی كه چون مجنون حجاب عقل بردری
ز دست عشق پابرجا شراب آن جا ز بیجا خور - خاكش خوش باد كوست عاشق
خاكش ز شراب جان مخمر - بشنو ز بهار نو سقاهم
در جام كن آن شراب احمر - می بیار ای عشق بهر جان فرزندان خویش
محو كن اندیشهها را زان شراب چون شرر - چون ز شب نیمی بشد مستان همه بیخود شدند
ما بماندیم و شب و شمع و شراب و آن نگار - گر چه پیر كهنهای در حكمت و ذوق و صفا
از شراب صاف ما هستی تو پیرا دور دور - شمس دین نقل و شراب و شمس دین چنگ و رباب
شمس دین خمر و خمار و شمس دین هم نور و نار - اگر آتش است روزه تو زلال بین نه كوزه
تری دماغت آرد چو شراب همچو آذر - گر چه مست افتاده بودم از شراب
گشت یك یك موی بر من دیده ور - یك ساغر لطیفی كز غایت لطیفی
گویی همه شرابست خود نیست هیچ ساغر - از آسمان فرست شرابی كز آن شراب
اندر زمین نماند یك عقل هوشیار - درده از آن شراب كه اول بدادهای
زان چشمهای مست تو بشكن مرا خمار - خمار درد سرت از شراب مرگ شناس
مده شراب بنفشه بهل شراب انار - بخور شراب انابت بساز قرص ورع
ز توبه ساز تو معجون غذا ز استغفار - كجا شراب طهور و كجا می انگور
طهور آب حیاتست و آن دگر مردار - زهی شراب و زهی ساغر و زهی ساقی
كه جانها و روانها نثار باد نثار - دلست خنب شراب خدا سرش بگشا
سرش به گل بگرفتست طبع بدكردار - بیا كه در دل من رازهای پنهانست
شراب لعل بگردان و پردهای مگذار - ز مطربان خوش آواز و نعره مستان
شراب در رگ خمار گم كند رفتار - غلط محمد ساقی نبود جامی بود
پر از شراب و خدا بود ساقی ابرار - از آن شراب كه گر جرعهای از او بچكد
ز خاك شوره بروید همان زمان گلزار - شراب عشق بنوشیم و بار عشق كشیم
چنانك اشتر سرمست در میان قطار - شراب لعل كه گر نیم شب برآرد جوش
میان چرخ و زمین پر شود از او انوار - درآ به حلقه رندان كه مصلحت اینست
شراب و شاهد و ساقی بیشمار نگر - خمار عشق درآرد به گور تو تحفه
شراب و شاهد و شمع و كباب و نقل و بخور - ز توست این شجره و خرقهاش تو دادستی
كه از شراب تو اشكوفه كردهاند اشجار - قدح شكست و شرابم نماند و من مخمور
خراب كار مرا شمس دین كند معمور - مقیم شد به خرابات و جمله رندان را
خراب كرد و نشد از شراب باری سیر - چو همنشین شود انگور با خم سركه
شراب او ترشی شد حریف اوست كبر - ساقی صوفیان شرابی ده
كان نه از خم بود نه از انگور - ز آن شرابی كه بوی جوشش او
مردگان را برون كشد از گور - حق چو شراب ازلی دردهد
مرد خورد باده حق مردوار - پیاپی میستان از حق شرابی
ندارد غیر عاشق اندر آن پوز - آمیخته باش با حریفان
با آب شراب را میامیز - یاد تو شراب و یاد ما آب
ما چون سرخر تو همچو پالیز - گفتم اگر بیابمت من چه كنم شراب را
نیست روا تیممی بر لب نیل و بر ارس - گفت كباب خور پی قوت دل بگفتمش
دل همگی كباب شد سوی شراب ران فرس - گفت شراب اگر خوری از كف هر خسی مخور
باده منت دهم گزین صاف شده ز خاك و خس - بیا بیا به شرابی و ساقیی كه مپرس
درآ درآ بر آن شاه خوش سلام مترس - شراب كاس كیكاووس ده مخمور عاشق را
دقیقه دانی و فن را به پیش فكر عاقل كش - هم ظریفی هم حریفی هم چراغی هم شراب
هم جهانی هم نهانی هم عیانی شاد باش - دل از تو شرحه شرحه بنشین كباب میخور
خون چون میست جوشان بنشین شراب میچش - غرق شدم در شراب عقل مرا برد آب
گفت خرد الوداع بازنیایم به هوش - كسی كه خورد شرابش ز دست ساقی عشقش
همان شراب مقدم تو پر كن و برسانش - از آنك هیچ شرابی خمار او ننشاند
دغل میار تو ساقی مده از این و از آنش - چندان شراب ریخت كنون ساقی ربیع
مستسقیان خاك از این فیض كرده كاغ - بگردان شراب ای صنم بیدرنگ
كه بزمست و چنگ و ترنگاترنگ - تو گویی كه بیدست و شیشه كه دید
شراب دلارام و بكنی و بنگ - شراب خوار كه نامیخت با شراب این آب
كشد خمار پیاپی تو باش لاتعجل - خمش كن كاندر این وادی شرابی بود جاویدی
رواق و درد او خوردم كه هر دو بود درخوردم - میان روزه داران خوش شراب عید در می كش
نه آن مستی كه شب آیی ز ترس خلق چون كزدم - شرابی نی كه درریزی سحر مخمور برخیزی
دروغین است آن باده از آن افتاده كوته دم - شرابی نی كه درریزی سر مخمور برخیزی
دروغین است آن باده از آن افتاد كوته دم - میان روزه داران خوش شراب عشق در می كش
نه آن مستی كه شب آیی ز شرم خلق چون كزدم - طبیبیم حكیمیم طبیبان قدیمیم
شرابیم و كبابیم و سهیلیم و ادیمیم - وان گاه كدو بر سر من پر ز شرابی
دارمش نگوسار از او من نچكانم - شراب حق حلال اندر حلال است
می خنب خدا نبود محرم - زبانم از شراب او شكستهست
ز دستانش شكسته دست و پایم - شراب شیره انگور خواهم
حریف سرخوش مخمور خواهم - بیساقی و بیشراب مستم
بیتخت و كلاه كیقبادم - هر دم ز شراب بینشانی
خود مستتریم ما چه دانیم - در سر خود پیچ ای دل مست و بیخود چون شراب
همچنین می رو خراب از بوی خم تا روی خم - تو بدان شیشه پرستی كه ز شیشه است شرابت
می من نیست ز شیره ز چه رو شیشه پرستم - من اگر مست و خرابم نه چو تو مست شرابم
نه ز خاكم نه ز آبم نه از این اهل زمانم - تو گواه باش خواجه كه ز توبه توبه كردم
بشكست جام توبه چو شراب عشق خوردم - به جمال بینظیرت به شراب شیرگیرت
كه به گرد عهد و توبه نروم دگر نگردم - چو دلت چو سنگ باشد پر از آتشم چو آهن
تو چو لطف شیشه گیری قدح و شراب گویم - تو چه عاشق فراقی چه ملولی و چه عاقی
ز كف جز تو ساقی ندهد طرب شرابم - همه را به لطف جان كن همه را ز سر جوان كن
به شراب اختیاری كه رباید اختیارم - چه كمی درآید آخر به شرابخانه تو
اگر از شراب وصلت ببری ز سر خمارم - ساقیا زین همه بگذر بده آن جام شراب
همه را جمله یكی كن كه در این افرادیم - چشم مست تو قدح بر سر ما می ریزد
ما چه موقوف شراب و می و افیون باشیم - خواهم شراب ناری تو دیگ پیشم آری
كی گرد دیگ گردم آخر نه كفچلیزم - درده شراب رهبان ای همدم مسیحان
نی چون خران عنگم نی عاشق كمیزم - درده شراب یك سان تا جمله جمع باشیم
تا نقشهای خود را یك یك فروتراشیم - ما پر شدیم تا به گلو ساقی از ستیز
می ریزد آن شراب به اسراف همچو یم - برخیز تا شراب به رطل و سبو خوریم
بزم شهنشهست نه ما باده می خریم - بحری است شهریار و شرابی است خوشگوار
درده شراب لعل ببین ما چه گوهریم - خورشید لایزال چو ما را شراب داد
از كبر در پیاله خورشید ننگریم - پیش آر آن شراب خردسوز دلفروز
تا همچو دل ز آب و گل خویش بگذریم - شرابخانه عالم شدهست سینه من
