شماره ٣٧٧: گر، اى نسيم، ترا ره دهنده در حرمش
گر، اى نسيم، ترا ره دهنده در حرمش
ببوسى از من خاکى نشانه قدمش
بخوان به حضرت او زينهار از سر سوز
تحيتى که نوشتم، همه به خون رقمش
ز بعد عرض تحيت اگر به ما برسد
غريب تا نشمارى ز غايت کرمش
ميان دلبر و دل حاجت رسالت نيست
وليک هم بنوشتيم ماجراى غمش
به تشنگان بيابان بحر باز رسان
که آب خضر نيابى ز رشحه قلمش
طراز زر نبود زيب جامه عشاق
بر آستين بود از داغ عاشقى علمش
ز خون ديده خسرو عجب مدار که خلق
به جاى نقل جگر مى دهند دمبدمش
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده