شماره ٧٨: شکوه فقر ملک بى نيازى کرد تسليمم

غزلستان :: بيدل دهلوی :: غزليات - بخش هشتم

افزودن به مورد علاقه ها
شکوه فقر ملک بى نيازى کرد تسليمم
باقبالى که دل برخا است از دنيا بتعظيمم
بلندى سرکش است از طينتم چون آبله اما
ادب روزى دوز بر پا نشستن کرد تعليمم
اگر دامن نمى افشاندم از پس مانده ها بودم
چو فرصت بى نيازى بر دو عالم داد تقديمم
هوس تا رنگ از شوخى بعرض آرد فضولى کو
فرو در کوه رفت از شرم استغنا زر و سيمم
نقوش ما و من آخر ورق گرداندنى دارد
بدرد کهنگى پيش از رقم فرسود تقويمم
طلب کردم زهمت خاتم ملک سليمانى
فشار تنگى دل داد عرض هفت اقليمم
مژه هر جا گشودم دولت بيدار پيش آمد
برنگ شمع سر تا پاست استقبال ديهيمم
بهشت نقد آزاديست وعظ درد سر کمتر
هلاک عالم اميد نتوان کرد از بيمم
غبار صبحم از پرواز موهومم چه ميپرسى
پرى بودم که در چاک قفس کردند تقسيمم
زقدر خلق (بيدل) صرفه در نيمى نميباشد
بر اعداد همه هر گه مضاعف مشوم نيمم



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید