غزليات - بخش هفتم بيدل دهلوی

غزلستان :: بيدل دهلوی

شماره ١: فقر ما را مشماريد کم از عالم تيغ
شماره ٢: کنون که ميگذرد عيش چون نسيم زباغ
شماره ٣: کو شعله دردى که بذوق اثر داغ
شماره ٤: ما شهيدانرا وضوئى داده اند از آب تيغ
شماره ٥: نازد بعشق غازه حسن جنون دماغ
شماره ٦: نشه عجزم چو شبنم داد بر طيب دماغ
شماره ٧: نه صورت بوئى و نه رنگيست درين باغ
شماره ٨: نيست پروانه من قابل پهلوى چراغ
شماره ٩: يارب از سر منزل مقصد چسان يابم سراغ
شماره ١٠: اى زعکس نرگست آينه جام مل بکف
شماره ١١: بحث و جدل به آفت جان ميکند طرف
شماره ١٢: تا نميگردد تب و تاب نفسها بر طرف
شماره ١٣: تحقيق را بما و من افتاده اختلاف
شماره ١٤: جاى آنست که بالد گهرشان صدف
شماره ١٥: چه دهد تردد هرزه ات زحضور سير و سفر بکف
شماره ١٦: رستن چه ممکنست زقيد جهان لاف
شماره ١٧: ساز تبختر است اگر مايه شرف
شماره ١٨: عقل را مپسند با عشق جنون پرور طرف
شماره ١٩: نسبت لعل که دارد اينهمه سامان صدف
شماره ٢٠: برخود از ساز شگفتن کى گمان دار عقيق
شماره ٢١: رخ شرمگين تو هيچگه بخيال ما نکند عرق
شماره ٢٢: غير از حيا چه پيش توان برد در عرق
شماره ٢٣: گاه برنگ مايلى گاه ببوى بى نسق
شماره ٢٤: ما سجده حضوريم محو جناب مطلق
شماره ٢٥: اى مژده ئى ديدار تو چون عيد مبارک
شماره ٢٦: ايندم از شرم طلب نيست زبان ما خشک
شماره ٢٧: بسکه بى لعل تو رفت از بزم عيش ما نمک
شماره ٢٨: تا کجا با طبع سرکش سر کند تدبير جنگ
شماره ٢٩: چو غنچه بسکه طپيدم زوحشت دل تنگ
شماره ٣٠: در غبار جسم ميگردد دل غافل هلاک
شماره ٣١: در نظرها معنيم گل ميکند غيرت بچنگ
شماره ٣٢: در ياد جلوه تو که دارد هزار رنگ
شماره ٣٣: رسانده ايم درين عرصه ئى خيال آهنگ
شماره ٣٤: رفت مرآت دل از کلفت آفاق برنگ
شماره ٣٥: شرع هر دين بهره ئى او نيست جز رفع شکوک
شماره ٣٦: غير خاموشى ندارد گفتگوى ما نمک
شماره ٣٧: گر جنون جوشد باين تأثير احسانش زسنگ
شماره ٣٨: گرم نويد کيست سروش شکست رنگ
شماره ٣٩: کعبه دل گرچه دارد تنگ ارکانش زسنگ
شماره ٤٠: گهر محيط تقدسى مکن آبروى حيا سبک
شماره ٤١: مگو پيام وفا جسته جسته دارد رنگ
شماره ٤٢: مغز شد در سر پرشور من از سودا خشک
شماره ٤٣: نام شاهان کز نگين گل کرده کر و فر بچنگ
شماره ٤٤: نشد از حسرت داغت جگرم تنها خشک
شماره ٤٥: يک برگ گل نکرده زرويت بهار رنگ
شماره ٤٦: از شوخى فضولى ما داشت عار وصل
شماره ٤٧: اگر آن نازنين رود بتماشاى رنگ گل
شماره ٤٨: اى از خرامت نقش پا خورشيد تابان در بغل
شماره ٤٩: اى بهار جلوه ات را شش جهت در بار گل
شماره ٥٠: ايجوش بهارت چمن آراى تغافل
شماره ٥١: اى خانه آئينه زديدار تو پر گل
شماره ٥٢: اى فرش خرامت همه جا چون سرما گل
شماره ٥٣: با چنين شوخى نشيند تا بکى بيکار گل
شماره ٥٤: بازآ که بيجمالت طوفان شکسته بر دل
شماره ٥٥: بسکه افتاد است باغ آبرو ناياب گل
شماره ٥٦: برنگى ياس جوشيده است با دل
شماره ٥٧: بلبل الم غنچه کشد بيشتر از گل
شماره ٥٨: به پيرى «گشته حاصل از براى من » فراغ دل
شماره ٥٩: تابست ادب نامه من در پر بسمل
شماره ٦٠: تا چشم تو شد ساغر دوران تغافل
شماره ٦١: چيست درين فتنه زار غير ستم در بغل
شماره ٦٢: خواندم خط هر نسخه بايماى تغافل
شماره ٦٣: در چمن گر جلوه ات آرد بروى کارگل
شماره ٦٤: دل آرميده بخون مکش زفسون رنگ و هواى گل
شماره ٦٥: زخم تيغى زتو برداشته ام همچو هلال
شماره ٦٦: زمن عمريست ميگردد جدا دل
شماره ٦٧: زين باغ گذشتيم باحسان تغافل
شماره ٦٨: سعى روزى کاهش است اى بيخبر چشمى بمال
شماره ٦٩: سنگى چو گوهر نبستيم بر دل
شماره ٧٠: عشرت سالگره تا کيت اى غفلت فال
شماره ٧١: عمريست چون گل ميروم زين باغ حرمان در بغل
شماره ٧٢: گاه موج اشک و گاهى گرد افغانست دل
شماره ٧٣: گر چنين جوشاند آثار دوئى ننگش زدل
شماره ٧٤: گر کند طاوس حيرت خانه اسباب گل
شماره ٧٥: محو جنون ساکنم شوربيان در بغل
شماره ٧٦: مى آيد از دشت جنون گردم بيابان در بغل
شماره ٧٧: ميتوان در باغ ديد از سينه افگار گل
شماره ٧٨: ميکند درس رمى از رنگ و بو تکرار گل
شماره ٧٩: نوبهار آرد بامداد من بيمار گل
شماره ٨٠: وفور مال بتاکيد خست است دليل
شماره ٨١: آرزو بيتاب شد ساز بيانى يافتم
شماره ٨٢: آرزوئى در گره بستم در يکتا شدم
شماره ٨٣: آمد زگلشن ناز آن جوهر تبسم
شماره ٨٤: آمدم طرح بهار تازه ئى انشا کنم
شماره ٨٥: آنى که بيتو من همه جا بى سخن نيم
شماره ٨٦: آه دودآخته ئى ميخواهم
شماره ٨٧: ادب سرشته عجزم مپرس از آئينم
شماره ٨٨: از انفعال عشرت موهوم آگهم
شماره ٨٩: از بسکه چون نگه زتحير لبالبم
شماره ٩٠: از جراحت زار دل چيده است دامان ناله ام
شماره ٩١: از چاک گريبان بدلى راه نکرديم
شماره ٩٢: از خيالت وحشت اندوز دل بى کينه ام
شماره ٩٣: از زندگى بجز غم فردا نمانده ايم
شماره ٩٤: از شوق تو اى شمع طرب بعد هلاکم
شماره ٩٥: از ضعف بسکه در همه جا دير ميرسم
شماره ٩٦: از عزت و خوارى نه اميد است نه بيمم
شماره ٩٧: از قاصد دلبر خبر دل طلبيدم
شماره ٩٨: از کتاب آرزو بابى دگر نگشوده ام
شماره ٩٩: از کجا وهم دورنگى بقدح ريخته بنگم
شماره ١٠٠: از کمال سرکشى عاجزترين عالميم
شماره ١٠١: از هرطلبى پيش ندامت گله کردم
شماره ١٠٢: از هوس چون شمع اگر سر بر هوا برداشتم
شماره ١٠٣: ازينحسرت قفس روزى دو مپسنديد آزادم
شماره ١٠٤: ازين صحراى بيحاصل دگر باخود چه بردارم
شماره ١٠٥: اسميم بى مسمى ديگر چه وانمائيم
شماره ١٠٦: اشک شمعى بود يکعمر آبيار دانه ام
شماره ١٠٧: اگر دريا نگيرد خورده بر بيش و کم شبنم
شماره ١٠٨: اگر ساقى زموج باده بندد رشته سازم
شماره ١٠٩: امشب آن مست ناز ميرسدم
شماره ١١٠: اى دل حسرت کمين انتخاب صبحدم
شماره ١١١: ايطرب وجدى که باز آغوش گل واميکنم
شماره ١١٢: اى نرگست حياکده صلح و جنگ هم
شماره ١١٣: باده ندارم که بساغر کنم
شماره ١١٤: باز از جهان حسرت ديدار ميرسم
شماره ١١٥: باز برخود تهمت عيشى چو بلبل بسته ام
شماره ١١٦: باز بيتابانه ايجاد نوائى ميکنم
شماره ١١٧: باز دل مست نوائيست که من ميدانم
شماره ١١٨: با صد حضور باز طلبگارت آمدم
شماره ١١٩: با عشق نه ناميست نه ننگم که برآيم
شماره ١٢٠: باغ هستى نيست جز رنگى که گرداند عدم
شماره ١٢١: باقبال حضورت صد گلستان عيش در چنگم
شماره ١٢٢: با کف خاکسترى سوداى اخگر کرده ايم
شماره ١٢٣: پاکم از رنگ هوس تا بسجود آمده ام
شماره ١٢٤: بالى از آزادى افشاندم قفس پيماشدم
شماره ١٢٥: با همه سرسبزى از سامان قدرت عاريم
شماره ١٢٦: با هچکس حديث نگفتن نگفته ام
شماره ١٢٧: پايماليم و فارغ از گله ايم
شماره ١٢٨: باين طاقت نميدانم چه خواهد بود انجامم
شماره ١٢٩: بباغى که چون صبح خنديده بودم
شماره ١٣٠: ببين بساز و مپرس از ترانه ئى که ندارم
شماره ١٣١: بجستجوى خود از سعى بيدماغ گذشتم
شماره ١٣٢: بتحريک نقابش گر شود مايل سرانگشتم
شماره ١٣٣: بحسرت غنچه ام يعنى بدل تنگى وطن دارم
شماره ١٣٤: بحيرت خويش را بيگانه اداراک ميسازم
شماره ١٣٥: بدشت بيخودى آوازه شوق جرس دارم
شماره ١٣٦: بدل گردى زهستى يافتم از خويشتن رفتم
شماره ١٣٧: بذوق سجده ئى باز از عدم گلباز مى آيم
شماره ١٣٨: بذوق جستجويت جيب هستى چاک ميسازم
شماره ١٣٩: بر آسمان رسانم و گر بر هوا برم
شماره ١٤٠: پرافشانم چو صبح اما گرفتارى هوس دارم
شماره ١٤١: بر خموشى زده ام فکر خروشى دارم
شماره ١٤٢: بر سينه داغهاى تمنا نوشته ايم
شماره ١٤٣: برق حسنى در نظر دارم بخود پيچيده ام
شماره ١٤٤: بر کاغذ آتش زده هر چند سواريم
شماره ١٤٥: برگ خوددارى مجوئيد از دل ديوانه ام
شماره ١٤٦: بر ندارد شوخى از طبع ادب تحمير شرم
شماره ١٤٧: برنگ گلشن از فيض حضورت عشرت آهنگم
شماره ١٤٨: برنگ خامه زبس ناتوانى اجزايم
شماره ١٤٩: برنگ شمع ممکن نيست سوز دل نهان دارم
شماره ١٥٠: پر نفس ميسوخت ما و من زغيرت تن زدم
شماره ١٥١: پرواز بى نشانى دارد دماغ جاهم
شماره ١٥٢: پروانه شوم يا پر طاوس گشايم
شماره ١٥٣: برون دل نتوان يافت گرد جولانم
شماره ١٥٤: بر يار اگر پيام دل تنگ ميفرستم
شماره ١٥٥: بزور شعله آواز حسرت گرم رفتارم
شماره ١٥٦: بسکه بيروى تو لبريز ندامت بوده ام
شماره ١٥٧: بسکه چون سايه ام از روز ازل تيره رقم
شماره ١٥٨: بسکه چون طاوس پيچيده است مستى در سرم
شماره ١٥٩: بسکه دارد سوختن چون مجمرم در دل مقام
شماره ١٦٠: بسکه در شغل ندامت روز شب جان ميکنم
شماره ١٦١: بسکه در هجر تو فرسود از ضعيفى پيکرم
شماره ١٦٢: بسکه نيرنگت قدح چيده است در انديشه ام
شماره ١٦٣: بسعى ضعف گرفتم زدام خويش بجستم
شماره ١٦٤: بسوداى بهار جلوه ات عمريست گريانم
شماره ١٦٥: بسوداى هوس عمرى درين بازار گرديدم
شماره ١٦٦: بصد غبار درين دشت مبتلا شده ام
شماره ١٦٧: بصد گردون تسلسل بست دور ساغر عشقم
شماره ١٦٨: بصد وحشت رفيق آه بى تأثير گرديدم
شماره ١٦٩: بعد ازين از صحبت اين ديو مردم رم کنم
شماره ١٧٠: بعد ازين در گوشه دل چون نفس جا ميکنم
شماره ١٧١: بعرض جوهر طاقت درين محيط خموشم
شماره ١٧٢: بعد کشتن نيز پنهان نيست داغ بسملم
شماره ١٧٣: بعشقت گر همه يکداغ سامان بود در دستم
شماره ١٧٤: بفقر آخر سر و برگ فناى خويشتن گشتم
شماره ١٧٥: بکمين دعوى هستيم که چو شمعش از نظر افگنم
شماره ١٧٦: بکنج نيستى عمريست جاى خويش ميجويم
شماره ١٧٧: بلب حرف طلب دزدم بدل شور هوس سوزم
شماره ١٧٨: بنقش سخت روئيهاى مردم بسکه حيرانم
شماره ١٧٩: بهر جا رفته ام از خويشتن راه تو مى پويم
شماره ١٨٠: بهر زمين که خبرگيرى از سواد عدم
شماره ١٨١: بهر طرف که هواى سفر شکست کلاهم
شماره ١٨٢: بهستى از اثر اعتبار مايه ندارم
شماره ١٨٣: بهوس چون پر طاوس چمنها دارم
شماره ١٨٤: بياد نرگس او هر طرف احرام مى بندم
شماره ١٨٥: بى تکلف گر گدا گشتيم و گر سلطان شديم
شماره ١٨٦: بيتو در هر جا جنون جوش ندامت بوده ام
شماره ١٨٧: بيحوصلگى کرد درين بزم کبابم
شماره ١٨٨: بيخودى کردم ز حسن بى حجابش سر زدم
شماره ١٨٩: بيدستگاهيى بود چون شمع در کمينم
شماره ١٩٠: بيدست و پا بخاک ادب نقش بسته ايم
شماره ١٩١: بى شبهه تحقيق نه شخصم نه مثالم
شماره ١٩٢: بى شبهه نيست هستى از بسکه ناتوانيم
شماره ١٩٣: پيش آ که بخوانى رقم سينه ريشم
شماره ١٩٤: سرشک بيخودم عيش مى ناب دگر دارم
شماره ١٩٥: بيکس شهيدم خون هم ندارم
شماره ١٩٦: بيگانه نه وضعيم يا آشنائيم
شماره ١٩٧: پيمانه غناکده بيمثاليم
شماره ١٩٨: تا بدريوزه راحت طلبيدن رفتم
شماره ١٩٩: تا جلوه ات پرافشاند از آشيانه چشم
شماره ٢٠٠: شب گردش چشمت قدحى داد بخوابم
شماره ٢٠١: تا چند بهر مرده و بيمار بگريم
شماره ٢٠٢: تا چند زغفلت طرب انديش نشينم
شماره ٢٠٣: تا حسرت سر منزل او برد زجابم
شماره ٢٠٤: تا خامه وار خود را از سعى وانداريم
شماره ٢٠٥: تأخير ندارد خط فرمان نجاتم
شماره ٢٠٦: تا درين باغ گل افشان نمو گرديدم
شماره ٢٠٧: تا دوچار ناز کرد آن نرگس مستانه ام
شماره ٢٠٨: تا سايه صفت آينه از زنگ زدوديم
شماره ٢٠٩: تا دفتر حيرت زرخش تازه کند چشم
شماره ٢١٠: تا کجا بوس کف پايت شود ارزانيم
شماره ٢١١: تا کى ستم کند سر بيمغز بر تنم
شماره ٢١٢: تا مى زجام همت بدمست ميکشم
شماره ٢١٣: تا نفس آب زندگيست هيچ ببو نميرسم
شماره ٢١٤: تحير آينه عالم منثال خودم
شماره ٢١٥: تحير سوخت پروازم فسردن کرد پامالم
شماره ٢١٦: تحير مطلعى سر زد چو صبح از خويشتن رفتم
شماره ٢١٧: تو ميرفتى و من ساز قيامت باز ميکردم
شماره ٢١٨: تو کريم مطلق و من گدا چکنى جز اين که نخوانيم
شماره ٢١٩: تيغ آهى بر صف اندوه امکان ميکشم
شماره ٢٢٠: جبهه فکر زخجلت عرق افشان کرديم
شماره ٢٢١: چراغ خامشم حسرت نگاه محفل خويشم
شماره ٢٢٢: جز سوختن بيادت مشق دگر ندارم
شماره ٢٢٣: چشم پوشيدم بر ما و من استغنا زديم
شماره ٢٢٤: چشمش افگنده طرح بيدادم
شماره ٢٢٥: چشم واکردم بچندين رنگ و بو ساغر زدم
شماره ٢٢٦: جغد ويرانه خيال خوديم
شماره ٢٢٧: چکيدنهاى اشکم يا شکست شيشه رنگم
شماره ٢٢٨: چمن طراز شکوه جهان نيرنگم
شماره ٢٢٩: چسان بادوست در دو داغ چندين ساله بنويسم
شماره ٢٣٠: چندين مژه بنشست رگ خواب بچشمم
شماره ٢٣١: جنون از بس قيامت ريخت بر آينه هوشم
شماره ٢٣٢: جنون ذره ام در ساز وحشت سخت تلاشم
شماره ٢٣٣: چنين آفت نصيب از طبع راحت دشمن خويشم
شماره ٢٣٤: چنين ز شرم که گرديد سرنگون جامم
شماره ٢٣٥: چنين کز گردش چشم تو مى آيد بجان انجم
شماره ٢٣٦: چو اشک امشب بسا غر باده نابى گر دارم
شماره ٢٣٧: چو بوى گل بنظرها نقاب نگشودم
شماره ٢٣٨: چو دريا يکقلم موجست شوق بيخودى هوشم
شماره ٢٣٩: چو سايه خاک بسر داغم از غمى که ندارم
شماره ٢٤٠: چو شبنم تا نقاب اعتبار خويش شق کردم
شماره ٢٤١: چو شمع از انفعال آگهى بيتاب ميگردم
شماره ٢٤٢: چو گوهر آخر از تجريد نقش مدعا بستم
شماره ٢٤٣: جولان جنون آخر بر عجر رسا بستم
شماره ٢٤٤: چو ماه نو بچندين حسرت از خود کام ميگيرم
شماره ٢٤٥: چو سرو از ناز برجوى حيا باليدنت نازم
شماره ٢٤٦: چون آينه چندان ببرش تنگ گرفتم
شماره ٢٤٧: چون حباب آندم که سير آهنگ اين دريا شدم
شماره ٢٤٨: چون خامه از ضعيفى افلاک دستگاهم
شماره ٢٤٩: چون سبحه يکدو روز که با هم نشسته ايم
شماره ٢٥٠: چون سپند اظهار مطلب از کجا پيدا کنم
شماره ٢٥١: چون شرار کاغذ امشب عيش خرمن ميکنم
شماره ٢٥٢: چون شمع روزگارى با شعله ساز کردم
شماره ٢٥٣: چون شمع زحمتى که بشبگير ميکشم
شماره ٢٥٤: چون شمع ميروم زخود و شعله قامتم
شماره ٢٥٥: چون طپش در دل نفس دزديده ام
شماره ٢٥٦: چون غنچه در خيال تو هرگاه رفته ايم
شماره ٢٥٧: چون قلم راه تجرد بسکه تنها رفته ايم
شماره ٢٥٨: چون کاغذ آتش زده مهمان بقائيم
شماره ٢٥٩: چون نگه عمريست داغ چشم حيران خوديم
شماره ٢٦٠: چه حاجتست به بند گران تدبيرم
شماره ٢٦١: چه دولت است که من نامت از ادب گيرم
شماره ٢٦٢: چه نيرنگست يارب در تماشاگاه تسخيرم
شماره ٢٦٣: چيزى از خود هر قدم زير قدم گم ميکنم
شماره ٢٦٤: حباب وار که کرد اينقدر گرفتارم
شماره ٢٦٥: حرف داغى لاله سان زير زبان دزديده ام
شماره ٢٦٦: حرفم همه از مغز است از پوست نميگويم
شماره ٢٦٧: حسرتى در دل نماند از بسکه ما وا سوختيم
شماره ٢٦٨: حضور معنيم گم گشت تا دل بر صور بستم
شماره ٢٦٩: حيرت دمد از شوخى گل کردن رازم
شماره ٢٧٠: حيف سازت که منش پرده آهنگ شدم
شماره ٢٧١: خاک بودم آب گشتم گل شدم
شماره ٢٧٢: خاکم بسر که بى تو بگلشن نسوختم
شماره ٢٧٣: خاموشم و بيتابى فرياد تو دارم
شماره ٢٧٤: خاک نميم امروز دى محو باد بوديم
شماره ٢٧٥: خراب راحتم نپسندى اى تعمير آزارم
شماره ٢٧٦: خرمن هستى ببرق وهم عقبى سوختيم
شماره ٢٧٧: خط زنارى که من چون سبحه املا ميکنم
شماره ٢٧٨: خلق را نسبت بيگانگى ئى هست بهم
شماره ٢٧٩: خود را بعيش امکان پر متهم نکردم
شماره ٢٨٠: خوشا ذوقى که ازدل عقده گر باز ميکردم
شماره ٢٨١: خوشا عهدى که غم کوس تسلى ميزد و دل هم
شماره ٢٨٢: خونخوردم و زين باغ برنگى نرسيدم
شماره ٢٨٣: خيال آنمژه عمريست در نظر دارم
شماره ٢٨٤: خيز کز درس دوبى سر خط عارى گيريم
شماره ٢٨٥: داغم از کيفيت آگاهى و اوهام هم
شماره ٢٨٦: در آن محفل کيم من تا بگويم اين و آن دارم
شماره ٢٨٧: در تجرد تهمتى ديگر ندوزى بر تنم
شماره ٢٨٨: در جگر صد رنگ طوفان کرده ايم
شماره ٢٨٩: در جنون گر نگسلد پيمان فرمان ناله ام
شماره ٢٩٠: در جيب غنچه بوى بهاريست رنگ هم
شماره ٢٩١: در حسرت آن شمع طرب بعد هلاکم
شماره ٢٩٢: در راه عشق توشه امنى نبرده ام
شماره ٢٩٣: در رهت نارفته از خود هر طرف سر ميزنيم
شماره ٢٩٤: در عالم حق شهرت باطل چه فروشم
شماره ٢٩٥: در کارگاه تحقيق غير از عدم نبوديم
شماره ٢٩٦: در گلستانى که محو آن گل خود رو شدم
شماره ٢٩٧: در مکتب تأمل فارغ زصوت و حرفم
شماره ٢٩٨: درين حيرتسرا عمريست افسون جرس دارم
شماره ٢٩٩: دست و پا گم کرده شوق تماشاى توام
شماره ٣٠٠: دل با تو سفر کرد و تهى ماند کنارم
شماره ٣٠١: دلبر شد و من پا بدل سخت فشردم
شماره ٣٠٢: دل حيرت آفرينست هر سو نظر گشائيم
شماره ٣٠٣: دلرا بمستى از من و ما ساده ميکنم
شماره ٣٠٤: دلرا بياد روى کسى ياد ميکنم
شماره ٣٠٥: دليل کاروان اشکم آه سرد را مانم
شماره ٣٠٦: دعوت تنزيه حسن بيمثالى ميکنم
شماره ٣٠٧: دمى چون شمع گر جيب تغافل چاک ميکردم
شماره ٣٠٨: ديده انتظار را دام اميد کرده ايم
شماره ٣٠٩: ديده ئى دارى چه ميپرسى زجيب و دامنم
شماره ٣١٠: ديده را باز بديدار که حيران کرديم
شماره ٣١١: ديده مشتاقى از هر مو ببار آورده ام