«مطبوع» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «مطبوع» در غزلیات حافظ شیرازی
- بیا که بلبل مطبوع خاطر حافظ
به بوی گلبن وصل تو می سراید باز - ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش - مطبوعتر ز نقش تو صورت نبست باز
طغرانویس ابروی مشکین مثال تو - در آن شمایل مطبوع هیچ نتوان گفت
جز این قدر که رقیبان تندخو داری - حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد
صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی - سعدی شیرازی
- «مطبوع» در غزلیات سعدی شیرازی
- در وهم نگنجد که چه دلبند و چه شیرین
در وصف نیاید که چه مطبوع و چه زیباست - در وهم نیاید که چه مطبوع درختی
پیداست که هرگز کس از این میوه نچیدست - ای چشم خرد حیران در منظر مطبوعت
وی دست نظر کوتاه از دامن ادراکت - نیکم نظر افتاد بر آن منظر مطبوع
کاول نظرم هر چه وجود از نظر افتاد - گوش در گفتن شیرین تو واله تا کی
چشم در منظر مطبوع تو حیران تا چند - قول مطبوع از درون سوزناک آید که عود
چون همی سوزد جهان از وی معطر می شود - دیگری گر همه احسان کند از من بخلست
وز تو مطبوع بود گر همه احراق آید - سعدیا پیکر مطبوع برای نظرست
گر نبینی چه بود فایده چشم بصیر - نگاری سخت محبوبی و مطبوع
ولیکن سست مهر و بی وفایی - غریب از خوی مطبوعت که روی از بندگان پوشی
بدیع از طبع موزونت که در بر دوستان بندی - فتنه انگیزی و خون ریزی و خلقی نگرانت
که چه شیرین حرکاتی و چه مطبوع کلامی