حكايت

شنيدم كه از پارسايان يكى

به طيبت بخنديد با كودكى

دگر پارسايان خلوت نشين

به عيبش فتادند در پوستين

به آخر نماند اين حكايت نهفت

به صاحب نظر بازگفتند و گفت

مدر پرده بر يار شوريده حال

نه طيبت حرام است و غيبت حلال!

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.