با همگان فضولكی چون كه به ما ملولكی
رو كه بدین عاشقی سخت عظیم گولكی
ای تو فضول در هوا ای تو ملول در خدا
چون تو از آن قان نهای رو كه یكی مغولكی
مستك خویش گشتهای گه ترشك گهی خوشك
نازك و كبركت كه چه در هنرك نغولكی
گر تو كتاب خانهای طالب باغ جان نهای
گر چه اصیلكی ولی خواجه تو بیاصولكی
رو تو به كیمیای جان مس وجود خرج كن
تا نشوی از او چو زر در غم نیم پولكی
گفتم با ضمیر خود چند خیال جسمیان
یا تو ز هر فسردهای سوی دلم رسولكی
نور خدایگان جان در تبریز شمس دین
كرد طریق سالكان ایمن اگر تو غولكی