هزار رحمت بر سینه جوامردم - همه جمال تو بینم چو چشم باز كنم
همه شراب تو نوشم چو لب فراز كنم - بیار جام اناالحق شراب منصوری
در این زمان كه چو منصور زیر دار توام - به زیر چرخ ننوشم شراب ای زهره
كه من عدو قدحهای زهربار توام - چگونه كافر باشم چو بت پرست توام
چگونه فاسق باشم شرابخوار توام - به جان عشق كه از جان جان لطیفتر است
كه عاشقان را عشق است هم شراب و طعام - نه عشق ساقی و مخمور اوست جان شب و روز
نه آن شراب ازل را شدهست جسمم جان - چو جان ما ز نفخت است فیه من روحی
روا بود كه نفختش بود شراب و طعام - بیار جام شرابی كه رشك خورشید است
به جان عشق كه از غیر عشق بیزارم - ما همه همدلیم و همراهیم
جمله از یك شراب سرمستیم - همچو شرابی كه عرب خورد و گفت
صل علی دنتها و ارتسم - چو شراب تو بنوشم چو شراب تو بجوشم
چو قبای تو بپوشم ملكم شاه قبادم - ز اشكم شرابت آورم وز دل كبابت آورم
این است تر و خشك من پیدا بود امكان من - باده خاص خوردهای نقل خلاص خوردهای
بوی شراب می زند خربزه در دهان مكن - دوش شراب ریختی وز بر ما گریختی
بار دگر گرفتمت بار دگر چنان مكن - گردن آنك دست او دست حدث پرست او
تیره كند شراب ما تا بزنیم هین و هین - باده خاص خوردهای جام خلاص خوردهای
بوی شراب می زند لخلخه در دهان مكن - كباب است و شراب امشب حرام و كفر خواب امشب
كه امشب همچو چتر آمد نهان در چتر شب سلطان - جانها كه به ذوق آمد در عشق دو جوق آمد
در عشق شراب است آن در عشق سبوی است این - قضا خواهی كه از بالا بگردد
شراب پاك بالا را بگردان - شرابی ده كه اندر جا نگنجم
چو فرمودی مرا جا را بگردان - راست ماند تلخی دلبر به تلخی شراب
سازوار اندر مزاج و تلخ تلخ اندر زبان - همچو چشم كشتگان چشمان من حیران او
وز شراب عشق او این جان من بیخویشتن - چون شراب موسی افكن زان خضر كف دررسد
صد چو جان من درآید چون كمر اندر میان - من كی باشم از زمین تا آسمان مستان پرند
كز شراب تو ندانند از زمین تا آسمان - كز شراب جان من رویدهمی تبریز در
لالهها و گلبنان بر شیوه رخسار من - چه شراب است كز آن بو گلتر آهوی ناف است
به زمستان نه كه دیدی همه را چون سگ گرگین - چو شراب لاله رنگت به دماغها برآید
گل سرخ شرم دارد ز رخ و عذار مستان - چو جناح و قلب مجلس ز شراب یافت مونس
ببرد گلوی غم را سر ذوالفقار مستان - ساقیا برخیز و می در جام كن
وز شراب عشق دل را دام كن - زهره كمین كنیزك بزم و شراب توست
دفع كسوف دل كن و مه را غلام كن - دارد طامات ما بوی خرابات ما
هست شرابات ما از كف شاهنشهان - شراب حاضر و دولت ندیم و تو ساقی
بده شراب و دغلهای ساقیانه مكن - چهار شعر بگفتم بگفت نی به از این
بلی ولیك بده اولا شراب گزین - بجوشان بجوشان شرابی ز سینه
بهاری برآور از این برگ ریزان - بیاور بیاور شرابی كه گفتی
مگو كه نگفتم مرنجان مرنجان - شرابی شرابی كه دل جمع گردد
چو دل جمع گردد شود تن پریشان - نخواهم نخواهم شرابی بهایی
از آن بحر بگشا شراب فراوان - شرابی چون زر سوری ولی نوری نه انگوری
برد از دیدهها كوری بپراند سوی كیوان - رو سینه را چون سینهها هفت آب شو از كینهها
وآنگه شراب عشق را پیمانه شو پیمانه شو - بوی كباب میزند از دل پرفغان من
بوی شراب میزند از دم و از فغان تو - گفتم كو شراب جان ای دل و جان فدای آن
من نهام از شتردلان تا برمم به های و هو - از آن سو در كف حوری شراب صاف انگوری
از این سو كرده رو بانو به خنده سوی روبانو - همیگوید دل زارم كه با خود عهدها دارم
نیاشامم شراب خوش مگر خون عدوی او - شرابی باش بیخاشاك صورت
لطیف و صاف همچون جان و میرو - دل و جان را طربگاه و مقام او
شراب خم بیچون را قوام او - امروز سر شراب داریم
ساقی شو و بر نهار برگو - ای جام شرابدار برگرد
وی چنگ لطیف تار برگو - چون برون رفتی ز گل زود آمدی در باغ دل
پس از آن سو جز سماع و جز شراب ناب كو - هله ساقیا بیاور سوی من شراب احمر
كه سری كه مست شد او ز خیال ژاژ رست او - از قوت شراب به فریاد جام تو
وز پرتو نشاط به فریاد وقت تو - چو خواهیم كه ببینی خراب و غرق شراب
بیا حوالی آن چشم پرخمار بجو - چو در مجلس آیم شراب است و نقل
چو در گلشن آیم بود عبهر او - كه ابیت بمهجتی شرفا عند سیدی
ز طعام و شراب حق بخورم اندر آن غلو - الا صوموا فان الصوم غنم
شراب الروح یشربه الصیام - نباشد چاره جز صافی شرابی
باقداح یقلبها الكرام - از هیهی و هیهایشان وز لعل شكرخایشان
نقل و شراب و آن دگر در شهر ما ارزان شده - كم نشود انار اگر بهر شراب بفشری
بهر فضیلتی بود كوفتگی آمله - غرقه شو اندر آب حق مست شو از شراب حق
نیست شو و خراب حق ای دل تنگ حوصله - خواهی كه همه دریا آب حیوان گردد
از جام شراب خود یك جرعه به دریا ده - بپیما آن شرابی را كه بویش
به از مشك است و از عنبر مرا ده - ای بیتو شراب درد گشته
ای بیتو سماعها فسرده - دیدم كه لبش شراب نوشد
كی دید ز لب می مغانه - درویش ز خویشتن تهی شد
پر ده تو شراب فقر پر ده - یك رنگ كند شراب ما را
تا هر دو یكی شود كه و مه - ای داده مرا شراب گلگون
گل از رخ زرد من دمیده - تا ز بسیاری شراب ابلیس چون آدم شده
لعنت ابلیس هم با اصطفا آمیخته - صنما ببین خزان را بنگر برهنگان را
ز شراب همچو اطلس به برهنگان قبا ده - به صلاح دین به زاری برسی كه شهریاری
ملك و شراب داری ز شراب جان عطا ده - كه غم تو خورد ما را چه خراب كرد ما را
به شراب شادی افزا غم و غصه را سزا ده - ز شراب آسمانی كه خدا دهد نهانی
بنهان ز دست خصمان تو به دست آشنا ده - بفزا شراب و خوش شو بیرون ز پنج و شش شو
مگذار ناخوشی را گرد سرای سینه - نی زان شراب خاكی بل كز جهان پاكی
از دست حق رسیده بیواسطه قنینه - غیر شرابی چو زر ای صنم سیمبر
هیچ ندانم دگر ز آنك ندانم مده - گفت شراب كسی كو همگی چرخ را
با همه دولاب جان می نخرد یك تره - یا چون شراب جان فزا هر جزو را دادی طرب
یا همچو یاران كرم با خاكدان آمیختی - همچو بهار ساقیی همچو بهشت باقیی
همچو كباب قوتی همچو شراب شادهای - هست سماع چنگ نی هست شراب رنگ نی
صد قدح است بر قدح آنك قدح چشید نی - ور ز شراب دنگیی كی پی نام و ننگیی
ور تو چو من نهنگیی كی به درون شستیی - ساقی جان فزای من بهر خدا ز كوثری
در سر مست من فكن جام شراب احمری - در تك گور ممنان رقص كنان و كف زنان
مست به بزم لامكان خورده شراب ممنی - قرابه دل ز اشكستن شدی ایمن اگر از لطف
شراب وصل آن شه را دمی در وی درنگستی - مگر ای عقل تو بر من همه وسواس میریزی
مگر ای ابر تو بر من شراب شور میباری - شراب عشق میجوشی از آن سوتر ز بیهوشی
هزاران عقل بربایی كه سبحان الذی اسری - شراب عشق تو آنگه جهان حسن بر جاگه
جمال روی تو آنگه كند جان كسی جانی - ولیك آن نور ناپیدا همیفرمایدت هر دم
شراب می كه بفزاید ز بیهوشیت هشیاری - از سیخ كباب او وز جام شراب او
وز چنگ و رباب او وز شیوه خماری - از عشق شراب تو هر سوی یكی جانی
محبوس یكی خنبی چون شیره انگوری - چون ساقی ما ریخت بر او جام شرابی
بشكست در صومعه كاین معبده تا كی - تا باده نجوشید در آن خنب ز اول
در جوش نیارد همه را او به شرابی - برخیز كه شورید خرابات افندی
مستان نگر و نقل و شرابات افندی - یا ساقی شرف بشراباتك زندی
فالراح مع الروح من افضالك عندی - امروز سماع است و شراب است و صراحی
یك ساقی بدمست یكی جمع مباحی - بخوردم از كف دلبر شرابی
شدم معمور و در صورت خرابی - سبك بنواز ای مطرب ربایی
بگردان زوتر ای ساقی شرابی - صلا ای صوفیان كامروز باری
سماع است و شراب و عیش آری - از آن سر چون سر جان را شراب است
همینوشد شراب اختیاری - به خاك پای تو باخود نبودم
ز مستی و شراب و سرگرانی - شراب عشق جوشانتر شرابی است
كه آن یك دم بود این جاودانی - رخ چون ارغوانش آن كند آن
كه صد خم شراب ارغوانی - مرا خوش خوی كن زیرا شرابی
مرا خوش بوی كن زیرا گلابی - همین دانم كه مجلس از تو برپاست
نمیدانم شرابی یا كبابی - درده تو شراب جان فزایی را
كز وی آموخت باده صهبایی - ای ساقی شادكام خوش حال
پیش آر شراب را تو حالی - ای ساقی باده معانی
درده تو شراب ارغوانی - من پار بخوردهام شرابی
امسال چه مستم و خرابی - درده قدح شراب و چون شمع
بنشین به میانه چند خسبی - زان سان ز شراب تو خرابیم
كز خود اثری همینیابیم - در شرابم چیز دیگر ریختی درریختی
باده تنها نیست این آمیختی آمیختی - گر شراب عشق كار جان حیوانیستی
عشق شمس الدین به عالم فاش و یك سانیستی - بده آن دست به دستم مكشان دست كه مستم
كه شراب است و كباب است و یكی گوشهای خالی - بده ای دوست شرابی كه خدایی است خدایی
نه در او رنج خماری نه در او خوف جدایی - به چنین شراب ارزد ز خمار خسته بودن
پی این قرار برگو دل بیقرار باری - به مباركی و شادی بستان ز عشق جامی
كه ندا كند شرابش كه كجاست تلخكامی - ز شراب خوش بخورش نه شكوفه و نه شورش
نه به دوستان نیازی نه ز دشمن انتقامی - دو هزار خنب باده نرسد به جرعه تو
ز كجا شراب خاكی ز كجا شراب جانی - صفت شراب داری تو به مجلسی كه باشی
دو هزار شور و فتنه فكنی ز خوش لقایی - به خدا كسی نجنبد چو تو تن زنی نجنبی
كه پیالههاست مردم تو شراب بخش خنبی - صنما ز چشم مستت كه شرابدار عشق است
بدهی می و قدح نی چه عظیم اوستادی - كرم تو است این هم كه شراب برد عقلم
كه اگر به عقل بودی شكافدی ز شادی - تو بگو مر آن ترش را ترشی ببر از این جا
ور از آن شراب خوردی ز چه رو بطر نداری - بدهیم جان شیرین به شراب خسروانی
چو سر خمار ما را به كف كرم بخاری - سحر است خیز ساقی بكن آنچ خوی داری
سر خنب برگشای و برسان شراب ناری - ز شراب چون عقیقت شكفد گل حقیقت
كه حیات مرغ زاری و بهار مرغزاری - صنما چه رنگ رنگی ز شراب لطف دنگی
بر شاه عذرت این بس كه خوشی و خوش عذاری - همه شاخهها شكفته ملكان قدح گرفته
همگان ز خویش رفته به شراب آسمانی - ز شراب جان پذیرش سگ كهف شیرگیرش
كه به گرد غار مستان نكند بجز شبانی - تو شراب و ما سبویی تو چو آب و ما چو جویی
نه مكان تو را نه سویی و همه به سوی مایی - چو دو زلف توست طوقم ز شراب توست شوقم
بنگر كه در چه ذوقم تو چنین شكر چرایی - چشم یعقوب به دیدار پسر شاد شدی
ساقی وصل شراب صمدی پیمودی - گر شراب لعل دیدی این خمار
بر قنینه و شیشه گر بگریستی - ماه خندانت گواهی میدهد
كان شراب آسمانی خوردهای - این شرابی را كه ساقی گشتهای
از كدام انگورها افشردهای - بریانههای فاخر سنبوسههای نادر
شمع و شراب و شاهد بس خلعت عطایی - تو از شراب مستی من هم ز بوی مستم
بو نیز نیست اندك در بزم كیقبادی - گر از شراب دوشین در سر خمار داری
بگذار جام ما را با این چه كار داری - نی غورهای بجوشی نی سركهای فروشی
الا شراب نوشی انگور میفشاری - گر مست و گر میم من نی از دف و نیم من
از شیوه ویم من مست شراب جامی - شد ذره آفتابی از خوردن شرابی
در دولت تجلی از طعن لن ترانی - پیش آردت شرابی كای ذره دركش این را
خوردی و محو گشتی در آفتاب جانی - ای خواجه ترك ره كن ما را حدیث شه كن
بگشا دهان و اه كن گر مست آن شرابی - گاه از جمال پستی گاه از شراب مستی
گه با قدم قرینی گه با كرشم و نازی - ای روح از شراب تو مست ابد شده
وی خاك در كف تو شد زر ده دهی - خامش كه بیطعام حق و بیشراب غیب
این حرف و نقش هست دو سه كاسه تهی - اخلاق مختلف چو شرابات تلخ و نوش
در جسمهای همچو اوانی نهادهای - بزم و شراب لعل و خرابات و كافری
ملك قلندرست و قلندر از او بری - شربت صحت فرست هم ز شرابات خاص
زانك تو جوشیدهای زانك تو افشردهای - داد شراب خطیر گفت هلا این بگیر
شاد شو ار پرغمی زنده شو ار مردهای - همه ز جام تو مستند هر یكی ز شرابی
ز جام خویش نپرسی كه مست از چه شرابی - تو شمس خسرو تبریز شراب باقی برریز
براق عشق بكن تیز كه بس لطیف سواری - كه خون بهینه شرابست جگر بهینه كبابست
همین دوم تو فزون كن كه از فزونه فزونی - از این ملولی بگذر به سوی روزن منگر
شراب با یاران خور میان یاران خوشتر - غلام ساعت نومیدیم كه آن ساعت
شراب وصل بتابد ز شیشهای حلبی - از آن شراب پرستم كه یار می بخشست
رخم چو شیشه می كرد و بود رخ ذهبی - چو صورتی نبدی خوب جز تصور تو
شرابهای مروق ز درد دردندی - چنین شراب و چو من ساقی و تو گویی نی
كی گوید این نه مگر جاهلی و یا عامی - اگر چه مست قدیمی و نوشراب نهای
شراب حق نگذارد كه تو شغب نكنی - شرابم آتش عشقست و خاصه از كف حق
حرام باد حیاتت كه جان حطب نكنی - اگر تو مست شرابی چرا حشر نكنی
وگر شراب نداری چرا خبر نكنی - هزار گونه زلیخا و یوسفند این جا
شراب روح فزای و سماع طنبوری - شكوفههای شراب خدا شكفت بهل
شكوفهها و خمار شراب انگوری - جمال حور به از بردگان بلغاری
شراب روح به از آشهای بلغوری - حیات موج زنان گشته اندر این مجلس
خدای ناصر و هر سو شراب منصوری - شراب لعل رسیدهست نیست انگوری
شكر نثار شد و نیست این شكر خوزی - دهان گشادم یعنی ببین كه لب خشكم
كه تا شراب تو گوید كه ای دهان چونی - بیا حیات همه ساقیان بپیما زود
شراب لعل خدایی خاص رواقی - تو بیار ساقی! ز شراب باقی
كه لطیف خویی، و شه شهیری - من و ماست كهگل سر خم گرفته
تو بردار كهگل كه خم شرابی - ولیكن ز مستان به مكر و به دستان
شرابیست نادر كه آن را نهفتی - شراب سخن بخش رقاص كن
كه گردد كلوخ از تفش منطقی - بنوش ای ندیمی كه هم خرقهای
بجوش ای شرابی كه خوش مرهمی - بیا نوش كن ای بت نوش لب
شراب محرم اگر محرمی - ساقی انصاف حق به دست توست
كه جز آن شراب نپرستی - مست میی نمیشوم، جز ز شراب اولین
ده قدحی، چه كم شود از خم فضل ایزدی؟ - مار را خراب كردی، غرق شراب كردی
حتی بدا و افشا، ما كان فی سراری - دل را كباب كردی، خون را شراب كردی
یا من فداك روحی یا سیدالانام - هذا لباسی، هذا كناسی
هذا شرابی، هذا غذایی - عندی شراب لوذقت منه
بس شیرگیری، گرچه شغالی - من سكر مقلتیه اری كل جانب
سكران عاشق بشراب مطهر - «شراب» در دیوان شمس - رباعیات مولوی
- با عشق روان شد از عدم مرکب ما
روشن ز شراب وصل دائم شب ما - کارت همه شب شراب پیمائیها
مکر و دغل و خصومت افزائیها - اندیشه و غم را نبود هستی و تاب
آنجا که شرابست و ربابست و کباب - بیجام در این دور شرابست شراب
بیدود در این سینه کبابست کباب - حاجت نبود مستی ما را به شراب
یا مجلس ما را طرب از چنگ و رباب - پنهان گفتم براز در گوش دو چشم
مهمان عزیز است بیفزای شراب - بیمار بدن نیم که بیمار دلم
شربت چه بود شراب در ده تو شراب - یارب به دل کباب و چشم پرآب
جوشانتر از آنیم که در خم، شراب - آن دم که مرا بگرد تو دورانست
ساقی و شراب و قدح و دور، آنست - این جمله شرابهای بیجام کراست
ما مرغ گرفتهایم این دام کراست - جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است
وز شیره و باغ آن نکورو خوردهاست - آن را که شراب وصل جانان دادند
در مذهب او کعبه و بتخانه یکیست - روزیکه مرا به نزد تو دورانست
ساقی و شراب و قدح و دورانست - گر دف نبود نیشکر او دف ماست
آخر نه شراب عاشقی در کف ماست - معشوق شرابخوار و بیسامانست
خونخواره و شوخ و شنگ و نافرمانست - میگریم زار تا شرابت باشد
میسوزم دل که تا کبابت باشد - بفرست شراب کاندلشدگان
نه مست حقیقتند و نی هشیارند - گفتی که: بیا که باغ خندید و بهار
شمعست و شراب و شاهدان چو نگار - چون آب و شراب با حریفان آمیز
چندانکه رسم بجای کج دار و مریز - پیشم دارد شراب خامی که مپرس
میخواند مرمرا به نامی که مپرس - مر تشنهی عشق را شرابیست مترس
بیآب شدی پیش تو آبیست مترس - گویند شراب جانفزا نیست دروغ
گویند که این به پای ما نیست دروغ - سرمست شراب بزم شاهنشاهم
امشب همه آنست که من میخواهم - امشب که شراب جان مدامست مدام
ساقی شه و باده با قوامست قوام - بر کف داری شراب و جامی که مپرس
آن را بده و تو هر چه خواهی میکن - انگور عدم بدی شرابت کردند
واپس مرو ای شراب انگور مشو - ای پارسی و تازی تو پوشیده
جان دیده قدح شراب نانوشیده - ای یار گرفتهی شراب آمیزی
برخیزد رستخیز چون برخیزی - میریز شراب را که خوش میریزی
چون خویش چنین شدی چرا بگریزی - در آب تو کوست چون شراب نابی
مینالم و میگردم چون دولابی - فردوسی
- «شراب» در شاهنامه فردوسی