شماره ٤٧: بر زمين از ناز زلف او چو دامان مى کشد
بر زمين از ناز زلف او چو دامان مى کشد
بوى پيراهن سر خود در گريبان مى کشد
طره شمشاد را در خاک و خون خواهم کشيد
شانه پردستى در آن زلف پريشان مى کشد
گر خزان بر چهره رنگى دارد از گلزار عشق
انتقام عندليبان از گلستان مى کشد
ما سبکروحان به بوى سيب غبغب زنده ايم
سبزه ما آب از چاه زنخدان مى کشد
تا نمى باقى بود در جويبار آبله
پاى ما کى دست از خار مغيلان مى کشد؟
ياد مژگان تو هر شب در حريم سينه ام
شانه از نشتر به زلف رشته جان مى کشد
در حريم خلد اگر با حور همزانو شود
خاطر صائب به خوبان صفاهان مى کشد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده