«گژدهم» در غزلستان
- فردوسی
- «گژدهم» در شاهنامه فردوسی
- بدین روی دژدار بد گژدهم
دلیران بیدار با او بهم - به یک دست مهراب کابل خدای
دگر دست گژدهم جنگی به پای - چو آگاه شد دختر گژدهم
که سالار آن انجمن گشت کم - همی رفت و سهراب با او به هم
بیامد به درگاه دژ گژدهم - چو برگشت سهراب گژدهم پیر
بیاورد و بنشاند مردی دبیر - برین سان که گژدهم گوید همی
از اندیشه دل را بشوید همی - بر اینسان که گژدهم زو یاد کرد
نباید جز از تو ورا هم نبرد - نشستند گردان به پیشم به هم
چو خواندیم آن نامهی گژدهم - یلان ترا سر به سر گژدهم
شنیدست و دیدست از بیش و کم - که چونان که گژدهم داد آگهی
همه بوم و بر کرد باید تهی - چو شصت و سه از تخمهی گژدهم
بزرگان و سالارشان گستهم - مرا بود روزی بدین ره گذر
چو گژدهم پیش سپه راهبر - ورانام گستهم گژدهم خوان
که لرزان بود پیل ازو ز استخوان - چه با رستم و گیو و با گژدهم
چه با طوس نوذر چه با گستهم - دگر بیژن گیو با گستهم
چو گرگین چون زنگه و گژدهم - ازان پس بگستهم گژدهم گفت
که با قارن رزم زن باش جفت