شماره ٦١: چه بهشتى است که يارم ز سفر برگردد
چه بهشتى است که يارم ز سفر برگردد
از نظر ناشده چون نور نظر برگردد
قدرت عجز اگر اين است که من يافته ام
تيغ دندانه شود تا ز سپر برگردد
سفر عشق محال است مکرر نشود
هرکه اين راه به پا رفت به سر برگردد
نه چنان رفته ام از خود که به خود باز آيم
به دل سنگ محال است شرر برگردد
ترک دنيا نکند حرص به دست افشاندن
مگس خيره مکرر به شکر برگردد
تير آه من و انديشه ز گردون، هيهات
ناوک سخت کمان کى ز سپر برگردد؟
رم آهو که عنانش به کف خودرايى است
به تماشاى تو اى طرفه پسر برگردد
از غريبى دل خود همچو مه بدر مخور
که به خورشيد همان نور قمر برگردد
تير آهى که به صد زور گشايم ز جگر
از نگونسارى طالع به جگر برگردد
جان شيرين نکند ياد ز دنياى خسيس
به نى خشک محال است شکر برگردد
عمر چون رفت ز کف، سود ندارد افسوس
کى به نيسان ز صدف آب گهر برگردد؟
بيخبر يار مگر بر سرم آيد صائب
ور نه آن صبر که دارد خبر برگردد؟
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده