«کاموس» در غزلستان
- فردوسی
- «کاموس» در شاهنامه فردوسی
- کنون رزم کاموس پیش آوریم
ز دفتر بگفتار خویش آوریم - مرا نرا که کاموس ازو شد هلاک
ببند کمند اندر آرم بخاک - ز خویشان کاموس چندی سپاه
بنزدیک خاقان شده دادخواه - ازو کین کاموس جویم نخست
پس از مرگ نامش بیارم درست - ازان پس خبر شد بخاقان چین
که شد کشته کاموس بر دشت کین - ز چین و ز بربر سپاه آوریم
که کاموس را کینهخواه آوریم - کجا رفت آن مرد کاموس گیر
که گاهی کمند افگند گاه تیر - دلیران ما چون فرازند چنگ
که شد کشته کاموس جنگی بجنگ - هم اکنون ترا همچو کاموس گرد
بدیده همی خاک باید سپرد - چو کاموس گو را بخم کمند
بوردگه بر توان کرد بند - بگیتی چو کاموس جنگی نبود
چنو رزمخواه و درنگی نبود - سپه سربسر پیش خاقان شدند
ز کاموس با درد و گریان شدند - چو کاموس گو را سرآمد زمان
همانگاه برد این دل من گمان - چو کاموس جنگی چو خاقان چین
سواران جنگی و مردان کین - همان رزم کاموس و خاقان چین
که لرزان بدی زیر ایشان زمین