شماره ٦٧١: از دل غمگين هواى دلستانم چون رود
از دل غمگين هواى دلستانم چون رود
يا سر سوداى آن سرو روانم چون رود
تا توانايى بدم، بار غمش بردم به جان
خود کنون عشقش ز جان ناتوانم چون رود
از دلم نيش جفايش گر رود، نبود عجب
لذت دشنام او هرگز ز جانم چون رود
غمزه قصاب او مى ريزدم خون، شاکرم
جاى شکرست، اين شکايت بر زبانم چون رود
بعد مردن، گر شوم خاک و تنم گردد غبار
داغ مهر او ز مغز استخوانم چون رود
گر ز پا افتم دران کوى و رود تيغم به سر
زينقدر از دل غم آن دلستانم چون رود
قد يارم از نظر گه گه رود خسرو، ولى
نقش روى او ز چشم خونفشانم چون رود
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده