غزل شماره ۱۴۷۶

طبیبیم حكیمیم طبیبان قدیمیم

شرابیم و كبابیم و سهیلیم و ادیمیم

چو رنجور تن آید چو معجون نجاحیم

چو بیمار دل آید نگاریم و ندیمیم

طبیبان بگریزند چو رنجور بمیرد

ولی ما نگریزیم كه ما یار كریمیم

شتابید شتابید كه ما بر سر راهیم

جهان درخور ما نیست كه ما ناز و نعیمیم

غلط رفت غلط رفت كه این نقش نه ماییم

كه تن شاخ درختی است و ما باد نسیمیم

ولی جنبش این شاخ هم از فعل نسیم است

خمش باش خمش باش هم آنیم و هم اینیم

اشعار مرتبط

نظرات نوشته شده