«فریبرز» در غزلستان
- فردوسی
- «فریبرز» در شاهنامه فردوسی
- چو طوس و فریبرز و گودرز و گیو
چو رهام و گرگین و فرهاد نیو - بدو گفت کاو را فریبرز خوان
که فرزند شاهست و تاج گوان - فریبرز کاووس درنده شیر
که هرگز ندیدش کس از جنگ سیر - فریبرز کاووس درنده شیر
گرازه که بود اژدهای دلیر - فریبرز کاووس را تاج زر
فرستاد و دینار و تخت و کمر - فریبرز را گر چنین است رای
تو لشکر بیارای و منشین ز پای - فریبرز کاووس در قلبگاه
به پیش اندرون طوس و پیل و سپاه - فریبرز کاووس فرزند شاه
سزاوارتر کس به تخت و کلاه - سپهبد فریبرز را گفت مرد
به چیزی چو آید به دشت نبرد - دو چشمش تو گویی نبیند همی
فریبرز را برگزیند همی - فریبرز با طوس نوذر دمان
به نزدیک شاه آمدند آن زمان - پس اندر فریبرز و کوس و درفش
هوا کرده از سم اسپان بنفش - که طوس و فریبرز گشتند باز
نیارست رفتن بر دژ فراز - فریبرز پیش آمدش با گروه
از ایران سپاهی بکردار کوه - فریبرز کاوسشان پیش رو
کجا بود پیوستهی شاه نو - نخستین فریبرز بد پیش رو
که بگذشت پیش جهاندار نو - برادر پدر تست با فر و کام
سپهبد فریبرز کاوس نام - بشورید با گیو و گودرز و شاه
ز بهر فریبرز و تخت و کلاه - و دیگر که با ما دلش نیست راست
که شاهی همی با فریبرز خواست - برامش نشسته بزرگان بهم
فریبرز کاوس با گستهم - چو طوس و چو رستم یل پهلوان
فریبرز و شاپور شیر دمان - زواره فریبرز و فرهاد و گیو
گرازه سپهدار و رهام نیو - ز گردان گردنکشان سی هزار
فریبرز را داد جنگی سوار - بدست فریبرز نستوه بود
که نزدیک او لشکر انبوه بود