در تحسر مرگ رشيد فرزند خود
اى خواجه حساب عمر برگير
زين خط دو رنگ شام و شبگير
جز خط مزور شب و روز
حاصل چه ازين سراى تزوير
خوانى است جهان و زهر، لقمه
خوابى است حيات و مرگ، تعبير
خاقانى از انده رشيدت
تا کى بود اشک و نوحه بر خير
کاين نوحه نوح و اشک داود
در يوسف تو نکرد تاثير
جانى ز تو بستدند و دادند
فرزند تو را به گاه تصوير
فرزند که از تو بستد ايام
اين جان به تو باز داد تقدير
او زود شد و تو دير ماندى
اين سود بدان زيان همى گير
خاقانيا به تقويت دوست دل مبند
وز غصه نکايت دشمن جگر مخور
چون شد تو را يقين که بد و نيک ز ايزد است
بر کس گمان به دوستى و دشمنى مبر
اى مرد دوستان چه و از دشمنان چه باک
آنجا که حق به عين قبولت کند نظر
بر هيچ دوست تکيه مزن کو به عاقبت
دشمن نمايد و نبرد دوستى بسر
وز هيچ دشمنى مشکن کو از آن قدم
هم باز گردد و شود از دوست دوست تر
گر دوست از غرور هنر بيندت نه عيب
دشمن به عيب کردنت افزون کند هنر
ترسى ز طعن دشمن و گردى بلند نام
بينى غرور دوست، شوى پست و مختصر
آن طعن دشمن است تو را دوستى عظيم
کو نردبان توست به بام کمال بر
پس دوست دشمن است به انصاف بازبين
پس دشمن است دوست به تحقيق درنگر
با هرکه دوستى کنى از دل مکن غلو
با هرکه دشمنى کنى از جان مکن خطر
که آن دوستى و دشمنى کاين چنين بود
از عادت يهود و نصارى دهد خبر
کز دوستى مسيح نصارى است در سعير
وز دشمنى مسيح يهودى است در سقر
گرچه مسيح را حذر است از دم يهود
از گفته نصارى هم مى کند حذر
طعن حرام زادگى ارچه بد است بد
اما حجالت دم ابن اللهى بتر
گر عقلت اين سخن نپذيرد که گفته ام
آن عقل را نتيجه ديوانگى شمر
عيسى دورانم و اين کور شد دجال من
قدر عيسى کى نهد دجال ناموزون کور
بر سر راهم چو بازآيم ز اقليم عراق
هم بسوزم هم بريزم جان کور و خون کور
گر کهان مه شدند خاقانى
تو در ايشان به مهتر منگر
کهترى را که مهترى باشد
هم بدان چشم کهترى منگر
خرد شاخى که شد درخت بزرگ
در بزرگيش سرسرى منگر
هر ذليلى که حق عزيز کند
در عزيزيش منکرى نگر
گاو را چون خدا به بانگ آورد
عمل دست سامرى منگر
عذر دارى بنال خاقانى
کاهل کم دارى آشنا کمتر
دشمنانت ز خاک بيشترند
دوستانت ز کيميا کمتر
علوى دوست باش خاقانى
کز عشيرت على است فاضل تر
هرکه بد بينى از نژاد على
نيک تر دان ز خلق و عادل تر
بدشان بهتراز همه نيکان
نيکشان از فرشته کامل تر
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده