«عمارت» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «عمارت» در غزلیات حافظ شیرازی
- مولوی
- «عمارت» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- تو پنهانی چو عقل و جمله از تست
خرابیها عمارتها به هر جا - همرهان آب حیوان خضریان آسمان
زندگی هر عمارت گنجهای هر خراب - ویرانی دو كون در این ره عمارتست
ترك همه فواید در عشق فایدهست - من عمارت نپذیرم كه خرابم كردی
ای خراب از می تو هر كی در این بنیادند - كسی خراب خرابات و مست میباشد
از او عمارت ایمان و خیر كی باشد - عمارتیست خراباتیان شهر مرا
كه خانههاش نهان در زمین چو ری باشد - به قدم چو آفتابم به خرابهها بتابم
بگریزم از عمارت سخن خراب گویم - عاشقی بر من پریشانت كنم
كم عمارت كن كه ویرانت كنم - صنما به چشم شوخت كه به چشم اشارتی كن
نفسی خراب خود را به نظر عمارتی كن - زان خرابم كه ز اوقاف خرابات توام
در خرابی است عمارت شدن مخبر من - هر چه كه در نظر بود بسته بود عمارتش
آه كه چنین خراب من از نظرم به جان تو - سماع گوش من نامت سماع هوش من جامت
عمارت كن مرا آخر كه ویرانم به جان تو - عاشقی بر من پریشانت كنم نیكو شنو
كم عمارت كن كه ویرانت كنم نیكو شنو - هست به خطه عدم شور و غبار و غارتی
آتش عشق درزده تا نبود عمارتی - ز آنك عمارت ار بود سایه كند وجود را
سایه ز آفتاب او كی نگرد شرارتی - ز آب و گل بود این جا عمارتهای كاشانه
خلل از آب و گل باشد در این كاشانهای ساقی - خامش مساز بیت كه مهمان بیت تو
در بیتها نگنجد چه در عمارتی - عمارت دل بیچاره دو صدپاره
ز حج و عمره به آید به حضرت باری - «عمارت» در دیوان شمس - رباعیات مولوی