شماره ١٩٦: به ستم کى رود از جاى دل غم ديده؟
به ستم کى رود از جاى دل غم ديده؟
اين سپندى است که مرگ بسى آتش ديده
زخم ناسور من از حسرت مشک است کباب
شانه زلف سياهش به سمن پيچيده
گوهر راز مرا بر کف اظهار گذاشت
ديده اشک فشان از نگه دزديده
چه غم از ناز خريدار گرانجان دارد؟
آن که از گرمى بازار دکان برچيده
از خيال گل رخسار تو هر قطره اشک
گل ابرى است که در خون شفق غلطيده
گوهرى را که ظفرخان نبود جوهريش
نشمارندش ارباب خرد سنجيده
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده