«تذرو» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «تذرو» در غزلیات حافظ شیرازی
- سعدی شیرازی
- «تذرو» در غزلیات سعدی شیرازی
- فردوسی
- «تذرو» در شاهنامه فردوسی
- خورشها ز کبک و تذرو سپید
بسازید و آمد دلی پرامید - خرامان بیامد به نزدیک سرو
چنان چون به پیش گل اندر تذرو - چو از آمدنشان شد آگاه سرو
بیاراست لشکر چو پر تذرو - به بالا به کردار آزاده سرو
به رخ چون بهار و به رفتن تذرو - به رخ چون بهار و به بالا چو سرو
میانش چو غرو و به رفتن تذرو - چو چشم تذروان یکی چشمه دید
یکی جام زرین برو پر نبید - که چون برکشد از چمن بیخ سرو
سزد گر گیا را نبوید تذرو - نگردد همی گرد نسرین تذرو
گل نارون خواهد و شاخ سرو - بنالد همی بلبل از شاخ سرو
چو دراج زیر گلان با تذرو - به رخ چون بهار و به بالا چو سرو
میانش چو غرو و به رفتن چو تذرو - خرامان بگرد گل اندر تذرو
خروشیدن بلبل از شاخ سرو - تذروان بچنگال باز اندرون
چکان از هوا بر سمن برگ خون - به رخ چون بهار و به بالا چو سرو
میانها چو غرو و به رفتن تذرو - تذروان زرین و طاوس زر
همه سینه و چشمهاشان گهر - میانت چو غروست و بالا چو سرو
خرامان شده سرو همچون تذرو - چو من با سپاه اندرآیم به مرو
کنم روی کشور چو پر تذرو - بدینسان بیامد به نزدیک مرو
نپرد بدان گونه پران تذرو - بیاراست لشکر چو پر تذرو
بیامد ز زاولستان سوی مرو - برفتند هر دو برابر ز مرو
خرامان چو زیر گل اندر تذرو - برفتم ز درگاه شاها به مرو
بگشتم چو اندر گلستان تذرو - وزان روی بهرام شد تا به مرو
بیاراست لشکر چو پر تذرو - ازیشان یکی گورستان کن به مرو
که گردد زمین همچو پر تذرو - نگه کرد خسرو بران زاد سرو
برخ چون بهار و برفتن تذرو - ندیدند چیزی جز از بید و سرو
خرامان به زیر گل اندر تذرو - سپاه از بخارا چوپران تذرو
بیامد به یک هفته تا شهر مرو