بیا بیا كه پشیمان شوی از این دوری
بیا به دعوت شیرین ما چه میشوری
حیات موج زنان گشته اندر این مجلس
خدای ناصر و هر سو شراب منصوری
به دست طره خوبان به جای دسته گل
به زیر پای بنفشه به جای محفوری
هزار جام سعادت بنوش ای نومید
بگیر صد زر و زور ای غریب زرزوری
هزار گونه زلیخا و یوسفند این جا
شراب روح فزای و سماع طنبوری
جواهر از كف دریای لامكان ز گزاف
به پیش ممن و كافر نهاده كافوری
میان بحر عسل بانگ میزند هر جان
صلا كه بازرهیدم ز شهد زنبوری
فتادهاند به هم عاشقان و معشوقان
خراب و مست رهیده ز ناز مستوری
قیامتست همه راز و ماجراها فاش
كه مرده زنده كند نالههای ناقوری
برآر باز سر ای استخوان پوسیده
اگر چه سخره ماری و طعمه موری
ز مور و مار خریدت امیر كن فیكون
بپوش خلعت میری جزای مأموری
تو راست كان گهر غصه دكان بگذار
ز نور پاك خوری به كه نان تنوری
شكوفههای شراب خدا شكفت بهل
شكوفهها و خمار شراب انگوری
جمال حور به از بردگان بلغاری
شراب روح به از آشهای بلغوری
خیال یار به حمام اشك من آمد
نشست مردمك دیدهام به ناطوری
دو چشم ترك خطا را چه ننگ از تنگی
چه عار دارد سیاح جان از این عوری
درخت شو هله ای دانهای كه پوسیدی
تویی خلیفه و دستور ما به دستوری
كی دیدهست چنین روز با چنان روزی
كه واخرد همه را از شبی و شب كوری
كرم گشاد چو موسی كنون ید بیضا
جهان شدهست چو سینا و سینه نوری
دلا مقیم شو اكنون به مجلس جانها
كه كدخدای مقیمان بیت معموری
مباش بسته مستی خراب باش خراب
یقین بدانك خرابیست اصل معموری
خراب و مست خدایی در این چمن امروز
هزار شیشه اگر بشكنی تو معذوری
به دست ساقی تو خاك میشود زر سرخ
چو خاك پای ویی خسروی و فغفوری
صلای صحت جان هر كجا كه رنجوریست
تو مرده زنده شدن بین چه جای رنجوری
غلام شعر بدانم كه شعر گفته توست
كه جان جان سرافیل و نفخه صوری
سخن چو تیر و زبان چو كمان خوارزمی است
كه دیر و دور دهد دست وای از این دوری
ز حرف و صوت بباید شدن به منطق جان
اگر غفار نباشد بس است مغفوری
كز آن طرف شنوااند بیزبان دلها
نه رومیست و نه تركی و نی نشابوری
بیا كه همره موسی شویم تا كه طور
كه كلم الله آمد مخاطبه طوری
كه دامنم بگرفتهست و میكشد عشقی
چنانك گرسنه گیرد كنار كندوری
ز دست عشق كی جستهست تا جهد دل من
به قبض عشق بود قبضه قلاجوری