«ماجرا» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «ماجرا» در غزلیات حافظ شیرازی
- ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم
خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت - گر دلی از غمزه دلدار باری برد برد
ور میان جان و جانان ماجرایی رفت رفت - ما را به آب دیده شب و روز ماجراست
زان رهگذر که بر سر کویش چرا رود - ما باده زیر خرقه نه امروز می خوریم
صد بار پیر میکده این ماجرا شنید - یا رب به وقت گل گنه بنده عفو کن
وین ماجرا به سرو لب جویبار بخش - ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست
هر چه آغاز ندارد نپذیرد انجام - ماجرای دل خون گشته نگویم با کس
زان که جز تیغ غمت نیست کسی دمسازم - گفت و گو آیین درویشی نبود
ور نه با تو ماجراها داشتیم - هر چند ما بدیم تو ما را بدان مگیر
شاهانه ماجرای گناه گدا بگو - آن کس که منع ما ز خرابات می کند
گو در حضور پیر من این ماجرا بگو - سعدی شیرازی
- «ماجرا» در غزلیات سعدی شیرازی
- لیکن اگر دور وصالی بود
صلح فراموش کند ماجرا - حال نیازمندی در وصف می نیاید
آن گه که بازگردی گوییم ماجرا را - سلسله موی دوست حلقه دام بلاست
هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست - بر ماجرای خسرو و شیرین قلم کشید
شوری که در میان منست و میان دوست - حدیث سعدی اگر نشنوی چه چاره کند
به دشمنان نتوان گفت ماجرا ای دوست - بیا بیا که مرا با تو ماجرایی هست
بگوی اگر گنهی رفت و گر خطایی هست - ماجرای عقل پرسیدم ز عشق
گفت معزولست و فرمانیش نیست - سعدی ز خلق چند نهان راز دل کنی
چون ماجرای عشق تو یک یک به درفتاد - بکی العذول علی ماجری لا جفانی
رفیق غافل از این ماجرا چه غم دارد - بگریست چشم ابر بر احوال زار من
جز آه من به گوش وی این ماجرا که برد - رقیب کیست که در ماجرای خلوت ما
فرشته ره نبرد تا به اهرمن چه رسد - اگرم تو خون بریزی به قیامتت نگیرم
که میان دوستان این همه ماجرا نباشد - ور نگفتندی چه حاجت کآب چشم و رنگ روی
ماجرای عشق از اول تا به پایان گفته اند - ماجرای دل نمی گفتم به خلق
آب چشمم ترجمانی می کند - ما را از درد عشق تو با کس حدیث نیست
هم پیش یار گفته شود ماجرای یار - اگر تو عمر در این ماجرا کنی سعدی
حدیث عشق به پایان رسد نپندارم - ماجرای دل دیوانه بگفتم به طبیب
که همه شب در چشمست به فکرت بازم - چندین که برشمردم از ماجرای عشقت
اندوه دل نگفتم الا یک از هزاران - چه حکایت از فراقت که نداشتم ولیکن
تو چو روی باز کردی در ماجرا ببستی - مولوی
- «ماجرا» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- این سكر بین هل عقل را وین نقل بین هل نقل را
كز بهر نان و بقل را چندین نشاید ماجرا - دل گفت حسن روی او وان نرگس جادوی او
وان سنبل ابروی او وان لعل شیرین ماجرا - یا باده ده حجت مجو یا خود تو برخیز و برو
یا بنده را با لطف تو شد صوفیانه ماجرا - آخر چه گوید غرهای جز ز آفتابی ذرهای
از بحر قلزم قطرهای زین بینهایت ماجرا - بی ذوق آن جانی كه او در ماجرا و گفت و گو
هر لحظه گرمی میكند با بوالعلی و بوالعلا - با لب او چه خوش بود گفت و شنید و ماجرا
خاصه كه در گشاید و گوید خواجه اندرآ - سجده كنند مهر و مه پیش رخ چو آتشت
چونك كند جمال تو با مه و مهر ماجرا - تن چو سنگ و آب او اندیشهها
سنگ گوید آب داند ماجرا - ماجرا بسیار خواهد شد خمش
از خدا واپرس تا گوید تو را - دل از سخن پر آمد و امكان گفت نیست
ای جان صوفیان بگشا لب به ماجرا - شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما
ناچار گفتنیست تمامی ماجرا - نرگس در ماجرا چشمك زد سبزه را
سبزه سخن فهم كرد گفت كه فرمان تو را - این فلان چه شد آن فلان چه شد
نبود مرا سر ماجرا - جام مباح آمد هین نوش كن
با زره از غابر و از ماجرا - چون در ماجرا زنم خانه شرع وا شود
شاهد من رخش بود نرگس او گوا بود - رسید این ماجرای او به سیب لعل خندان رو
به گل گفت او نمیداند كه دلبر بردبار آمد - به یادم نیست هیچ آن ماجراها
ولیكن زین خبر دارم چه خوش بود - عقلست چراغ ماجراها
آن جا هش و عقل از كجا بود - مر پریان را ز حیرت او
هر گوشه مقال و ماجرا بود - دایم دلدار را با دل و جان ماجراست
پوست بر او نیست اینك پیش شما میرود - چو سینه شیر دهد شیره هم تواند داد
ز سینه چشمه جاریش ماجرا گوید - از بعد ماجرای صفا صوفیان عشق
گیرند یك دگر را چون مستیان كنار - اندرآ با ما نشان ده راستك
ماجرا را در میان نه راستك - گذشت این همه ای دوست ماجرا بشنو
ولیك پیشتر از ماجرا سلام علیك - ای دل نه اندر ماجرا می گفت آن دلبر تو را
هر چند از تو كم شود از خود تمامت می كنم - خمش كن تا به ابرو و به غمزه
هزاران ماجرا بر وی بخوانم - از ماجرا گذر كن گو عقل ماجرا را
چنگ است ورد و ذكرم بادهست شیخ و پیرم - چون آینه باش ای عمو خوش بیزبان افسانه گو
زیرا كه مستی كم شود چون ماجرا گردد شجون - زان سست بودن در وفا بیگانه بودن با خدا
زان ماجرا با انبیا كاین چون بود ای خواجه چون - گفتم صلای ماجرا ما را نمیپرسی چرا
گفتا كه پرسشهای ما بیرون ز گوش است و دهن - گفتم صلای ماجرا ما را نمیپرسی چرا
گفتا كه پرسشهای ما بیرون ز گوش است و دهن - بده می گر ننوشم بر سرم ریز
وگر نیكو نگفتم ماجرا كن - به پیش ماجرای صدق آن شه
سرافكنده همه اخیار می بین - ای خشم كرده دیدار برده
این ماجرا را یك دم رها كن - ماجرایی رفت جان را در الست
بازگو آن ماجرا را بازگو - این ترك ماجرا ز دو حكمت برون نبو
یا كینه را نهفتن یا عفو و حسن خو - یا آنك ماجرا نكنی به هر فرصتی
یا بركنی ز خویش تو آن كین تو به تو - چو گشاید در سرا تو مگو هیچ ماجرا
رو ترش كن ز در درآ كه سلام علیكم - چو فرمودهست حق كالصلح خیر
رها كن ماجرا را ای یگانه - رها كن ماجرا ای جان فروكن سر ز بالایی
كه آمد نوبت عشرت زمان مجلس آرایی - با عقل بگفت ماجراها
جان گفت كه وقت ماجرا نی - گر جمالش ماجرا كردی میان یوسفان
یوسف مصری ابد پابند و زندانیستی - قیامتست همه راز و ماجراها فاش
كه مرده زنده كند نالههای ناقوری - چو حق خدمت او ماجرا كند آغاز
یقین شود همه را زانك نیستشان هنری - «ماجرا» در دیوان شمس - رباعیات مولوی