غزل شماره ۳۱۱۴
عشق تو خواند مرا كز من چه میگذری
نیكو نگر كه منم آن را كه مینگری
من نزل و منزل تو من بردهام دل تو
كه جان ز من ببری والله كه جان نبری
این شمع و خانه منم این دام و دانه منم
زین دام بیخبری چون دانه میشمری
دوری ز میوه ما چون برگ میطلبی
دوری ز شیوه ما زیرا كه شیوه گری
اندر قیامت ما هر لحظه حشر نوست
زین حشر بیخبرند این مردم حشری
ارواح بر فلكاند پران به قول نبی
ارواح امتنانی طائر خضری
ز آن طالب فلكند كز جوهر ملكند
انظر الی ملك فی صورت البشری
این روح گرد بدن چون چرخ گرد زمین
فالجسم جامده و الروح فی السفری
زین برجها بگذر چون همپر ملكی
و اطلع علی افق كالشمس و القمری
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- اه چه بیرنگ و بینشان كه منم
- چو بگشادم نظر از شیوه تو
- از ورای سر دل بین شیوهها
- بگو ای یار همراز این چه شیوهست
- پیشتر آ ای صنم شنگ من
نظرات نوشته شده