شماره ٢٦٨: جزرخش کز وى زمين و آسمان پر گل شود

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش چهارم

افزودن به مورد علاقه ها
جزرخش کز وى زمين و آسمان پر گل شود
کس ندارد ياد کز يک گل جهان پر گل شود
خارخار سير جنت از دلش بيرون رود
ديده هرکس ز روى دوستان پر گل شود
تا به چند اى غنچه لب در پرده خواهى حرف گفت؟
دست بردار از دهان تا بوستان پر گل شود
تا چه گلها بشکفد از غنچه منقار او
بلبلى کز خار خارش آشيان پر گل شود
بخيه زخم نمايان من از اشک من است
از کواکب کوچه باغ کهکشان پر گل شود
حسن هيهات است حق، عشق را ضايع کند
بلبلان را ازحديث گل دهان پر گل شود
گر برآيد ماه مصر از چاه با اين آب و تاب
کوه و دشت ازنقش پاى کاروان پر گل شود
برگ عيش عاشقان از برگريزان فناست
از فروغ ماه دامان کتان پر گل شود
چار ديوار قفس از نغمه رنگين من
در بهاران چون حريم گلستان پر گل شود
هر نواسنجى که سر در زير بال خود کشد
خلوتش چون غنچه صائب در خزان پر گل شود



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید