شماره ٦٣

غزلستان :: عرفی شیرازی :: مثنوی

افزودن به مورد علاقه ها
سرا پاى وجودم وزمحبت حال دل دارد
ز ذوق درد بيرونم درون را مشتعل دارد
فغان از جلوه حسنى که دلهاى شهيدانرا
زننگ آرميدنهاست حيرانى خجل دارد
گل اميد ما را آفت پژمردگى نبود
که باغ آرزوى ما هوائى معتدل دارد
بعهد حسن او گاه تبسم بينى از دلها
که گوئى مرده صد ساله درسينه دل دارد
يکى صد شد عذاب اهل عصيان کز لحد عرفى
زخون گرم دل سيلى بدوزخ متصل دارد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید